Το Πάσχα του 1944 στην κατοχική Ελλάδα σημαδεύτηκε απ΄την οριστική διάλυση του 5/42 Συντάγματος του Ψαρρού και την σφαγή το...
Το Πάσχα του 1944 στην κατοχική Ελλάδα σημαδεύτηκε απ΄την οριστική διάλυση του 5/42 Συντάγματος του Ψαρρού και την σφαγή του τελευταίου και πολλών αντρών του την ίδια και την επόμενη μέρα.
Δεν ήταν όμως το μόνο μαζικό έγκλημα που διέπραξαν οι κομμουνιστές εκείνες τις γιορτινές μέρες.
Στις 09/04/1944 η Αστυνομία Πόλεων έστειλε σιδηροδρομικώς προς την Πάτρα 47 αστυνομικούς, έναν υπαστυνόμο Β΄, 6 αρχιφύλακες, 33 αστυφύλακες και 2 χωροφύλακες.
Αυτοί προορίζονταν για την Πάτρα και την Κέρκυρα προκειμένου να ενταχθούν σε τοπικές αστυνομικές υπηρεσίες.
Ήταν νεαροί Έλληνες που είχαν μόλις αποφοιτήσει απ΄την Σχολή Αστυνομίας.
Οι ελασίτες, έχοντας προφανώς πληροφορηθεί για την διέλευση της αμαξοστοιχίας, διενεργούν δολιοφθορά στις σιδηροδρομικές ράγες στο Δερβένι Κορινθίας και επιτυγχάνουν τον εκτροχιασμό του τραίνου.
Αρκετοί επιβάτες σκοτώνονται.
Οι ελασίτες επιτίθενται στους αστυνομικούς και τραυματίζουν 6 από αυτούς.
Συλλαμβάνουν συνολικά 43 και τους παίρνουν μαζί τους ως αιχμαλώτους.
Από αυτούς τους 43 αιχμαλώτους οι 6 τραυματίες εκτελέστηκαν λίγο αργότερα γιατί δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν την εξαντλητική πορεία σε δύσβατα ορεινά εδάφη.
Οι υπόλοιποι μεταφέρονταν καθόλη την διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας από χωριό σε χωριό της Κορινθίας, όπου οι κομμουνιστές τους έβριζαν με τον χειρότερο τρόπο.
Νηστικοί, ξεγυμνωμένοι, ταλαιπωρημένοι οι αιχμάλωτοι πορεύονταν προς το αναπόφευκτο τέλος τους.
Την Κυριακή του Πάσχα, 16 Απριλίου 1944, φτάνουν στην περιοχή Σωληνάρι, κοντά σε μία χαράδρα στο Αφροδίσιο όρος.
Εκεί όλοι οι αιχμάλωτοι εκτελέστηκαν, πλην ενός που κατάφερε να ξεφύγει και να φτάσει στην Πάτρα.
Ένα από τα πολλά στυγερά εγκλήματα πολέμου των κομμουνιστών σε βάρος Ελλήνων κατά την διάρκεια της Κατοχής, που φυσικά πέρασε στην ιστορική λήθη.
Γιατί το έκαναν αυτό οι κομμουνιστές;
Τι είχαν να κερδίσουν;
Οι αιχμάλωτοι ήταν νεαροί απόφοιτοι της Σχολής Αστυνομίας.
Δεν ήταν μπαρουτοκαπνισμένοι σκληροπυρηνικοί αντικομμουνιστές των σωμάτων Ασφαλείας, ώστε να δικαιολογείται τόσο μίσος εναντίον τους απ΄τους ελασίτες.
Νεαρά παιδιά ήταν προερχόμενα προφανώς από λαϊκά στρώματα.
Επίσης, σε καμμία περίπτωση δεν θα μπορούσαν να αποτελέσουν δυνητική απειλή για τον ΕΛΑΣ, διότι ο εξοπλισμός της Αστυνομίας Πόλεων ήταν υποτυπώδης εώς ανύπαρκτος, και μερικές δεκάδες άπειρων αποφοίτων της σχολής Αστυνομίας δεν θα μπορούσαν βέβαια να κάνουν την διαφορά.
Απλά οι ελασίτες είχαν γαλουχηθεί με ένα τυφλό μίσος εναντίον όλων όσων δεν ήταν μαζί τους, με φυσική συνέπεια να σφάζουν αδιακρίτως.
Η ειρωνεία είναι ότι στην συγκεκριμένη υπηρεσία που άνηκαν οι εκτελεσθέντες, την Αστυνομία Πόλεων, η επιρροή του ΕΑΜ ήταν ιδιαιτέρως έντονη και η προπαγάνδα του είχε βρει διόλου αμελητέα απήχηση.
Εν αντιθέσει π.χ. με την Χωροφυλακή που ήταν και παρέμεινε σταθερά αντικομμουνιστική σε πολύ μεγάλο ποσοστό.
Τα ιστορικά στοιχεία προέρχονται απ΄το έργο "Εθνική Αντίστασις 1941-1945" του Κοσμά Αντωνόπουλου, β' τόμος γ' μέρος.
