Ο Έλληνας που«ξεγέλασε» τον θάνατο, που για «δύο λεπτά» έχασε τη μοιραία πτήση της EthiopianAirlines συγκλονίζει με την ανάρτη...
Ο Έλληνας που«ξεγέλασε» τον θάνατο, που για «δύο λεπτά» έχασε τη μοιραία πτήση της EthiopianAirlines συγκλονίζει με την ανάρτηση που έκανε στο Facebook.
Ο Αντώνης Μαυρόπουλος εξηγεί λεπτό προς λεπτό τι συνέβη στο αεροδρόμιο, γιατί έχασε την πτήση και τα συναισθήματα που βίωσε μόλις ενημερώθηκε για τη συντριβή του αεροπλάνου.
«Αυτό το κείμενο το έγραψα για να διαχειριστώ το σοκ μου.
Το ποστάρω γιατί θέλω να πω σε όλους ότι τα αόρατα και αδιόρατα νηματίδια της τύχης, οι εκτός πλάνου συγκυρίες πλέκουν τον ιστό στον οποίο είναι πιασμένη η ζωή μας.
Είναι εκατομμύρια μικρές κλωστές που σχεδόν ποτέ δεν τις αισθανόμαστε - αλλά μια να σπάσει αρκεί για να ξηλωθεί όλος ο ιστός ακαριαία», αναφέρει ο κ. Μαυρόπουλος και σημειώνει ότι «Maybe not too old to rock n roll - but certainly too young to die».
Αναλυτικά όσα αναφέρει στο post που έκανε στην προσωπική σελίδα του στο Facebook ο Αντώνης Μαυρόπουλος
«10 ΜΑΡΤΙΟΥ 2019 - Η ΤΥΧΕΡΗ ΜΟΥ ΜΕΡΑ
Τρέχοντας να προλάβω την πτήση ΕΤ 302 Αντίς Αμπέμπα - Ναϊρόμπι, που συνετρίβη 6 λεπτά μετά την απογείωση της, είχα τα νεύρα μου γιατί δεν υπήρχε κανεις να με βοηθήσει να πάω γρήγορα.
Την έχασα για δυο λεπτά, όταν έφτασα είχε κλείσει η επιβίβαση και έβλεπα τους τελευταίους επιβάτες στη φυσούνα να μπαίνουν μέσα - φώναζα να με βάλουν κι εμένα αλλά δεν το επέτρεψαν.
Στην πραγματικότητα, την πτήση την έχασα διότι δεν είχα δώσει βαλίτσα (αλλιώς θα με περίμεναν για 10-15 λεπτά η και παραπάνω, διότι το να βρεθεί μια βαλίτσα φορτωμένη θέλει τουλάχιστον 40 λεπτά). Επίσης, όπως έμαθα αργότερα, την έχασα γιατί βγήκα πρώτος και πολύ γρήγορα από το αεροπλάνο και ο connection Ambassador που ήρθε να με παραλάβει δεν με βρήκε.
Οι άνθρωποι του αεροδρομίου, ευγενέστατοι, με προώθησαν στην επόμενη πτήση που θα έφευγε στις 11:20, μου ζήτησαν συγνώμη για την ταλαιπωρία και με μετέφεραν σε ένα ωραίο lounge για την τρίωρη αναμονή.
Στις 10:50, καθώς επιβιβαζομουν στην επόμενη πτήση, δυο σεκιουριτάδες με ενημέρωσαν ότι για λόγους ασφαλείας που θα μου εξηγήσει κάποιος ανώτερος αξιωματικός, δεν θα επιτρέψουν την επιβίβαση μου.
Στις έντονες διαμαρτυρίες μου δεν άφησαν κανένα περιθώριο συζήτησης και με οδήγησαν στον ανώτερο τους, στο αστυνομικό τμήμα του αεροδρομίου.
Αυτός μου είπε ευγενικά να μη διαμαρτύρομαι και να πω ευχαριστώ στο Θεό, διότι είμαι ο μοναδικός επιβάτης που δεν μπήκε στην πτήση ΕΤ 302 η οποία αγνοείται. Και ότι αυτός ήταν ο λόγος που δεν μπορούν να με αφήσουν να φύγω, μέχρι να εξακριβωθεί ποιος είμαι, γιατί δεν μπήκα στην πτήση και τα σχετικά.
Στην αρχή νόμιζα ότι έλεγε ψέματα, ωστόσο το ύφος του δεν άφηνε κανένα περιθώριο αμφιβολίας.
Ένιωσα να χάνεται το έδαφος κάτω από τα πόδια μου, αλλά επανήλθα σε 1-2 δευτερόλεπτα γιατί σκέφτηκα ότι κάτι άλλο θα συμβαίνει, κάποιο πρόβλημα επικοινωνίας ίσως.
Οι άνθρωποι ήταν ευγενέστατοι, ρώτησαν ότι έπρεπε να ρωτήσουν, εξακρίβωσαν τα στοιχεία μου και με άφησαν να περιμένω.
Με έβαλαν να καθίσω σε ένα σαλόνι και μου είπαν να περιμένω εκεί μέχρι να με ειδοποιήσουν.
Έψαχνα στο διαδίκτυο να βρω στοιχεία για την πτήση, φίλοι από το Ναϊρόμπι με ενημέρωσαν ότι 30 λεπτά μετά την αναμενόμενη ώρα δεν είχε προσγειωθεί και δεν υπήρχαν πληροφορίες για την τύχη της και ξαφνικά κόβονται και όλα τα WiFi του αεροδρομίου.
Ευτυχώς υπάρχουν και τα SMS - από στενό φίλο έμαθα ότι η πτήση συνετρίβη σχεδόν μόλις απογειώθηκε και ότι το θέμα έβγαινε στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης.
Τότε κατάλαβα ότι πρέπει αμέσως να επικοινωνήσω με τους δικούς μου ανθρώπους και να τους πω ότι δεν ήμουν μέσα και ότι για δυο μικρές τυχαίες συγκυρίες έχασα την πτήση - τη στιγμή που έκανα αυτή τη σκέψη κατέρρευσα γιατί τότε ακριβώς κατάλαβα ποσό τυχερός στάθηκα.
Αυτό το κείμενο το έγραψα για να διαχειριστώ το σοκ μου. Το ποστάρω γιατί θέλω να πω σε όλους ότι τα αόρατα και αδιόρατα νηματίδια της τύχης, οι εκτός πλάνου συγκυρίες πλέκουν τον ιστό στον οποίο είναι πιασμένη η ζωή μας.
Είναι εκατομμύρια μικρές κλωστές που σχεδόν ποτέ δεν τις αισθανόμαστε - αλλά μια να σπάσει αρκεί για να ξηλωθεί όλος ο ιστός ακαριαία.
Πραγματικά, είναι η πρώτη φορά που χαίρομαι τόσο πολύ που έγραψα ένα ποστ και είμαι ευγνώμων που ζω και που έχω τόσους φίλους που με έκαναν να νιώσω την αγάπη τους - φιλιά σε όλους και ένα θερμό ευχαριστώ για τη συγκινητική συμπαράσταση σας.
Ειδική εύφημος μνεία για την έγκαιρη επέμβαση και υποστήριξη στους Jeroen Par Dijk Panos Fragiadakis Haris Kamariotakis και ένα μεγάλο συγνώμη στην οικογένεια μου για το σοκ που εζησαν.
Maybe not too old to rock n roll - but certainly too young to die...
Κυριακή 10/3/2019, 13:00 Αντίς Αμπέμπα, Αιθιοπία
(Το ποστ ανέβηκε από το Ναϊρόμπι στο οποίο έφτασα τελικά)»
.
