του Ευθ. Π. Πέτρου Ίσως να είναι ένας αστικός μύθος, αυτός που θέλει κάποιον «Καπουδάν Πασά» των παρελθόντων αιώνων να ...
του Ευθ. Π. Πέτρου
Ίσως να είναι ένας αστικός μύθος, αυτός που θέλει κάποιον «Καπουδάν Πασά» των παρελθόντων αιώνων να δηλώνει αδυναμία να βρει -ή να καταλάβει- την Μάλτα με την φράση «Μάλτα γιοκ».
Όπως και να έχει η έκφραση αυτή, γνωστή και στους Τούρκους και στους Μαλτέζους, αποτυπώνει την διαχρονικά κακή σχέση των Τούρκων με την θάλασσα.
Άλλωστε στα χρόνια της μεγαλύτερης ακμής της οθωμανικής αυτοκρατορίας, ο στόλος της στελεχωνόταν από Βέρβερους και ενίοτε Αιγύπτιους.
Με αυτό το παρελθόν και, με αυτή την φήμη, είναι μάλλον αστείο να ακούει κανείς σήμερα τον Ερντογάν και τους υποτακτικούς του να μιλούν για «γαλάζια πατρίδα» εννοώντας ότι θέλουν να επεκτείνουν τα κυριαρχικά τους δικαιώματα και στην θάλασσα.
Και μάλιστα να τα επεκτείνουν κατά το δοκούν.
Να βάλουν δηλαδή το πόδι τους στις εκτάσεις του Αιγαίου και της ανατολικής Μεσογείου, όπως αυτή θέλουν να την μοιράσουν αγνοώντας το διεθνές δίκαιο και τις αρχές που θεσπίζει για τις οριοθετήσεις θαλασσίων ζωνών.
Στο σημείο αυτό να ξεκαθαρίσουμε ότι για αυτές τις οριοθετήσεις δεν υπάρχουν αυστηροί διεθνείς κανόνες.
Προσδιορίζονται με διμερείς συμφωνίες στις οποίες τα κράτη καταλήγουν κατόπιν διαπραγματεύσεων, κατά τις οποίες αποφασίζουν ποιαν ερμηνεία των διεθνών κανόνων θα αποφασίσουν να υιοθετήσουν.
Βεβαίως η Τουρκία δεν είναι πρόθυμη να κάνει κάτι τέτοιο.
Προτιμά να αποφασίσει μόνη και να επιβάλλει την θέλησή της στις γειτονικές χώρες.
Πέρα από την Ελλάδα και την Κύπρο, υπάρχουν ο Λίβανος, η Αίγυπτος και η Λιβύη προς τις οποίες έχει υποβάλλει προτάσεις οριοθετήσεων, κατά τις οποίες αγνοούνται τελείως οι ελληνικές θέσεις, για να μην πούμε ότι αγνοείται η ύπαρξη της Ελλάδος στον χάρτη.
Η στρατιωτική ισχύς μέσο ανατροπής των τουρκικών σχεδίων
Ο τρόπος επιβολής αυτών των οριοθετήσεων που έχει χαράξει η Άγκυρα είναι ένας:
Η στρατιωτική ισχύς.
Και ο τρόπος αποτροπής των τουρκικών σχεδίων είναι και πάλι ένας:Η στρατιωτική ισχύς.
Και ενώ η Άγκυρα φροντίζει για την διαρκή βελτίωση και αναβάθμιση των στρατιωτικών της δυνατοτήτων, εμείς συνειδητά αδρανούμε.
Ο σημερινός «Καπουδάν Πασάς» μπορεί να είναι εξ ίσου ανίκανος με τον προκάτοχό του που έψαχνε την Μάλτα και δεν την εύρισκε.
Όμως έχει συστήματα δορυφορικής ναυτιλίας, ραντάρ και ναυτιλιακά βοηθήματα με την βοήθεια των οποίων δεν θα την χάσει ποτέ.
Και το σημαντικότερο, τα περισσότερα από αυτά είναι τουρκικής κατασκευής.
Φρεγάτες, κορβέτες, εσχάτως και ένα πλοίο ηλεκτρονικού πολέμου, βγαίνουν εν σειρά από τα τουρκικά ναυπηγεία και εξοπλίζονται με συστήματα που σχεδιάζει και παράγει η τουρκική βιομηχανία ηλεκτρονικών.
Στην δική μας πλευρά απεναντίας, το τελευταίο μεγάλο πλοίο είναι ναυπηγήσεως του 1996 και το πρόγραμμα πυραυλακάτων, που είναι σε εξέλιξη μάλλον δολιχοδρομεί.
Για ελληνικής σχεδιάσεως ηλεκτρονικά συστήματα ούτε λόγος.
Το πολύ-πολύ καμιά συμπαραγωγή.
Το χειρότερο, στην δική μας πλευρά δεν υπάρχει σχέδιο και προοπτική.
Με τις ιδανικότερες συνθήκες, αν αποφασίσουμε σήμερα να αποκτήσουμε νέα σύγχρονης τεχνολογίας πλοία -όχι τα σαπάκια που πετάει η Αυστραλία- δεν θα έχουμε το πρώτο νωρίτερα από το 2026.
Μέχρι τότε οι Τούρκοι θα έχουν εκσυγχρονίσει ολόκληρο το Στόλο τους και θα έχουν φθάσει το ποσοστό υποστηρίξεως από την δική τους βιομηχανία στο 80%.
Στην Ελλάδα, αν είμαστε τυχεροί μπορεί να διατηρήσουμε το πενιχρό 9% που είναι το μερίδιο της εγχώριας βιομηχανίας στην υποστήριξη των Ενόπλων Δυνάμεων.
Οι λεονταρισμοί του ΠτΔ προκαλούν θυμηδία
Μπορεί να φαντασθεί κανείς, την θυμηδία που προκαλούν στην Άγκυρα κάποιοι λεονταρισμοί του Προέδρου Παυλόπουλου, ο οποίος καθημερινώς επικαλείται το Διεθνές Δίκαιο.
Ως νομικός που είναι βέβαια, γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν υπάρχει καμία… διεθνής αστυνομία για να επιβάλλει αυτό το Διεθνές Δίκαιο.
Και να υπήρχε όμως, η πρόσκλησή της θα σήμαινε όχι απλώς εκχώρηση, αλλά πλήρη απεμπόληση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.
Όσο για τον Ευρωπαϊκό Στρατό, στον οποίο ελπίζουν ορισμένοι, να τους πληροφορήσουμε ότι κάτι τέτοιο δεν υπάρχει, ούτε προβλέπεται να συγκροτηθεί στο ορατό μέλλον.
Υπάρχει μόνον ένας Ευρωπαϊκός Αμυντικός Οργανισμός, ο οποίος κάνει σχέδια επί χάρτου, διεξάγει κάποιες ειρηνευτικές επιχειρήσεις με την σημαντική στήριξη των υποδομών του ΝΑΤΟ και αερολογεί σχετικώς προ το μέλλον μιας Ευρώπης που παραπαίει, καθώς έχει αποδειχθεί ανίσχυρη να προστατεύσει τα ίδια της τα σύνορα.
Σε αυτό το περιβάλλον η Τουρκία προβάλλει την πραγματική της στρατιωτική ισχύ και μπορεί να μιλάει για «Γαλάζιες Πατρίδες»….
