του Άριστου Μιχαηλίδη Τι να σου πω, Γρηγόρη, μέρα που είναι. Χάνουμε τα λόγια μας κάθε τρεις του Μάρτη, που δεν ξέρουμε ...
του Άριστου Μιχαηλίδη
Τι να σου πω, Γρηγόρη, μέρα που είναι.
Χάνουμε τα λόγια μας κάθε τρεις του Μάρτη, που δεν ξέρουμε πώς να σου εξηγήσουμε όσα ακολούθησαν.
Χάνουμε τα λόγια μας κάθε τρεις του Μάρτη, που δεν ξέρουμε πώς να σου εξηγήσουμε όσα ακολούθησαν.
Πού να ήξερες κι εσύ όταν έδινες τη ζωή σου για εμάς.
Ότι εξηνταδυό χρόνια κι ακόμα να βρούμε τρόπο να τιμήσουμε πραγματικά τη θυσία σου.
Κάνουμε τα μνημόσυνα και τις τελετές, δεν λέω.
Μα, πίσω απ΄ αυτά οι απόγονοι σου ρωτούν ο ένας τον άλλο αν ήταν η θυσία σου πολίτικαλ κορέκτ.
Ακόμα και τρελό μπορεί να σε λένε μερικοί απ΄ αυτούς στα σαλόνια που κάνουν τις αναλύσεις τους. Ήθελες, λένε, να μάθεις τους Εγγλέζους πώς πεθαίνουν οι Έλληνες.
Γιατί;
Ρωτούν γιατί.
Δεν μπορούσες κι εσύ σαν όλους εμάς τους πονηρούς, να κάτσεις στα βραστά σου και να λες για παρηγοριά πως είναι αδύνατο να τα βάλεις με μια υπερδύναμη.
Όπως τη Βρετανία τότε και όπως την Τουρκία σήμερα;
Τόσοι και τόσοι βολεύτηκαν πίσω από αυτό κι έκαναν τις ζωούλες τους, μάζεψαν χρήμα και οφίκια, έκτισαν οκέλες με τις πισίνες τους και τα πισινά τους για το υπηρετικό προσωπικό.
Ζωή χαρισάμενη, Γρηγόρη.
Ούτε που περνούσε τότε από το μυαλό σου τέτοια… ευημερία.
Τώρα να δεις ακόμα, που ονειρευόμαστε αέρια και πετρέλαια. Σεΐχηδες με περικεφαλαία.
Τι κι αν δεν είναι ελεύθερη η πατρίδα σου.
Αφού δεν μας ενοχλεί κανένας.
Είναι πολλοί που δεν δίνουν δεκάρα, για να ξέρεις.
Έχουμε, βέβαια, μια ανησυχία, που μας απειλούν τώρα που βρήκαμε τα κοιτάσματα, για να λέμε την αλήθεια, αλλά εντάξει, έχουμε έτοιμα τα σχέδια μας.
Μόλις μας πουν παραδοθείτε δεν θα πούμε Μολών Λαβέ, ούτε θα πει κανένας στους συντρόφους του «μέχρι σήμερα μαθαίνατε πώς πολεμούν οι Έλληνες, σήμερα θα μάθετε και πώς πεθαίνουν».
Τι είναι αυτές οι κουβέντες;
Πόσο παράξενες μας ακούγονται σήμερα!
Αυτά τα 62 χρόνια που μεσολάβησαν άλλα μάθαμε εμείς.
Τα τομάρια μας να τα προσέχουμε, μην τα εκθέτουμε τόσο απερίσκεπτα σε κινδύνους.
Εξάλλου, Έλληνες;
Μα, είναι σίγουρο.
Κάτι για Φοίνικες, μας λένε, κάτι για έθνος ανάδελφο, κάτι για μείγματα μιας πανσπερμίας κατακτητών, μεταξύ άλλων και οθωμανών.
Έτσι είναι.
Δικαιολογίες πολλές.
Γι΄ αυτό, λοιπόν, όταν μας πουν παραδοθείτε θα είμαστε έτοιμοι για να πούμε το μεγάλο evet. Καιρό μας προετοιμάζουν, μάθαμε και τη γλώσσα να είμαστε σίγουροι ότι θα καταλάβουν τις προθέσεις μας οι εχθροί, μη φάμε καμιά αδέσποτη.
EVET.
Αν ήσουν εδώ θα το έβλεπες γραμμένο και στους τοίχους της παλιάς Λευκωσίας, στην Πράσινη Γραμμή.
Θα σκεφτόσουν, σίγουρα, τι γυρεύει εκεί;
Πού να καταλάβεις.
Για να καταλάβεις, να σου πω το πρόγραμμα του Προέδρου μας.
Σήμερα, επέτειο της θυσίας σου, θα είναι στην Αγγλία.
Ναι, μην απορείς.
Είμαστε πια συνεργάτες.
Εταίροι στενοί.
Λοιπόν, αύριο θα πάει στο παλάτι της βασίλισσας Ελισάβετ.
Η ίδια είναι ακόμα.
Αυτή που υπόγραφε τους απαγχονισμούς των συντρόφων σου.
Θα του οργανώσουν, λέει, στο Μπάκιγχαμ, εορτασμό για την Κύπρο.
Θα δει και τον πρίγκιπα Κάρολο, θα δει και την Ελισάβετ την ίδια, την Τετάρτη.
Μεγάλη υπόθεση.
Η πατρίδα σου στο παλάτι με τη βασίλισσα.
Υποκλίσεις και τέτοια.
Μην το μάθει ο Βαγορής, δεν χρειάζεται.
Αρκεί που υποφέρουν όσοι από εμάς αδυνατούν ακόμα να προσαρμοστούν στα νέα ιδανικά κι έμειναν κολλημένοι στα παλιά, της Ελευθερίας και της Δικαιοσύνης.
Ναι, δύσκολα τα πράματα, αλλά υπάρχουν ακόμα κι αυτοί.
Αντέχουν ακόμα κι ας κυριαρχεί γύρω τους η νέα τάξη.
Του Προέδρου μας, λοιπόν, θα του δείξουν και έκθεση με αρχαιολογικά αντικείμενα από την Κύπρο.
Πού τα βρήκαν;
Μα, τα έκλεψαν, φυσικά, αλλά εμείς πια δεν τα λέμε έτσι τα κλεμμένα μας.
Νέες εποχές αυτές.
Τα λέμε: Τα είχαν υπό την προστασία τους.
Έτσι λέμε και για τους πίνακες ζωγραφικής, που θα μας παραδώσουν οι Τούρκοι.
Τους είχαν υπό την προστασία τους από το 1974 και τώρα θα τους κάνουμε ΜΟΕ.
Τι ρωτάς κι εσύ, τι είναι αυτά τα ΜΟΕ;
Αν ήξερες τότε τι είναι ΜΟΕ δεν θα έχανες τη ζωή σου.
Θα έδινες την ελευθερία της πατρίδας σου και θα έπαιρνες ΜΟΕ.
Πάντως, για να ξέρεις, όσο και να πιλατεύουν να τη σβήσουν, η φωτιά που άναψες στον Μαχαιρά, στέλνει ακόμα τη λάμψη της.
Φαντάσου, 62 ολόκληρα χρόνια κι ακόμα λάμπει.
Πολλοί τυφλώθηκαν και δεν είναι σίγουροι τι βλέπουν, αλλά όσο η πατρίδα σου δεν είναι ελεύθερη θα υπάρχουν πάντα αυτοί, σαν το προζύμι, που θα τη φυλάνε στην καρδιά τους και θα την τιμούν.
Για όσο χρειαστεί.
aristosm@phileleftheros.com
ΠΗΓΗ:philenews.com
