Μονόλιθος στα Κούκλια Στις επαρχίες κυρίως της Λεμεσού και της Πάφου εντοπίζονται διάσπαρτοι τεράστιοι μονόλιθοι, που στο ε...
Μονόλιθος στα Κούκλια
Στις επαρχίες κυρίως της Λεμεσού και της Πάφου εντοπίζονται διάσπαρτοι τεράστιοι μονόλιθοι, που στο επάνω τους μέρος φέρουν μια μεγάλη συμμετρική τρύπα.
Οι μονόλιθοι αυτοί βρίσκονται κυρίως σε ερημικές τοποθεσίες και κοντά σε εξωκλήσια και ναούς, κάτι που τους προσδίδει ακόμη περισσότερο μυστήριο.
Κατά καιρούς έχουν διεξαχθεί έρευνες για το συγκεκριμένο θέμα και έχουν διατυπωθεί πλήθος θεωριών, ενώ αρκετοί είναι οι θρύλοι και οι παραδόσεις που έχουν δημιουργηθεί από τους ντόπιους κατοίκους θέλοντας να δώσουν κάποιες απαντήσεις για τα μυστηριώδη αυτά κατασκευάσματα.
Κάποιες από τις θεωρίες που έχουν διατυπωθεί κατά καιρούς είναι πως οι μονόλιθοι αυτοί αποτελούσαν σημάδια για την ύπαρξη θησαυρού στην περιοχή όπου βρίσκονταν, ότι αποτελούσαν θεραπευτικά όργανα που μπορούσαν να θεραπεύσουν την στειρότητα συνδεόμενα με την παλαιά λατρεία της θεάς Αφροδίτης, ότι αποτελούσαν αντικείμενα μαγείας για τους Λυκάωνες ή ότι χρησιμοποιούνταν ως αστρολογικά όργανα.
Σύμφωνα πάλι με τις τοπικές παραδόσεις οι μονόλιθοι αυτοί σχετίζονταν με τα μυθικά πρόσωπα του Διγενή Ακρίτα και της Ρήγαινας.
Διάφορες τελετουργίες λάμβαναν χώρα στο σημείο όπου βρίσκονταν οι μονόλιθοι, καθώς τους αποδίδονταν και θεραπευτικές ιδιότητες.
Όταν κάποιος ήταν άρρωστος οι συγγενείς του φρόντιζαν να πάρουν τα ρούχα του και να τα περάσουν μέσα από την τρύπα του μονόλιθου, πιστεύοντας πως έτσι ο άρρωστος θα θεραπευόταν, ενώ κάποιοι άλλοι κρεμούσαν ρούχα και κουρέλια στους γύρω θάμνους κάνοντας τάματα για ανάρρωση από τις διάφορες αρρώστιες.
Αυτού του είδους τελετουργίες γίνονταν ιδιαίτερα στο χωριό Κέδαρες, όπου και βρίσκεται ένας από τους εντυπωσιακότερους μονόλιθους του νησιού.
Μονόλιθος στις Κέδαρες
Οι κάτοικοι του νησιού λάτρευαν και τιμούσαν πολλούς από τους μονόλιθους αυτούς μέχρι και τη δεκαετία του ’70 παρόλο που η Εκκλησία της Κύπρου διακήρυττε πως αυτές οι πρακτικές είναι ειδωλολατρικές και δεν εμπίπτουν στο πραγματικό νόημα της χριστιανικής πίστης.
Οι πρακτικές αυτές σταμάτησαν μόνο και εφόσον ξεκίνησαν αρχαιολογικές έρευνες επί του θέματος δίνοντας τεκμηριωμένες απαντήσεις για το τι πραγματικά είναι αυτοί οι τρυπημένοι μονόλιθοι.
Εκτενείς έρευνες για το συγκεκριμένο θέμα έγιναν από τον αρχαιοκάπηλο Λουίτζι Πάλμα ντι Τσεσνόλα, ο οποίος κατέληξε στο συμπέρασμα πως οι μονόλιθοι αυτοί σχετίζονται αναμφισβήτητα με τη λατρεία της θεάς Αφροδίτης, εάν ληφθεί υπόψη το ότι δυο από τους μεγαλύτερους μονόλιθους βρίσκονται στα Κούκλια, κέντρο λατρείας της θεάς.
Σύγχρονες όμως αρχαιολογικές ανασκαφές και μελέτες κατέληξαν στο ότι οι μονόλιθοι αυτοί δεν ήταν τίποτα περισσότερο από αντικείμενα που σχετίζονταν με ελαιοπιεστήρια που δημιουργήθηκαν την εποχή του Χαλκού.
Ανασκαφές μπροστά από τους μονόλιθους στα Κούκλια έφεραν μάλιστα στο φως ένα αρχαίο ελαιοτριβείο.
Λουίτζι Πάλμα ντι Τσεσνόλα
Κούκλια, Σαλαμιού, Πάνω Αρόδες, Δορά, Καντού, Αρχιμανδρίτα, Πραστειό, Ανώγυρα, Φασούλα, Κέδαρες είναι μόνο κάποιες από τις περιοχές στις οποίες εντοπίζονται οι μονόλιθοι αυτοί.
Στις μέρες μας περισώζονται σε καλή κατάσταση γύρω στους 30 μονόλιθους ή «τρυπημένες», όπως αλλιώς ονομάζονται.
Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν ύψος από ένα μέχρι και τρία μέτρα, ενώ το πλάτος τους φτάνει το ένα μέτρο.
Και παρόλο που η σύγχρονη αρχαιολογική έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα πως οι τεράστιοι αυτοί ογκόλιθοι αποτελούν όργανα εργαστηρίων παραγωγής λαδιού, αρκετοί είναι ακόμη οι ερευνητές που εξακολουθούν να αμφισβητούν τη συγκεκριμένη άποψη.
Άλλωστε οι άνθρωποι αρέσκονται στο μυστήριο και στο ανεξήγητο.
Αρχαιολογικός Χώρος στα Κούκλια
Πηγή:bigcyprus.com.cyp
2)ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΤΡΥΠΗΜΕΝΩΝ ΜΟΝΟΛΙΘΩΝ-«ΠΕΤΡΕΣ ΡΙΖΙΜΙΕΣ» ΣΕ ΛΕΜΕΣΟ ΚΑΙ ΠΑΦΟ
Αν περιπλανηθείς σε διάφορα χωριά της επαρχίας Λεμεσού ή Πάφου, ίσως σε κάποια χωράφια να συναντήσεις υπερυψωμένους, τρύπιους μονόλιθους.
Οι τεράστιες αυτές πέτρες, που στα κυπριακά έμειναν γνωστές ως «πέτρες ριζιμιές», βρίσκονται ενίοτε κοντά σε ναούς και εκκλησίες, προσδίδοντας στην ύπαρξή τους μεγαλύτερο ενδιαφέρον και μυστήριο.
Η ύπαρξή τους, φορτωμένη με λαϊκούς θρύλους και ιστορίες απίθανες της λαϊκής φαντασίας, αποτελούσαν για αιώνες ένα τεράστιο μυστήριο.
Λαϊκή φαντασία
Οι τεράστιες πέτρες, ανθρώπινα κατασκευάσματα άλλων εποχών, στέκουν ακόμη αγέρωχες σε διάφορες περιοχές, με μια συμμετρική τρύπα στο μέσο.
Πολλοί θεώρησαν πως οι τεράστιοι ογκόλιθοι, υποδείκνυαν τοποθεσίες μεγάλων κρυμμένων θησαυρών και ακόμη περισσότεροι, στηριγμένοι σε αυτόν τον θρύλο, προσπάθησαν να σκάψουν τη γη γύρω από τους λίθους για να τον εντοπίσουν.
Οι Λυκάωνες
Άλλοι θεώρησαν πως όταν ο ήλιος περνούσε μέσα από την τρύπα, κάτι «μαγικό» συνέβαινε.
Συνδυασμένο με διάφορες παγανιστικές λατρείες, δεν ήταν λίγοι αυτοί που υποστήριζαν πως αναφέρουν πως όταν υπήρχε πανσέληνος μπορούσε να μπεις και να βγεις από τις τρύπες για να εμφανιστούν οι Λυκάωνες.
Τότε θα πραγματοποιούσαν οποιαδήποτε επιθυμία σου, χωρίς να «στάξει αίμα».
Οι θεραπευτικές πέτρες
Τις πρώτες επιστημονικές απαντήσεις γύρω από το μυστήριο των τρυπημένων λίθων έδωσε ο αρχαιοκάπηλος Λουίτζι Πάλμα ντι Τσεσνόλα, ο οποίος κατέληξε πως οι λίθοι σχετίζονται με τη λατρεία της θεάς Αφροδίτης.
Βάσει αυτής της θεωρίας, πολλές γυναίκες πίστεψαν πως οι μονόλιθοι έχουν θεραπευτικές ιδιότητες και γιατρεύουν τη στειρότητα.
Για αυτό πολλές γυναίκες που δεν μπορούσαν να τεκνοποιήσουν πέρναγαν μέσα από την τρύπα της πέτρας προκειμένου να θεραπευτούν.
Λέγεται πως το τελετουργικό της θεραπείας συμβαίνει μέχρι τις μέρες μας, με έναν πιο κρυφό χαρακτήρα.
Μάλιστα, ο Αθανάσιος Σακελλάριος, στον πρώτο τόμο «Τα Κυπριακά» που εξέδωσε το 1890, περιγράφει τους δύο μονόλιθους στην περιοχή Κουκλιών της επαρχίας Πάφου και προσθέτει «ευρέθησαν 5 εν τη κώμη Ανώγυρα, 6 εν τη παρά την Ανώγυραν κοιλάδι, 4 εν τη κώμη Αγίω Στεφάνω […] αι των εγχωρίων Κυπρίων γυναίκες αι μη τίκτουσαι τέκνα, ανεβαίνουσι προς θεραπείαν της εαυτών στειρώσεως».
Η απάντηση
Το 1889 ο Χόγκαρθ ανέφερε πως οι Κύπριοι θεωρούσαν τις πέτρες ιερές αλλά μάλλον ήταν ελαιοπιεστήρια, συμφωνώντας με την άποψη που εξέφρασε πρώτος ο Guillemard.
Την τελική απάντηση έδωσαν οι αρχαιολόγοι το 1970, όταν δήλωσαν πολύ απλά πως οι πέτρες ήταν ελαιοπιεστήρια που δημιουργήθηκαν την Εποχή του Χαλκού.
Οι απαντήσεις όμως δεν έπεισαν κανέναν και έτσι μέχρι σήμερα, πολλοί άνθρωποι επισκέπτονται «κρυφά» τις πέτρες, ευελπιστώντας στις θεραπευτικές τους ιδιότητες.
Πηγή:xronografos.com
-
