Για την ορθόδοξη εκκλησία η Μεγάλη Σαρακοστή είναι η πιο παλιά και αυστηρή περίοδος της νηστείας. Η καθιέρωσή της ξεκίνησε το...
Για την ορθόδοξη εκκλησία η Μεγάλη Σαρακοστή είναι η πιο παλιά και αυστηρή περίοδος της νηστείας.
Η καθιέρωσή της ξεκίνησε τον 40 αιώνα μ.Χ. και προέβλεπε οι πιστοί να τρώνε μια φορά την ημέρα, μετά τις 3 το μεσημέρι.
Κατά την περίοδο της Σαρακοστής, η νηστεία διαφοροποιείται τρεις φορές.
Με αυτό τον τρόπο δίνει την ευκαιρία στους πιστούς να ενδυναμωθούν, καθώς αυτή η νηστεία είναι αυστηρή.
Η πρώτη εξαίρεση είναι ανήμερα της γιορτής του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στις 25 Μαρτίου.
Μέσα στην περίοδο του πένθους της Σαρακοστής, είναι μια χαρούμενη γιορτή.
Είναι αφιερωμένη στην Παναγία και επιτρέπει στους πιστούς την κατανάλωση ψαριού, λαδιού και κρασιού.
Η δεύτερη μέρα διαφοροποίησης της νηστείας είναι η Κυριακή των Βαΐων.
Πρόκειται για μια Δεσποτική γιορτή, αφιερωμένη στην επίγεια ζωή του Ιησού.
Έτσι, επιτρέπεται και πάλι στους πιστούς η κατανάλωση ψαριού, λαδιού και κρασιού.
Τη Μεγάλη Πέμπτη είναι η τρίτη και τελευταία διαφοροποίηση της νηστείας, όπου επιτρέπεται η κατανάλωση λαδιού σε ανάμνηση της παράδοσης του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας από τον Ιησού Χριστό.
Πώς προέκυψε το έθιμο
Το παραδοσιακό φαγητό της ημέρας του Ευαγγελισμού είναι ο μπακαλιάρος με συνοδεία σκορδαλιάς.
Το έθιμο είναι σημαντικό για τον Ελληνισμό. Από το 1838 συμπίπτει με τον εορτασμό της Επανάστασης του 1821.
Η συνήθεια αυτή προκύπτει από την αδυναμία των κατοίκων στα βουνά να προμηθεύονται άμεσα και οικονομικά φρέσκα ψάρια.
Ο μπακαλιάρος δεν είναι ελληνικό ψάρι, καθώς βρίσκεται στις ακτές του βορειοανατολικού Ατλαντικού. Παρά το γεγονός αυτό, όταν ο μπακαλιάρος γίνεται παστός, είναι εύκολος στη συντήρηση και οικονομικός.
Ο μπακαλιάρος άρχισε να καταναλώνεται από τους Έλληνες γύρω στον 15ο αιώνα και καθιερώθηκε ως εθνικό φαγητό της 25ης Μαρτίου.
Το φρέσκο ψάρι ήταν είδος πολυτελείας για τους φτωχούς κατοίκους της ηπειρωτικής Ελλάδας, με εξαίρεση τα νησιά.
Αφού ο παστός μπακαλιάρος είναι φθηνή και εύκολη λύση, καθιερώθηκε το έθιμο που κρατά μέχρι και σήμερα.
