Καθ’ όλη την διάρκεια της οθωμανικής κυριαρχίας δεν σταμάτησαν σε ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο και ιδιαιτέρως στην Μάνη επαναστα...
Καθ’ όλη την διάρκεια της οθωμανικής κυριαρχίας δεν σταμάτησαν σε ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο και ιδιαιτέρως στην Μάνη επαναστατικά κινήματα, πότε με την στήριξη του Παπικού στόλου, πότε με των Γερμανών, των Ενετών, των Γάλλων και των Ρώσων.
Τελευταία προσπάθεια, πριν το 1821, τα γνωστά σε όλους μας Ορλωφικά που ονομάστηκαν έτσι από τον μικρό αδελφό Ορλώφ τον Φιόντορ (Δανό στην καταγωγή) ο οποίος ως διοικητής μοίρας του ρωσικού στόλου στις 17 Φεβρουαρίου κατέπλευσε στο Οίτυλο της Μάνης και κήρυξε επανάσταση στο πλαίσιο της ρωσικής πολιτικής στα Βαλκάνια για τους Χριστιανικούς λαούς.
Η επαναστατική αυτή προσπάθεια απέτυχε οικτρά οι Ρώσοι έφυγαν και η Ο θωμανίκη κυβέρνηση με την σύμφωνη γνώμη όλων των μελών της αποφάσισε να σφάξει όλους τους Έλληνες της Πελοποννήσου ανεξαρτήτως ηλικίας και φύλλου.
Επικράτησε όμως η αντίθετη γνώμη του Αρχιναύαρχου Χασάν Τζεζαερλή ο οποίος αντέταξε το επιχείρημα «ποιος θα πληρώνει τότε το χαράτσι».
Στο μεταξύ οι Τουρκαλβανοί οι οποίοι είχαν σταλεί εκεί από τους Τούρκους κατέστρεφαν και λεηλατούσαν τα πάντα.
Η συμφιλίωση των μεγάλων οικογενειών της Μάνης και η Επανάσταση
Το 1818 ο Μαυρομιχάλης ο οποίος είχε διοριστεί από το 1814 Μπέης της Μάνης μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία η οποία απέστειλε τον Χριστόφορο Περραιβό με την αποστολή να συμφιλιώσει τις μεγάλες αντιμαχόμενες μανιάτικες οικογένειες των Μαυρομιχάληδων, των Γρηγοράκηδων και των Τρουπάκηδων και αφού τα κατάφερε άρχισαν όλοι μαζί να προετοιμάζουν την επανάσταση.
Στις 17 Μαρτίου 1821 μετά από δοξολογία που έγινε στον Ιερό Ναό των Αγίων Ταξιαρχών οι Μανιάτες ύψωσαν την Σημαία της επανάστασης(λευκή με μπλε Σταυρό), αρχηγός των επαναστατών ορίστηκε ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης ο οποίος είχε εκλεγεί από την συνέλευση των Κιτριών στις 8 Μαρτίου 1821.
Με επικεφαλής τον Πετρόμπεη και άλλους επιφανείς όπως οι Μούρτζινοι οι Μανιάτες ειδιποίησαν τους υπόλοιπους πολεμιστές της Πελοποννήσου ότι κήρυξαν την επανάσταση, και έτσι όλοι μαζί μετά την Αρεόπολη βάδιζαν προς την Καλαμάτα την οποίαν ελευθέρωσαν στις 23 Μαρτίου.
Αυτήν την φορά η προσπάθεια των Μανιατών, αλλά και των υπολοίπων Ελλήνων στέφτηκε με επιτυχία και μέσα από εκατοντάδες σελίδας δόξας, ηρωισμού και θυσίες η Ελλάδα κέρδισε την ανεξαρτησία της.
