- Με πίκρα και βαθύ πόνο καταθέτω σ’αυτές εδώ τις γραμμές, ορισμένα προσωπικά συναισθήματα και σκέψεις σχετικά με την αισχρή πρά...
-
Με πίκρα και βαθύ πόνο καταθέτω σ’αυτές εδώ τις γραμμές, ορισμένα προσωπικά συναισθήματα και σκέψεις σχετικά με την αισχρή πράξη της κύρωσης της γνωστής εθνοπροδοτικής συμφωνίας των Πρεσπών, κατά την οποία το Ελληνικό κοινοβούλιο αποφάσισε ελαφρά τη καρδία να χαρίσει τη Μακεδονία μας την οποία χρόνια τώρα κατατρώγει το γνωστό καρκίνωμα και υποφέρει.
Λυπάμαι σαν Ορθόδοξη Χριστιανή, που η ηγεσία της Εκκλησίας μας δεν παίρνει δυναμική θέση και δεν υψώνει ανάστημα για τα κακώς κείμενα της χώρας μας και εν προκειμένω για το βίαιο ξεπούλημα της Μακεδονίας μας.
Ακόμη και πριν την επικύρωση της προδοτικής συμφωνίας είχαμε ακούσει να ταλαντεύεται μεταξύ της άποψης, ότι η Εκκλησία της Ελλάδος δεν μπορεί να μείνει αδιάφορη προς το εθνικό αυτό ζήτημα αλλά και προς το Εκκλησιαστικό ζήτημα ταυτότητας της σχισματικής Εκκλησίας των Σκοπίων που προκύπτει ταυτόχρονα, καθώς και της αντιδιαμετρικά αντίθετης άποψης, ότι για τα θέματα αυτά υπεύθυνη είναι η Βουλή αλλά και οι πολίτες που την εξέλεξαν και όχι η Εκκλησία!
Δεν είναι υπεύθυνη η Εκκλησία να μιλήσει και να καταστηλιτεύσει τις ανομίες και τις αδικίες του κράτους σε βάρος της πατρίδας και της ευρύτερης εκκλησιαστικής κοινότητας;
Δεν είναι υπεύθυνη η Εκκλησία της Ελλάδος να εκφράσει εντόνως τη διαμαρτυρία της όταν τίθενται τόσο κρίσιμα ζητήματα που αφορούν το μέλλον της πατρίδας μας;
Είναι θλιβερό που ενώ έχουμε τόσο ανάγκη την ενίσχυσή Της, και η πολιτεία πρέπει να ακούει τρανή τη φωνή Της χωρίς φόβο, εν τούτοις μετά βίας ακούμε μια φωνή <<ξεψυχισμένη>> και διακρίνουμε μια στάση οπισθοχώρησης και σχεδόν συναινετική, με το πρόσχημα της ομοψυχίας.
(Για να κατευνάσει μάλιστα τα πνεύματα είχε ταχθεί στο παρελθόν και κατά των συλλαλητηρίων).
Η φωνή της Εκκλησίας είναι η φωνή της αλήθειας και του Φωτός.
Όπως επίσης, είναι εκείνη που μας βοηθά να θυμόμαστε αυτό που έχουμε πια λησμονήσει και δεν βάζουμε πλέον στο λεξιλόγιο, πολύ δε περισσότερο στη βιωτή μας.
Τη λέξη ήθος.
Μοναχά «οι άλλες» φωνές θα πρέπει να διατρανώνονται ασταμάτητα, θρασύτατες και προκλητικές που θέλουν να στραγγαλίσουν βάναυσα την αλήθεια και που προσπαθούν με λύσσα να πλύνουν τον εγκέφαλο όλων μας…
Η φωνή της Εκκλησίας γιατί να μην ακούγεται με δυναμισμό για τα σοβαρότατα ζητήματα που μας ταλανίζουν;
Λυπάμαι επίσης σαν Ελληνίδα -μεγαλωμένη με την όμορφη παράδοση της πατρίδας μας- για το θάνατο της Μακεδονίας και την σκληρή προδοσία που βιώσαμε από 153 ανθέλληνες πολιτικούς.
Η μισαλλοδοξία, η αφροσύνη, η αλλαζονία τους, έκαναν στην άκρη τη βούληση της πλειοψηφίας των Ελλήνων που δώσαμε μάχη να αποτραπεί αυτό το εθνικό έγκλημα, στερώντας μας κατάφορα το αναφαίρετο δικαίωμα να διαφωνήσουμε με την ψήφο μας.
Αδιαφόρησαν για την κάκιστη επιρροή και τις τραγικές συνέπειες που θα έχει η συμφωνία αυτή στη ζωή των επερχόμενων γενεών, προκειμένου να εκτελεστούν Αμερικανικές εντολές και να εξυπηρετηθούν νεοταξικοί σκοποί και ξένα συμφέροντα.
Χλευαστήκαμε μάλιστα όλοι όσοι συμμετείχαμε στα συλλαλητήρια και αντιμετωπιστήκαμε από τον ίδιο τον Έλληνα πρωθυπουργό ως εθνικιστές, λαϊκιστές, ακροδεξιοί!
Στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε δυστυχώς η έννοια του πατριωτισμού έχει διασαλευτεί. Γνωρίζουμε ότι εκείνος που αγαπά και υπερασπίζεται με κάθε τρόπο την πατρίδα <<βαπτίζεται>> παράλογα εθνικιστής.
Δηλαδή οι ήρωές μας που θαυμάζουμε και τιμούμε κατά τις εθνικές μας εορτές, (όπως και οι ήρωες Μακεδονομάχοι) επειδή ακριβώς επέδειξαν άκρως θυσιαστικό πνεύμα – έως θανάτου!- υπέρ της πατρίδας μας ήταν εθνικιστές…!
Δεν τους τιμούμε ως τέτοιους!
Αλλά ως αληθινούς πατριώτες που αξίζει κανείς να μιμηθεί!
Λυπάμαι βαθύτατα και σαν μητέρα, που τα παιδιά μου αλλά και τα υπόλοιπα μικρά ακόμη Ελληνόπουλα δεν πρόλαβαν καλά καλά να μάθουν, να ακούσουν, να γνωρίσουν την Μακεδονία μας και την ιστορία της, και θα αναγκαστούν να μεγαλώσουν μέσα στην προπαγάνδα, την ψευτιά, την υποκρισία, τη σύγχυση και την παραπληροφόρηση.
Δυστυχώς η προδοσία της περασμένης Παρασκευής 25/01/19 (της Μεγάλης Παρασκευής των παθών της Μακεδονίας μας) φυσικά δεν θα έχει τελειωμό.
Θα συνεχιστεί όταν θα ξαναγραφούν τα βιβλία ιστορίας σύμφωνα με τα νέα δεδομένα και θα βρεθούν δάσκαλοι-προδότες, που θα αποκρύπτουν σκοπίμως ή όχι την ιστορική αλήθεια της Μακεδονίας στους μαθητές, μαθαίνοντάς τους για μια άλλη Μακεδονία την ψευδοΜακεδονία των Σκοπιανών.
Για έναν άλλο Μακεδονικό λαό και μια σλαβομακεδονική μειονότητα εντός Ελλάδας!!
Η ιστορία δεν ξαναγράφεται απ’ την αρχή <<φρεσκαρισμένη>>.
Βασίζεται στην αλήθεια την οποία δεν μπορούμε να παραποιήσουμε.
Η αλήθεια είναι καθαρή, κρυστάλλινη και δεν είναι αποκύημα της φαντασίας οποιουδήποτε θέλει να κλέψει και να οικειοποιηθεί την ταυτότητα και την ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά άλλων λαών, γιατί αποδεικνύεται και επιβαιβεώνεται με αδιάψευστα ιστορικά τεκμήρια.
Φοβούνται ήδη κάποιοι δάσκαλοι σε ορισμένα σχολεία να μεταδώσουν πατριωτισμό στα παιδιά μη τυχόν και θίξουν τους μαθητές άλλων εθνικοτήτων!
Να προσέξουμε τι θα πούμε, να προσέξουμε τι θα τραγουδήσουμε…
Ας αναλογιστούμε τι έχουμε να δούμε στην πορεία…
Η τροπή που πήρε η κατάσταση του ζητήματος της Μακεδονίας, μάς πόνεσε βαθύτατα με έναν πόνο που δεν θα ξεχάσουμε.
Που κυριολεκτικά μας συντάραξε και εμάς και τα παιδιά μας.
«Γιατί το έκαναν αυτό μαμά;» με ρώτησε το μεγαλύτερο από τα παιδιά μου μόλις 7 ετών.
«Επειδή δεν αγαπούν την Ελλάδα μας, παιδί μου.»
Τι να πεις σε ένα παιδάκι, σε μια αθώα ψυχή που σε κοιτά με απορία και αναρωτιέται γιατί να μην μπορούσε να γίνει αλλιώς;
Που αναρωτιέται με το μικρό του μυαλουδάκι, ποιον άλλον τρόπο θα μπορούσαμε να σκεφτούμε προκειμένου να μην γίνει πράξη η αδικία αυτή;
Έχω ευθύνη και χρέος να του πω την αλήθεια κι ας μην καταφέρνει όλα να τα αντιληφθεί.
Πρέπει οπωσδήποτε να ακούσει ξανά και ξανά (δεν θα πάψουμε να το λέμε) ότι η Μακεδονία είναι μία και Ελληνική, να το χορτάσει, να το εμπεδώσει, να το χωνέψει ώστε να μην πιστέψει ποτέ σε κανένα ψέμα που μπορεί να αμφισβητήσει την Ελληνικότητά της.
Ώστε να μην πέσει ποτέ θύμα της γνωστής προπαγάνδας εκείνων που ξέρουν καλά να τη χειρίζονται.
Ελπίδα πάντως υπάρχει.
Την κρύβει μέσα στο σπιτικό της κάθε μάνα που καλείται να αναστήσει τα παιδιά της με το πνεύμα του Θεού.
Μητέρες, ας μιμηθούμε στην αρετή και ας προσπαθήσουμε να ομοιάσουμε προς τις πολυσέβαστες και Αγίες μανάδες των χιλιάδων Αγίων, των μαρτύρων της πίστης μας, των ηρώων, των φωτισμένων πατέρων της Εκκλησίας μας, όπως κι εκείνες των τριών Ιεραρχών που εορτάσαμε προ ημερών.
Ας κοπιάσουμε να μεταδώσουμε στα παιδιά μας αληθινές αξίες, αγάπη για το Θεό και τον άνθρωπο, αγάπη για την πατρίδα, γνήσιο ηρωισμό και αγωνιστικό πνεύμα.
Ας τους μάθουμε την ιστορία που γράφτηκε με το αίμα των προγόνων μας και ας μετατρέψουμε τα σπίτια μας σε κρυφά σχολειά και σε εργαστήρια Αγιότητος.
Όσο ο κλοιός γύρω μας στενεύει, τόσο να εντείνουμε τις προσευχές μας να <<βγάζει>> ο Θεός από κάθε σπίτι ταπεινούς εργάτες του Ευαγγελίου και αξιόλογους Χριστιανούς αγωνιστές.
Ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς συμβουλεύει τους γονείς κάτι πολύ σημαντικό.
Πριν απ’ολα, μάθετε στα παιδιά σας να εξεγείρονται ενάντια στο κακό μέσα τους και γύρω τους και τότε θα έχετε κάνει πράγματι το σπουδαιότερο έργο.
Είθε ο Θεός μέσα από τα δεινά που ζούμε (όπως είναι και το τελευταίο κακό με την πληγωμένη και ματωμένη Μακεδονία μας) να βγάλει καλό.
Μέσα από το πικρό να βγει γλυκό.
Να πηγάσει αληθινή μετάνοια απ΄ τις ψυχές όλων μας.
Αμήν.
Μια Ορθόδοξη Ελληνίδα μητέρα
-
vimaorthodoxias.gr
