Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΥΡΙΠΙΔΗ ΝΟΥΡΟΥ ΚΑΙ ΝΕΟΚΛΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ 16/8/1961 Δολοφονούνται κοντά στη Μονή οι εκ Απαισιάς και Παραμύθας ...
Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΥΡΙΠΙΔΗ ΝΟΥΡΟΥ ΚΑΙ ΝΕΟΚΛΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ
16/8/1961 Δολοφονούνται κοντά στη Μονή οι εκ Απαισιάς και Παραμύθας αγωνιστές της ΕΟΚΑ Ευριπίδης Νούρος και Νεοκλής Παναγιώτου. Πλήρωσαν με τη ζωή τους, την αντίθεσή τους με το Ζυριχικό καθεστώς.
ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΣΤΥΓΕΡΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ:
13/08/196. Ο Νεοκλής Παναγιώτου Γενικός Γραμματέας του Συνδέσμου Αγωνιστών Λεμεσού πήρε την πρόσκληση να επισκεφθεί τη Λευκωσία με τον συναγωνιστή του Ευριπίδη Νούρο, για τις τελικές διευθετήσεις σχετικά με τον διορισμό τους στο Ρ.Ι.Κ. που είχε αποφασισθεί από τον ίδιο τον Υπουργό.
Οι ανυποψίαστοι αγωνιστές έκλειναν το ραντεβού με τον θάνατο για τις 16 Αυγούστου 1961.
Ξημερώματα της 16ης Αυγούστου οι δυο αγωνιστές ξεκινούσαν από τη Λεμεσό γεμάτοι χαρά και προσδοκία.
Στις 10.30 επισκέφθηκαν στην οδό Λήδρας τον συναγωνιστή τους Ανδρέα Λάμπρου.
Φεύγοντας, μετ’ εκπλήξεως διαπίστωσαν ότι τελούσαν υπό στενή παρακολούθηση.
Ένα επιβατηγό αυτοκίνητο με αριθμό κυκλοφορίας Β 270 με δύο επιβαίνοντες, τους ακολουθούσε σε όλη τη διαδρομή από τη στιγμή που έφθασαν στην πρωτεύουσα.
Ανήσυχοι κατευθύνθηκαν στην Αστυνομική Διεύθυνση Λευκωσίας για να καταγγείλουν το συμβάν και να διαμαρτυρηθούν.
Απευθύνθηκαν στον αξιωματικό υπηρεσίας, που τους άκουγε με προσοχή, έδειχνε όμως εμφανώς ότι δεν πείθεται από την καταγγελία.
Ελάχιστα λεπτά μετά την άφιξή τους στην Αστυνομική διεύθυνση διαπίστωσαν μετ’ εκπλήξεως ότι το όχημα που τους παρακολουθούσε είχε ήδη σταθμεύσει στο περίβολο της αστυνομικής διεύθυνσης.
Αμέσως αντελήφθησαν ότι αυτοί που τους παρακολουθούσαν ήταν εντεταλμένοι του καθεστώτος.
Στις έντονες διαμαρτυρίες τους, ο αξιωματικός απαντούσε, ότι δεν έπρεπε να ανησυχούν και ότι το όχημα που τους παρακολουθούσε εκτελούσε εντεταλμένη υπηρεσία.
Ήταν ήδη μεσημέρι.
Έφυγαν θορυβημένοι.
Το καθεστώς τους παρακολουθούσε στενά.
Η πρόσκληση για τον δήθεν διορισμό, ήταν μια απάτη, ένα κόλπο του δαιμόνιου υπουργού, που αποτελούσε το μακρύ χέρι της εξουσίας.
Ο αστυνόμος στην Αστυνομική Δ/νση Λευκωσίας σήκωσε το τηλέφωνο και σχημάτισε τον αριθμό κλήσης του Αστυνομικού Σταθμού Μονής.
-Μόλις έφυγαν από εδώ, σε μια ώρα να τους περιμένετε.
Κάντε τη δουλειά σας όπως πρέπει.
Ο μεγάλος περιμένει αποτέλεσμα.
Με τις φράσεις αυτές ακούμπισε το ακουστικό στη συσκευή.
Το αυτοκίνητο με τους δύο νεαρούς αγωνιστές έτρεχε στο κύριο δρόμο Λευκωσίας - Λεμεσού.
Κανένας δεν τους ακολουθούσε πλέον.
Έμειναν με την ιδέα ότι το περιστατικό της παρακολούθησής τους μέσα στη Λευκωσία είχε τελειώσει.
Στις 2.30 ντάλα μεσημέρι, είχαν φτάσει στο ύψος του αστυνομικού σταθμού Μονής.
Σε λίγα λεπτά θα έφταναν στη πόλη…
Ξαφνικά από την αριστερή πλευρά του δρόμου τρεις φιγούρες πετάχτηκαν μπροστά τους.
Ο ένας από αυτούς σήκωσε το αυτόματο στέρλιγκ σημάδεψε το αυτοκίνητο, πάτησε παρατεταμένα τη σκανδάλη και η γεμιστήρα άδειασε.
Το αυτοκίνητο έκανε μια γκέλα και έπεσε στο χαντάκι.
Ο δολοφόνος άλλαξε γεμιστήρα , όπλισε το στερλιγκ και πλησίασε συνοδευόμενος από τους άλλους δύο συνεργούς του.
«Κόσκινο τους κάναμε...» διαπίστωσε.
Εικοσιτέσσερις σφαίρες καρφώθηκαν στο σώμα του Νεοκλή Παναγιώτου.
Ο Ευριπίδης Νούρος, εισέπραξε δύο θανατηφόρες βολίδες.
Ηταν ακόμη ζωντανός.
Συμπέρασμα μόνο 4 σφαίρες αστόχησαν και δεν βρήκαν τα θύματα.
Οι τρεις δολοφόνοι απομακρύνθηκαν αμέσως και ανέφεραν την επιτυχή εκτέλεση της αποστολής τους.
Ο έμπορος που έτυχε να περάσει από το σημείο της ενέδρας λίγα λεπτά αργότερα, αντελήφθη το όχημα μέσα στο χαντάκι, διαπίστωσε το φρικτό έγκλημα και θορυβημένος έσπευσε να ενημερώσει τους υπεύθυνους στον παρακείμενο αστυνομικό σταθμό Μονής.
Ο αξιωματικός υπηρεσίας, κάλεσε γερανό από τη πόλη της Λεμεσσού για να ανασύρει το όχημα από το χαντάκι και να το απομακρύνει.
Ο οδηγός του γερανοφόρου οχήματος, προσέδεσε το όχημα με τα δύο θύματα του φρικτού εγκλήματος, όπως βρισκόντουσαν στα καθίσματα πλημμυρισμένα στο αίμα και το έσυρε κατευθυνόμενος στη Λεμεσσό.
Ο Νεοκλής ήταν ήδη νεκρός ενώ ο Ευριπίδης ψυχορραγούσε.
Σε λίγο θα απαντούσε το φίλο του στα μακρύ ταξίδι προς τον ουρανό….
Το σχέδιο που καταρτίστηκε στη σύσκεψη πριν από 40 ημέρες είχε επιτύχει πλήρως.
Οι δύο ενοχλητικοί και ανυπόταχτοι αγωνιστές ήταν ήδη στον άλλο κόσμο.
Δεν μπορούσαν πια να βλάψουν το καθεστώς.
Και εμείς αναρωτιόμαστε:
Για τις δολοφονίες των ενωτικών αγωνιστών Ανδρέα Παντελίδη, Νεοκλή Παναγιώτου και Ευριπίδη Νούρου πολύ πριν την ίδρυση της ΕΟΚΑ Β' τι έχει να πει ο Παγκύπριος Σύνδεσμος ''Δημοκρατικών" Αντιστασιακών;
Για την απαγωγή του δημοσιογράφου Αντώνη Φαρμακίδη τι έχουν να πει ο Παγκύπριος Σύνδεσμος "Δημοκρατικών" Αντιστασιακών;
Για την επιδρομή σε τυπογραφείο αντιπολιτευόμενης εφημερίδας τι έχει να πει ο Παγκύπριος Σύνδεσμος "Δημοκρατικών" Αντιστασιακών;
Για τους αστυνομικούς και επικουρικούς που απειλούσαν ιερωμένους και έβαζαν λουκέτο και χειροβομβίδες στις πόρτες, για να μην μπορούν να λειτουργήσουν, τι έχει να πει ο Παγκύπριος Σύνδεσμος "Δημοκρατικών" Αντιστασιακών;
Μακάρι να ήταν μόνο αυτά...
Στο μέλλον θα δώσουμε κι άλλες λεπτομέριες.
Τιμή και δόξα στους αγνούς αγωνιστές της Ενώσεως και σε όσους έμειναν πιστοί στο όραμα μέχρι τέλους και δεν προσκύνησαν/συμβιβάστηκαν ποτέ.
Μια αποκαλυπτική επιστολή του Γεώργιου Λαγοδόντη προς τον Μακάριο
-
ΕΧΟΥΜΕ γράψει και σε άλλες περιπτώσεις στο blog μας για τη δολοφονία των αγωνιστών της ΕΟΚΑ Νεοκλή Παναγιώτου, από την Παραμύθα και Ευριπίδη Νούρου, από την Απαισιά, την Τετάρτη 16 Αυγούστου 1961, επομένη του Δεκαπενταύγουστου, μιας από τις μεγαλύτερες γιορτές της χριστιανοσύνης.
Ήταν και οι δύο στελέχη του Παγκύπριου Συνδέσμου Αγωνιστών (ΠΣΑ), του ενωτικού αντιζυριχικού κινήματος που ιδρύθηκε στην Κύπρο μετά τη δημιουργία της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Θύματα του παρακράτους, που δραστηριοποιείτο και ανθούσε παράλληλα προς την τότε κυβέρνηση Μακαρίου.
ΠΑΡΟΛΟ που έχουν περάσει από τότε 57 !χρόνια, το αποτρόπαιο αυτό έγκλημα παραμένει ανεξιχνίαστο.
Κι ας έγινε υπό το φως της ημέρας και…κοντά σε αστυνομικό σταθμό – της Μονής, στον παλιό τότε δρόμο Λευκωσίας-Λεμεσού!
Πολλά τα δημοσιεύματα, οι εκδοχές και οι ακριτομύθιες που είδαν το φως της δημοσιότητας και ακούστηκαν κατά καιρούς, όμως το έγκλημα παραμένει στις «μη εξιχνιασθείσες και άλλως διατεθείσες υποθέσεις».
Να επισημανθεί εν προκειμένω, ότι για τη διπλή αυτή δολοφονία δεν έχει καμιά σύλληψη, ούτε καν ανάκριση κανενός!
Επίσης έγινε και προσπάθεια σύγχυσης της κοινής γνώμης με παραπλανητικά δημοσιεύματα και όχι μόνο, όπως «δολοφόνος των Παναγιώτου και Νούρου είναι ο προδότης κατά τον αγώνα της ΕΟΚΑ, Νίκος Βανέζης-Τσούκκας»!
Ποιος ο Γεώργιος Λαγοδόντης
ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ του Τμήματος Πληροφοριών της Αστυνομίας ήταν τότε ο ανώτερος αστυνόμος Γεώργιος Λαγοδόντης (και γι’ αυτόν έχουμε γράψει στο blog μας, nikospa.wordpress.com).
Ο Λαγοδόντης, που από πολλούς χαρακτηρίζεται ως αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, είχε ενεργό ανάμειξη στον απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ σε θέματα πληροφοριών και για την Αστυνομία της Κυπριακής Δημοκρατίας αποτελούσε κορυφαία προσωπικότητα.
Εθεωρείτο «το δεσμείν ακο λύειν» της Αστυνομίας, με στενή και αγαστή συνεργασία πάντοτε τόσο με τον Πρόεδρο Μακάριο, όσο και με τον υπουργό Εσωτερικών Πολύκαρπο Γιωρκάτζη.
ΓΙΑ λόγους που δεν είναι του παρόντος, ο Λαγοδόντης έστειλε μια απόρρητη επιστολή στον Μακάριο αμέσως μετά τη δολοφονία των Παναγιώτου και Νούρου, στην οποία ιστορούσε με κάθε λεπτομέρεια τα όσα προηγήθηκαν της δολοφονίας και πώς αυτή εκτελέστηκε. Πρόκειται για μια συνταρακτική αποκάλυψη, ένα ιστορικό ντοκουμέντο, από το περιεχόμενο του οποίου γεννώνται πολλά ερωτηματικά και εξάγονται πολλά επίσης συμπεράσματα.
Για παράδειγμα, ένα καίριο ερώτημα είναι το γιατί ο Μακάριος, ενώ είχε στα χέρια του την επιστολή Λαγοδόντη με όλα τα στοιχεία του εγκλήματος, τίποτε δεν έπραξε για την έναρξη διαδικασίας διερεύνησης της υπόθεσης και προσαγωγή των φυσικών και ηθικών αυτουργών της ενώπιον της Δικαιοσύνης.
Τους οποίους ο Λαγοδόντης κατονόμαζε.
ΠΡΟΤΟΥ κάνουμε αναφορά στο περιεχόμενο της επιστολής Λαγοδόντη προς Μακάριο, να αναφέρουμε πως τον Ιούνιο του 1963 ο Λαγοδόντης απελάθηκε νύχτα από την Κύπρο, όμως μέχρι και σήμερα δεν αναφέρθηκαν οι ακριβείς λόγοι για την ενέργεια αυτή.
Δημοσιεύματα και ισχυρισμοί υπήρξαν πολλοί, αλλά επίσημη εξήγηση για την απέλαση ποτέ δεν δόθηκε. Ως εκ τούτου, πολλά δικαιολογημένα ερωτηματικά εξακολουθούν να υπάρχουν, κυρίως από πλευράς ερευνητών της Κυπριακής Ιστορίας.
Χειρόγραφη επιστολή 17 σελίδων
Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ-ΕΚΘΕΣΗ Λαγοδόντη προς Μακάριο έχει ημερομηνία 2/9/1961 και είναι χειρόγραφη, γεγονός που καταδεικνύει την προσπάθεια του αποστολέα να διασφαλίσει την καλύτερη δυνατή εμπιστευτικότητά της.
Η σοβαρότητα αυτών που έγραψε, έκρινε πως απαιτούσε όπως αυτά τα ξέρει μόνον ο ίδιος και ο Μακάριος.
Η επιστολή είναι μακρά, πέραν των 16 σελίδων καταλήγει με τη φράση «Μετά σεβασμού, Λαγοδόντης», ο δε βαθμός αξιοπιστίας της κρίνεται εκ των πραγμάτων υψηλός, αφού πραγματεύεται γεγονότα που έγιναν λίγες μόνο μέρες πριν σταλεί η επιστολή, κάτι που αποκλείει την πιθανότητα ασθενούς μνήμης λόγω παρέλευσης μεγάλου χρονικού διαστήματος.
ΑΠΟ το προοίμιο της επιστολής Λαγοδόντη είναι εμφανές ότι, για το γεγονός της δολοφονίας Παναγιώτου και Νούρου είχε προηγηθεί συνάντηση μεταξύ Μακαρίου και Λαγοδόντη, κατά την οποία ο Αρχιεπίσκοπος ζήτησε να έχει και γραπτώς τα γεγονότα. «Κατόπιν της σχετικής επικοινωνίας μας δια τον φόνον των δύο αγωνιστών της ΕΟΚΑ, Νεοκλή Παναγιώτου και Ευριπίδη Νούρου», αναφέρει επακριβώς ο Λαγοδόντης, «και της επιθυμίας σας να πληροφορηθήτε το ιστορικόν της υποθέσεως και την αλήθειαν, σας παραθέτω λεπτομερώς τα πραγματικά γεγονότα τα οποία προηγήθησαν της εγκληματικής και δολοφονικής ταύτης ενεργείας».
Ο ΛΑΓΟΔΟΝΤΗΣ κάνει αρχικά αναφορά σε σύσκεψη στο σπίτι υπουργού, ο οποίος μίλησε για πληροφορία που είχε, ότι πρώην τομεάρχης της ΕΟΚΑ (τον οποίο κατονόμαζε), σχεδίαζε να τον δολοφονήσει με εκτελεστές τους Παναγιώτου και Νούρο».
Δύο από τους παρευρισκόμενους, προσθέτει, υποστήριξαν την άμεση εκτέλεσή τους, ενώ ο Λαγοδόντης εξέφρασε αμφιβολία για την εγκυρότητα της πηγής του υπουργού. Ακολούθησε δεύτερη σύσκεψη, και πάλι υπό τον υπουργό, κατά την οποία παριστάμενος ανώτερος αξιωματικός της Αστυνομίας Λεμεσού εισηγήθηκε τη δολοφονία των δύο αγωνιστών. Για το λόγο αυτό, ως υφιστάμενος, έτυχε αυστηρής παρατήρησης από τον Λαγοδόντη.
Στη συνέχεια ο υπουργός αποκάλυψε κατ’ ιδίαν στον Λαγοδόντη τον πληροφοριοδότη του (μέλους του Συνδέσμου Αγωνιστών Λεμεσού-ΣΑΠΕΛ), οπότε ο Λαγοδόντης είπε στον υπουργό «να μην δίδει σημασίαν εις πληροφορίαν προερχομένην εξ’ αυτού του προσώπου καθ’ ότι τούτο ήτο αναξιόπιστον» και, κατά πληροφορίας του, «διενήργη και λαθρεμπόριον όπλων».
Ο υπουργός εκμυστηρεύθηκε τότε στον Λαγοδόντη, ότι έδωσε ήδη και μεγάλο ποσό χρημάτων στον συγκεκριμένο πληροφοριοδότη του και ότι συνέχιζε να του δίδει 30 λίρες τον μήνα – ποσό αρκετά μεγάλο για την εποχή εκείνη.
«Άπαντες πλην εμού»
ΣΤΗ συνέχεια, με βάση πάντοτε την επιστολή Λαγοδόντη προς Μακάριο, ο υπουργός κάλεσε τρίτη σύσκεψη αρχές Αυγούστου 1961, κατά την οποία είπε πως οι Νούρος και Παναγιώτου βρίσκονταν την προηγούμενη μέρα στη Λευκωσία με σκοπό να τον δολοφονήσουν και, μάλιστα, ότι θα επανέρχονταν στην πρωτεύουσα για τον ίδιο σκοπό.
«Άπαντες οι παρευρισκόμενοι πλην εμού», προσθέτει ο Λαγοδόντης, «συνεφώνησαν ότι οι Νεοκλής Παναγιώτου και Ευριπίδης Νούρος έπρεπε να εκτελεσθούν, είτε κατά την έλευσίν των εις την Λευκωσίαν εκ Λεμεσού, είτε κατά την αναχώρησίν των και εάν ούτοι οπλοφορούν, να οδηγούντο εις το εν Αθαλάσση γραφείον μου, είτε εις άλλο μέρος της εκλογής του κ. υπουργού, και εκεί να τους υποβάλωμεν εις εξέτασιν δια τας προθέσεις των, τόσον ημείς οι αστυνομικοί όσον και ο κ. υπουργός».
Ο Λαγοδόντης εισηγήθηκε επίσης στον υπουργό όπως για τους δύο αγωνιστές γίνει καταγγελία στον Γ.Γ. του Παγκύπριου Συνδέσμου Αγωνιστών, οδοντίατρο Ανδρέα Λάμπρου».
(Επρόκειτο για Σύνδεσμο ενωτικών αγωνιστών).
Ο υπουργός απέρριψε την εισήγηση, όλοι δε τότε συμφώνησαν με άλλη εισήγηση Λαγοδόντη, όπως συλλάβουν και ανακρίνουν τους Παναγιώτου και Νούρο.
ΕΠΑΝΕΡΧΟΜΕΝΟΣ στο σπίτι του μετά τη σύσκεψη ο Λαγοδόντης, κλήθηκε τηλεφωνικώς από τον υπουργό να μεταβεί στο σπίτι του, κάτι που έπραξε αμέσως, συνοδευόμενος και από άλλον αξιωματικό της Αστυνομίας.
Ο υπουργός τούς ανέφερε πως είχε την πληροφορία πως οι Παναγιώτου και Νούρος θα βρίσκονταν και την επομένη στη Λευκωσία και ότι κανόνισε να τους συλλάβουν και να τους ανακρίνουν στο γραφείο του Λαγοδόντη στην παρουσία και του ίδιου.
Όμως νωρίς την επομένη, ο υπουργός τηλεφώνησε στον Λαγοδόντη πως το σχέδιο άλλαξε και ότι ο ιδιος θα πήγαινε στο Τρόοδος.
Πράγματι, στις 7.00 μ.μ. ο υπουργός κάλεσε τον Λαγοδόντη επειγόντως από το Τρόοδος, όπου και πήγε κι αυτός χωρίς καθυστέρηση, παίρνοντας μαζί του και μερικούς αστυνομικούς.
Εκεί, σε κυβερνητική κατοικία, ο υπουργός τον πληροφόρησε πως «οι Παναγιώτου και Νούρος ευρίσκονται εις το Τρόοδος», οπότε αυτός κινήθηκε στην περιοχή για έρευνα, η οποία όμως δεν είχε κανένα αποτέλεσμα.
Στη συνέχεια ο Λαγοδόντης επέστρεψε μόνος στη Λευκωσία, οι δε αστυνομικοί που τον συνόδευαν παρέμειναν ως φρουρά του υπουργού στο Τρόοδος.
Μετά από δύο ημέρες επέστρεψε στην πρωτεύουσα και ο υπουργός, ο οποίος και ζήτησε από τον Λαγοδόντη και από κάποιον άλλο αξιωματικό της Αστυνομίας – τον οποίο ο Λαγοδόντης κατονομάζει – να του παραδώσουν ένα αυτόματο όπλο από τον οπλισμό που διέθετε η Υπηρεσία Πληροφοριών.
Έτσι και έγινε.
Ο αποθηκάριος όπλων της Υπηρεσίας πήρε στο σπίτι του υπουργού ένα αυτόματο «στέρλιγκ» και δύο δεσμίδες σφαίρες.
«Ενήργησαν κατά τρόπον διάφορον!…
ΑΚΟΛΟΥΘΩΣ ο Λαγοδόντης αναφέρεται στη δολοφονία των Παναγιώτου και Νούρου στις 16.8.61, ημέρα κατά την οποία ο πρώτος είχε κληθεί για συνέντευξη στο ΡΙΚ, όπου είχε απευθυνθεί για δουλειά.
Επανερχόμενοι νωρίς το απόγευμα στη Λεμεσό, οι δύο αγωνιστές δολοφονήθηκαν κοντά στη Μονή από τρία μέλη της Αστυνομίας, τα οποία ο Λαγοδόντης κατονομάζει.
Παρ’ όλον τούτο, όπως έχει ήδη αναφερθεί, καμιά σύλληψη δεν έγινε, ούτε καν απλή ανάκριση κανενός. Έτσι το έγκλημα παρέμεινε ανεξιχνίαστο και ως τέτοιο παραμένει μέχρι και σήμερα.
Και κανείς δεν ξέρει αν αυτά που έγραψε ο Λαγοδόντης είναι αληθινά ή όχι, αφού δεν πέρασαν από δικαστήριο όπως επιβαλλόταν.
ΕΝΑ σημαντικό στοιχείο που πρέπει να επισημανθεί, είναι και το εξής:
Ο Λαγοδόντης αναφέρεται στην επιστολή του και σε συνάντηση που είχε με τον υπουργό μετά τη διπλή δολοφονία, κατά την οποία και του είπε (ο υπουργός):
«Ενήργησαν κατά τρόπον διάφορον από εκείνον όστις τους υπεδείχθη».
Από αυτό και μόνο, αβίαστο βγαίνει το συμπέρασμα ότι ο υπουργός γνώριζε τους εκτελεστές, όμως τίποτε δεν έκαμε, όπως τίποτε δεν έκαμε ούτε και ο Πρόεδρος και Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, όταν πήρε την επιστολή-καταγγελία Λαγοδόντη.
ΣΥΝΑΦΗΣ προς τα πιο πάνω είναι και η αποκάλυψη Λαγοδόντη, ότι έγινε προσπάθεια παραπλάνησης της κοινής γνώμης για τη διπλή δολοφονία, με το ότι το έγκλημα «διεπράχθη υπό ανθρώπων του Αντωνή Ζαχαρία, οίτινες ευρίσκοντο εις διαμάχην με τον…….(τον τομεάρχη της ΕΟΚΑ, για τον οποίο έγινε λόγος στην αρχή) και τους ανθρώπους του, μεταξύ των οποίων και οι δολοφονηθέντες».
Η προσπάθεια παραπλάνησης επεκτεινόταν και στην έκδοση φυλλαδίου, το οποίο ετοίμασε ο Λαγοδόντης αφού πήρε το «διάγραμμα» από τον υπουργό.
Ο Λαγοδόντης φρόντισε αμέσως να δακτυλογραφήσει το φυλλάδιο, μέσω της έμπιστης ιδιαιτέρας του, και να το παραδώσει για εκτύπωση σε πρόσωπο που κατονομάζει.
Στη συνέχεια, παρέλαβε από το σπίτι του υπουργού δέματα φυλλαδίων και τα μετέφερε στη Λεμεσό για διανομή…
ΑΞΙΟΣΗΜΕΙΩΤΟ, τέλος, είναι και το γεγονός, ότι η δολοφονία των Παναγιώτου και Νούρου έγινε την πρώτη επέτειο δημιουργίας της Κυπριακής Δημοκρατίας!
Ενός κράτους, που δημιουργήθηκε με τους αγώνες των μαχητών της ΕΟΚΑ, μεταξύ των οποίων και οι δολοφονηθέντες!
Ενός κράτους, που με το έγκλημα αυτό και σωρείας άλλων, απέδειξε την ανυπαρξία δημοκρατίας και προστασίας των ανθρώπινων δικαιώματα των πολιτών του, που επικρατούσαν σ’ αυτό.
Και εξαιτίας αυτών ακριβώς και πολλών άλλων γεγονότων που δεν είναι του παρόντος, το «ωραίο» και «ευτυχές» μέλλον που είχε το κράτος της Ζυρίχης.
Ένα άδηλο και επικίνδυνο μέλλον, που εξακολουθεί να έχει μέχρι και σήμερα!.
(Αρχείο Νίκου Παπαναστασίου-απόσπασμα)
16.8.2017
ΣΤΗΡΙΞΤΕ ΜΑΣ ΠΑΤΩΝΤΑΣ LIKE "ΕΔΩ"
