Ο Μητροπολίτης Κυρηνείας Κυπριανός με επιστολή του ενημέρωσε τη Βουλή των Ελλήνων για τη διαφωνία του για τις προδοτικές και επαί...
Ο Μητροπολίτης Κυρηνείας Κυπριανός με επιστολή του ενημέρωσε τη Βουλή των Ελλήνων για τη διαφωνία του για τις προδοτικές και επαίσχυντες συμφωνίες της Ζυρίχης - Λονδίνου και τόνισε ότι με αυτές η Κύπρος αποκόπτεται από τον εθνικό κορμό και άλλα σημαντικά:
"Αξιότιμε κυριε Πρόεδρε,
Επί τη ενάρξει της συζητήσεως της συμφωνίας Ζυρίχης- Λονδίνου υπό της Βουλής, αποτεινόμεθα προς το Σώμα της Εθνικής Αντιπροσωπείας, ίνα απευθύνωμεν μεν θερμόν από μέρους του Ελληνικού Κυπριακού λαού χαιρετισμόν, διερηνεύσωμεν δε την συνέχουσαν τούτον αγωνίαν και οδύνην, εκ των όρων της ειρημένης συμφωνίας και προβώμεν εις έκκλησιν, όπως ρυθμιστής της σκέψεως και της αποφάσεως της Βουλής των Ελλήνων, εν τη προκειμένη εξόχως δε σοβαρά εθνική περιστάσει, παραμείνη η γνώριμος εις τους Ελληνας και εις κρισίμους, ως αι παρούσαι, ώρας, εντονώτερον προβάλλουσα και διαυγέστερον ακουομένη φωνή της εθνικής συνειδησεως και επιταγή της ενδόξου ελληνικής ιστορίας.
Η Κύπρος εγεννήθη και παρέμεινεν ελληνική μέχρι σήμερον.
Καθ όν όμως χρόνον μετά πίστεως ανέμενεν ότι θ ανέκτα την ελευθερίαν- διά την οποίαν πλουσίαν προσέφερε την σπονδήν του αίματος και απερίγραπτα υπέστη κατά την διαρρεύσασαν τετραετίαν μαρτύρια- και θα εξησφαλίζετο η μετά της Μητρός Ελλάδος Ενωσις της, κατάπληκτος και φρικιώσα, νικήτρια δ' επί του πεδίου της μάχης, είδε να καθίσταται-παρά πάσαν αρχήν του δικαίου και ηθικής- και νέος κυρίαρχος της, η Τουρκία, να υποτάσσεται δε ο όγκος του Ελληνικού πληθυσμού της εις την ελαχίστην “τουρκικήν” μειονότητα των 18% από την θέλησιν της οποίας θα εξαρτάται απολύτως και εσαεί το μέλλον του.
Ομιλούν ευγλώττως το δημοσιευθέντα κείμενα της συμφωνίας.
Το δημιουργούμενον δι αυτής καθεστώς, πόρρω απέχον του αληθούς πολιτεύματος ανεξαρτησίας και δημοκρατίας, είναι απείρως χειρότερον και αυτού του αποικιακού καθεστώτος.
Διότι υπό το τελευταίον τούτο η Κύπρος παρέμενεν εις τας αγγλικάς χείρας ως παρακαταθήκη ελληνική, ενώ τώρα αποκόπτεται οριστικώς εκ του κορμού της Μητρός Ελλάδος.
Το ιερόν και απαράγραπτον δικαίωμα της αυτοδιαθέσεως, το οποίον ασκείται και υπ αυτών των μαύρων της Αφρικής, εξοβελίζεται διά παντός.
Συνεπεία δε της διατάξεως καθ ην "είναι απηγορευμένη πάσα δραστηριότης δυναμένη να ευνοήση αμέσως ή εμμέσως την Ενωσιν", θα είναι η ανάπτυξις δραστηριότητος προς δημιουργίαν “κυπριακού” πατριωτισμού, με στόχον διαρκή και μοναδικόν τον αφελληνισμόν της νήσου.
Την κρίσιν της Βουλής των Ελλήνων, καλουμένης ν αποφασίση επί του καιρίου θέματος της Ελληνικής Κύπρου, δεν θα κρίνουν μόνον οι άνθρωποι και η ιστορία, Θα κρίνη και ο Θεός, του οποίου τας ευλογίας και τον φωτεισμόν επικαλούμεθα επί το σώμα της Εθνικής Αντιπροσωπείας".
«Το αθάνατον ελληνικόν ημών έθνος Ζήτω.
- Η ελληνική μεγαλόνησος Κύπρος ζήτω.
- Η Ένωσις της Κύπρου μετά της μητρός Ελλάδος ζήτω».
Δικαιώνεται από τα γεγονότα
Ο Κυρηνείας Κυπριανός όσο κι αν αμφισβητήθηκε, όσο κι αν κατηγορήθηκε, μέρα με τη μέρα δικαιώνεται από τα γεγονότα και την αδέκαστη ιστορία.
Οι θέσεις και προβλέψεις του στο εθνικό θέμα όλο και περισσότερο αποδεικνύονται ορθές.
Και αν δεν υπήρχαν οι ενδοτισμοί, οι λανθασμένες εκτιμήσεις, οι μωροφιλοδοξίες και τα ελλείμματα πολιτικών παραγόντων και εδώ και στην Ελλάδα, η Κύπρος δεν θα ήταν σήμερα ημικατεχόμενη, ούτε θα διέτρεχε άμεσο κίνδυνο τουρκοποίησής της.
Τα επίσημα στοιχεία που έρχονται συνεχώς σε φως και οι εξελίξεις από το 1948 μέχρι σήμερα, καταμαρτυρούν ότι ο Κυπριανός και πολιτική κρίση είχε και διορατικότητα διέθετε.
Αριστούχος σε όλα τα επίπεδα
Σ’ όλα τα σχολεία και πανεπιστήμια όπου φοίτησε ο Κυπριανός είχε αριστεύσει και ήταν μια από της πιο φωτισμένες μορφές της εποχής του.
Διακρινόταν για την ευρύτητα των γνώσεών του, την πολιτική του οξυδέρκεια, την άδολη αγάπη του στην Ελλάδα και την αυστηρή του προσήλωση στα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη.
Το μεγάλο του όραμα ήταν η Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.
Και γι’ αυτό του το όραμα, κυνηγήθηκε και διώχθηκε όχι μόνο από τους Βρετανούς κατακτητές, αλλά και από το ζυριχικό κατεστημένο και την Εκκλησία.
Οι διωγμοί, οι προπηλακισμοί και ο ανήθικος και ανίερος πόλεμος λάσπης εναντίον του επί δεκαετίες, δεν έκαμψαν τον μαρτυρικό δεσπότη.
Έμεινε αλύγιστος, ανένδοτος και ακατάβλητος, προσηλωμένος στις αρχές και τα πιστεύω του.
Φλογερά κηρύγματα
Από νεαρός αρχιμανδρίτης ο Κυπριανός είχε διακριθεί για τα φλογερά του κηρύγματα και τους αγώνες του για ηθική και εθνική διαπαιδαγώγηση του λαού, ιδιαίτερα της νεολαίας.
Ως Αρχιμανδρίτης-Αρχιερατικός Επίτροπος Αμμοχώστου, ο Κυπριανός οργώνει όλη την επαρχία, κηρύττει και καλεί τον λαό να παραμείνει αμετακίνητος στην Ορθόδοξη πίστη του και την Ελλάδα. Ιδρύει Θρησκευτικά Ορθόδοξα Ιδρύματα (ΘΟΙ), φωτεινός φάρος, καθοδηγητής των απογόνων τού Ευαγόρα και του Ονήσιλου στην εθνική τους πορεία.
Τους προετοιμάζει για τον σκληρό και ανάντη αγώνα για λευτεριά.
Αργότερα, ως Μητροπολίτης Κυρηνείας συνεχίζει το θρησκευτικό και εθνικό του έργο.
Αργότερα, ως Μητροπολίτης Κυρηνείας συνεχίζει το θρησκευτικό και εθνικό του έργο.
Οργώνει τη μητροπολιτική του περιφέρεια, ιδρύει κλασικά γυμνάσια σε αγροτικά κέντρα, μιλά στο χριστεπώνυμο ποίμνιό του για τον Χριστό και την Ελλάδα.
Το καλεί να κλείει τ’ αφτιά του στα ξένα συνθήματα.
Το καλεί να παραμείνει πιστό στον Χριστό και την Ελλάδα.
Δυο τα συνθήματα - κατακλείδα των φλογερών κηρυγμάτων του: «Μακράν από συντάγματα, μακράν από τας κάλπας».
- «Ένωσιν και μόνον Ένωσιν-Ζήτω η Ένωσις».
Ο ρόλος του στο Δημοψήφισμα του ‘50
Πρωταγωνιστικός ήταν ο ρόλος του Κυπριανού και στο Ενωτικό Δημοψήφισμα της 15ης Ιανουαρίου 1950.
Και ο φλογερός αυτός δεσπότης είχε επιλεγεί να παραδώσει τις Δέλτους του Δημοψηφίσματος στη Βουλή των Ελλήνων, το βρετανικό Κοινοβούλιο και την κατάθεσή τους στη Γραμματεία των Ηνωμένων Εθνών.
Είχε οργώσει τότε ολόκληρη την Ελλάδα και οι ελεύθεροι αδελφοί μας με συλλαλητήρια και ψηφίσματα δήλωναν την αμέριστη συμπαράστασή τους στον αγώνα μας για Αυτοδιάθεση - Ένωση.
Κι όταν ήχησε το εγερτήριο σάλπισμα του Διγενή για ένοπλο απελευθερωτικό αγώνα, ο Κυρηνείας Κυπριανός ήταν ο διαπρύσιος κήρυκάς του.
Σ’ όλα τα κηρύγματά του καλούσε τη νεολαία να πυκνώσει τις φάλαγγες της ΕΟΚΑ και ν’ αγωνιστεί υπό τον θρυλικό Διγενή, για την ελευθερία της Κύπρου και την Ένωση με την Ελλάδα.
Ο Κυπριανός διαθέτει απίστευτη τόλμη και παρρησία, που κανένας σύγχρονός πολιτικός ή ιεράρχης δεν διέθετε.
Απόδειξη τούτου ήταν και τα εθνικά του κηρύγματα ενώπιον πρακτόρων της «Ιντέλιτζενς Σέρβις» και άλλων οργάνων της αποικιακής κυβέρνησης, που τον παρακολουθούσαν σε κάθε του κήρυγμα.
Απόδειξη τούτου ήταν και τα εθνικά του κηρύγματα ενώπιον πρακτόρων της «Ιντέλιτζενς Σέρβις» και άλλων οργάνων της αποικιακής κυβέρνησης, που τον παρακολουθούσαν σε κάθε του κήρυγμα.
Όπως καταμαρτυρούν επίσημα έγγραφα του βρετανικού Υπουργείου Εξωτερικών, ο μαρτυρικός δεσπότης της Κερύνειας απασχόλησε πολλές φορές τη βρετανική κυβέρνηση, η οποία μελετούσε την εξορία του στις Σεϋχέλλες ή κάπου αλλού, μόλις άρχισε ο Αγώνας της ΕΟΚΑ.
Κι όταν αργότερα εξορίστηκε με τον Μακάριο, τον Παπασταύρο και τον Πολύκαρπο Ιωαννίδη, είχε αρνηθεί να συναντηθεί με τον Κρίτωνα Τορναρίτη και τον εκπρόσωπο της Βρετανίας, που πήγαν στις Σεϋχέλλες για να τους πείσουν να δεχθούν την «ανεξαρτησία».
Κάποιον εκεί τον έπεισαν.
Δεν χρειάστηκε και πολλά.
Αφού ο ίδιος Μακάριος ναυάγησε το σχέδιο Χάρτινγκ όπως και πολλά άλλα μετά.
Γιατι προωθούσαν την Ένωση.
Το 85 ο «Εθνάρχης» Καραμανλής είχε να λέει «Όταν δόθηκε μια ευκαιρία με τον Χάρτινγκ, την έριξε ο Μακάριος».
Πράγματι το σχέδιο Χάρτινγκ υπήρξε μια απ´ τις χάμενες ευκαιρίες του Κυπριακού.
Όπως έγραψε και ο Θ. Φ. Παπακωνσταντίνου «θα ωδηγούσε ασφαλώς μέσα σε 10 - 15 χρόνια στην αυτοδιάθεσι, δηλαδή στην Ένωσι».
Κάποιοι όμως ήθελαν περισσότερα στην προσωρινή αυτοκυβέρνηση (!) που οδήγησε και σε περισσότερο νεανικό ελληνικό αίμα, καθώς ο αγών θα σταματούσε απ´ το 1956.
Στο τέλος Καραμανλής και Μακάριος το αχτύπητο και αχώριστο δίδυμο (μέχρι την «προδοσία» του ενός στον αλλο το 1974) μας σέρβιραν το χείριστο Όλων!
Δεν έκρυψε τη διαφωνία του με τον Μακάριο
Ο Κυρηνείας Κυπριανός ήταν ο πρώτος που τάχθηκε εναντίον κάθε μορφής λύσης πλην της Ένωσης και δεν απέκρυψε τη διαφωνία με τον Μακάριο, όταν ο Αρχιεπίσκοπος, χωρίς να συνεννοηθεί με την Εθναρχία, αιφνιδίασε τον Ελληνισμό με τη δήλωσή του στην Μπάρμπαρα Κασλ ότι ήταν έτοιμος να δεχθεί λύση αυτοκυβέρνησης.
Κι αργότερα ήταν εκείνος που πρώτος τάχθηκε εναντίον των συμφωνιών της επάρατης Ζυρίχης.
Είχε το θάρρος να καταγγείλει την Ελλάδα και τον Μακάριο ως εθνικούς μειοδότες και να τους χαρακτηρίζει νεκροθάφτες της Ένωσης.
Ιστορικό είναι το τηλεγράφημά του στον Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων, Κωνσταντίνο Ροδόπουλο, στις 25 Φεβρουαρίου 1959, με το οποίο τον καλούσε να μην εγκρίνει το Ελληνικό Κοινοβούλιο τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, «διότι με τις συμφωνίες αυτές η Κύπρος αποκόπτεται οριστικώς εκ του κορμού της μητρός Ελλάδος».
Κι όταν μετά Ζυρίχη γύρισε στην αγαπημένη του Κύπρο στις 8 Μαρτίου 1959, δεν δίστασε να καλέσει τον λαό σε ενότητα αλλά και να τονίσει ότι δεν θα πάψει να αγωνίζεται για το καλό του ποιμνίου του και την ολοκλήρωση των εθνικών πόθων της Κύπρου μας.
Και να καταλήξει:
«Το αθάνατον ελληνικόν ημών έθνος Ζήτω.
- Η ελληνική μεγαλόνησος Κύπρος ζήτω.
- Η Ένωσις της Κύπρου μετά της μητρός Ελλάδος ζήτω».
Η εθνική και θρησκευτική αγωνιστική δράση του Κυπριανού σταμάτησε δυστυχώς με την κρίση, που οδήγησε τελικά στο σχίσμα της Εκκλησίας της Κύπρου.
Απομονωμένος στη γενέτειρά του Κακοπετριά ο μαρτυρικός δεσπότης δεν έπαυσε να παρακολουθεί το δράμα της Κύπρου και να συμβουλεύει όσους τον επισκέπτονταν, να παραμείνουν πιστοί στον Θεό και την Ελλάδα.
Και με το ανεκπλήρωτο όραμα της Ένωσης, ο πατριδολάτρης δεσπότης αφήνει την τελευταία του πνοή στις 23 Δεκεμβρίου 1983, στο πατρικό του σπίτι, στη γενέτειρά του Κακοπετριά.
ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ - ΑΘΑΝΑΤΟΣ
ΣΤΗΡΙΞΤΕ ΜΑΣ ΠΑΤΩΝΤΑΣ LIKE "ΕΔΩ"
