- Μοναδική, ελπίδα μας, το λογικά απρόσμενο, το εκτός πιθανοτήτων, η ουτοπία. Που και μόνο επειδή την παρεμβάλλουμε στον π...
-
Μοναδική, ελπίδα μας, το λογικά απρόσμενο, το εκτός πιθανοτήτων, η ουτοπία.
Που και μόνο επειδή την παρεμβάλλουμε στον προβληματισμό μας, σώζει τη μη-παραίτησή μας: έναν απόηχο της έλλογης πίστης ότι οι ανθρώπινες κοινωνίες δεν υπόκεινται ολοκληρωτικά στη νομοτέλεια. «Δυνάμει» σώζουν την έκπληξη.
Αυτό είπε στον 98.4 ο καθηγητής Φιλοσοφίας, Χρήστος Γιανναράς, μιλώντας στον 98.4.
Στην Ελλάδα, η δραματικότερη καταστροφή ήρθε με τον εξωφρενικό δανεισμό της χώρας, την παταγώδη κατάρρευση της οικονομίας και τις φαιδρότητες πανικού του πολιτικού προσωπικού της χώρας.
Από αυτόν, τον ακόμα «εν εξελίξει» εφιάλτη υπάρχει ρεαλιστικό περιθώριο να προκύψει «έκπληξη»;
Οχι, βέβαια, όσο το πολιτικό προσωπικό της χώρας παραμένει ολοκληρωτικά, πνιγηρά, υποταγμένο στην παραισθησιογόνο εξουσιολαγνεία του.
Δεν αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει γύρω τους, ζουν σε δικό τους σύμπαν.
Μοναδική τους έγνοια: να κερδίσουν τις προσεχείς εκλογές.
Χωρίς παραπέρα στόχους, επιδιώξεις, χωρίς μπούσουλα.
Μόνο για την ηδονή της εξουσίας.
Μόνο για την ηδονή της εξουσίας.
Κατά τον Χρήστο Γιανναρά, η λύση είναι απλή, την ξέρουμε όλοι:
Χρειαζόμαστε μια κυβέρνηση (όχι από το φάσμα κομμάτων του σημερινού κοινοβουλίου) που θα αποκλείσει θεσμικά τη δυνατότητα ύπαρξης και λειτουργίας «πελατειακού κράτους».
Μια κυβέρνηση υπηρεσιακή, «προσωπικοτήτων», με διετή εντολή, υποκείμενη στον έλεγχο του σημερινού κοινοβουλίου, αλλά με δημοψηφισματική στήριξη για να εξαλείψει το πολυπλόκαμο «πελατειακό κράτος» και να αποκλείσει συνταγματικά την επανασύστασή του.
-
-
