- της Φανούλας Αργυρού* Δημοσιεύθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2018 στον Φιλελεύθερο το άρθρο του συνάδελφου Θανάση Φωτίου με τίτλο ...
-
της Φανούλας Αργυρού*
Δημοσιεύθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2018 στον Φιλελεύθερο το άρθρο του συνάδελφου Θανάση Φωτίου με τίτλο « Τι στο καλό δέχτηκε τελικά ο Μακάριος;» και επειδή έχει δίκαιο ο αρθρογράφος για την σύγχυση που ακόμα επικρατεί, σήμερα παραθέτω τα πρακτικά που κράτησαν τα Ηνωμένα ΄Εθνη.
Αποτελούμενα από 8 σελίδες στις 6-7 των οποίων καταγράφτηκαν οι 4 κατευθυντήριες.
Ήδη έγραψα και αποκάλυψα την πλάνη που για χρόνια μας τάιζαν οι υποστηρικτές της Δι-κοινοτικής, Δι-ζωνικής Ομοσπονδίας, ότι τάχα στις 12.2.1977 υπογράφτηκαν «Συμφωνίες», με άρθρα μου στην Σημερινή το 2015.
(Αναφορά μου και στην πρόσφατη ομιλία μου στην Λευκωσία και Λάρνακα, 10 Οκτωβρίου και 15 Οκτωβρίου 2018 αντίστοιχα (Βλέπε ολόκληρη την ομιλία εδώ https://www.onisilos.gr/?p=20728 ).
Στις 12 Φεβρουαρίου 1977 ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΑΝ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ, ΟΥΤΕ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ, απλά 4 κατευθυντήριες γραμμές προς τους διαπραγματευτές για επανέναρξη των συνομιλιών.
Καθ΄όλη τη διάρκεια 1975 – Φεβρουαρίου 1977 συνεχίστηκαν εντατικά οι προσπάθειες του Φόρειν ΄Οφις σε συνεργασία με το Στέιτ Ντιπάρτμεντ για ετοιμασία λύσης διζωνικής, και πιέσεις προς τον Μακάριο να την δεχθεί, με διάφορα έγγραφα, χάρτες με αναπροσαρμογές «συνόρων» και επαφές με γνωστούς Ελληνοκύπριους πολιτικούς όπως τον Γλ. Κληρίδη και Μιχαλάκη Τριανταφυλλίδη και άλλους.
Οι τελευταίοι έδιδαν την εντύπωση τόσο στους Βρετανούς όσο και Αμερικανούς ότι εκτός των ορισμένων 50,000 – 80,000 προσφύγων που ίσως να επέτρεπαν οι Τούρκοι να επιστρέψουν, οι περισσότεροι των υπολοίπων δεν θα ήθελαν να επιστρέψουν υπό τουρκοκυπριακή διοίκηση και θα τους ικανοποιούσαν με αποζημιώσεις.
Από το 1975 το Φόρειν ΄Οφις άρχισε να αναφέρεται σε «συνιστώσες περιφέρειες» ενώ από τις 16 Αυγούστου 1974 είχε αποφασίσει τελεσίδικα ότι η λύση θα ήταν η ΔΔΟ την οποία υποστηρίζει μέχρι σήμερα.
Βαθύτερη έρευνα στα βρετανικά αρχεία και εκείνα του ΟΗΕ μας επιβεβαιώνει, όμως, ότι και ο Μακάριος στα παρασκήνια την είχε δεχθεί και είχε διαμηνύσει και στον Δρ. Χένρι Κίσινγκερ (Οκτώβριος 1975) ότι θα την δεχόταν αν οι Τούρκοι στέκονταν στο 25%.
Έτσι δεν ήταν τυχαίο που οι Βρετανοί επέμεναν σε δημόσια αποδοχή της από τον Μακάριο.
Φάντασμα οι «Συμφωνίες 1977»
Στις 12 Φεβρουαρίου 1977 λοιπόν, στην συνάντηση στη Λευκωσία, συγκεκριμένα στα OFFICERS MESS της ΟΥΝΦΙΚΥΠ, με προεδρεύοντα τον τότε ΓΓ του ΟΗΕ Αυστριακό πρώην Ναζί, Kurt Waldheim, με τους Αρχ. Μακάριο και Ραούφ Ντενκτάς και τους αξιωματούχους του ΟΗΕ, Perez de Cuellar, Roberto E. Guyer Brian E. Urquhart και στα κρατηθέντα πρακτικά της συνάντησης καταγράφτηκαν οι λεπτομέρειες της συζήτησης και 4 οδηγίες (instructions) προς τους διαπραγματευτές των δύο πλευρών.
Η λέξη διζωνική
Μετά από επίμονες προσπάθειες να βρούμε γιατί η λέξη διζωνική απουσίαζε από τις κατευθυντήριες της 12ης Φεβρουαρίου 1977, εφόσον στα βρετανικά έγγραφα αναφέρεται ότι ο Ντενκτάς την συζήτησε με τον Μακάριο, τελικά βρήκαμε την απάντηση από το πλούσιο αρχείο του ΟΗΕ.
Και εδώ πρέπει να ευχαριστήσω τον αγαπητό Δρ. Κλέαρχο Κυριακίδη, ο οποίος βρήκε το σχετικό έγγραφο και μου το έστειλε.
Σε τηλεγράφημα 7 Μαρτίου 1979 ο Galindo Pohl, Ειδικός αντιπρόσωπος στην Κύπρο του ΟΗΕ ενημέρωσε τους ανωτέρους του για την εξήγηση που του έδωσε ο Ντενκτάς.
«Ο Ντενκτάς νοιώθει έντονα την διατήρηση των εκφράσεων δι-ζωνική και ζώνες, παρόλο που αντιλαμβάνεται οι όροι αυτοί δεν χρησιμοποιήθηκαν στις κατευθυντήριες του 1977.
Υπήρξε πλήρης κατανόηση, μεταξύ του και του Μακαρίου ότι η δι-κοινοτική επίσης είχε την ερμηνεία της δι-ζωνικής, όμως ο τελευταίος όρος δεν μπήκε κατόπιν έκκλησης του Μακαρίου ούτως ώστε αυτός να ετοίμαζε πρώτα την κοινή γνώμη…»
Ακόμα πιο αποκαλυπτικά μαθαίνουμε από δημοσίευμα του Δρ. Κύπρου Τοφαλλή στην ομογενειακή εφημερίδα «Ελευθερία» στο Λονδίνο, τεύχος 1ης Δεκεμβρίου 2016 μαρτυρία για το παρασκήνιο της αποδοχής Μακαρίου της «δι-ζωνικής» και ετοιμασίας του χάρτου, μέσα από τα πρακτικά του Εθνικού Συμβουλίου.
« Στις 9 και 27 Μαρτίου 1977 έγιναν δύο συνεδρίες του Εθνικού και Υπουργικού Συμβουλίου όπου συζητήθηκαν εκτεταμένα οι θέσεις σχετικά με τις νέες συνομιλίες που θα άρχιζαν στη Βιέννη με τον νέο διαπραγματευτή Τάσσο Παπαδόπουλο.
Το θέμα που κυριάρχησε στη συζήτηση ήταν το θέμα της αποδοχής της «Διζωνικής λύσης» και εκφράστηκαν φόβοι ότι μια «διζωνική λύση» θα οδηγούσε σταδιακά στη Διχοτόμηση.
Ο Μακάριος σύμφωνα με τα πρακτικά της πρώτης συνεδρίας (9.3.1977) ανέφερε τα ακόλουθα:
«Μια πολυπεριφερειακή λύσις δεν έχει ολιγότερους κινδύνους δια διχοτόμησιν από την διζωνικήν…
Δεν πιστεύω ότι μεγάλος αριθμός Ελληνοκυπρίων θα επιθυμούσαν να επιστρέψουν εις τας οικίας των υπό τουρκοκυπριακήν διοίκησιν…
Είναι πλέον εφικτή ή επιθυμητή πολυπεριφερειακή λύσις ή προτιμάται, υπό τας περιστάσεις «διζωνική» λύσις;
Εάν η απάντησις εις «διζωνική» λύσιν, είναι καταφατική, πού τοποθετείται η υπό τουρκοκυπριακή διοίκησιν περιοχή και υποβάλλεται εκ μέρους μας χάρτης υποδεινύων την τοιαύτην περιοχή;
Η ιδική μου απάντησις είναι ότι υπό τας περιστάσεις προτιμώ την «διζωνική» λύσιν και εισηγούμαι να υποβληθή χάρτης εκ μέρους της ελληνοκυπριακής πλευράς».
(Σημείωση Φ.Α – η θέση αυτή του Αρχιεπισκόπου για τους Ελληνοκύπριους πρόσφυγες ταυτίζεται με εκείνη που εξέφραζαν τόσο ο Γλ. Κληρίδης όσο και ο Μ. Τριανταφυλλίδης στους Βρετανούς.)
Και συνεχίζει το κείμενο του Δρ. Τοφαλλή:
«Στις απόψεις Μακαρίου αντέδρασε ο Βάσος Λυσσαρίδης, ο οποίος είπε πως «… η διαγραφόμενη πορεία είναι λανθασμένη και θα οδηγήσει από υποχώρηση σε υποχώρηση.
Λέγετε μεν ότι δεν θα δεχθούμε παραβίαση των αρχών αλλά ήδη οι προτεινόμενες δικές μας προτάσεις και η υποβολή χάρτη οδηγούν σε σκληρή μορφή συνομοσπονδίας και διαχωρισμού».
Ο Σπύρος Κυπριανού είπε ότι «θα έπρεπε να ληφθεί υπόψη η βασική επιδίωξη της Τουρκίας όσον αφορά την Κύπρο, η πολιτικής της οποίας παρέμενε επεκτατική και η αποδοχή της «διζωνικής» ήταν επικίνδυνη γιατί τόσο από πλευράς ουσίας όσο και ψυχολογίας του λαού προωθεί τις επεκτατικές διαθέσεις της Τουρκίας…»
Ο Εζεκίας Παπαϊωάννου είπε ότι «το ΑΚΕΛ υποστήριζε τη γραμμή Μακαρίου για υποβολή προτάσεων και χάρτου».
Ο Τάσσος Παπαδόπουλος υποστήριξε και εκείνος την υποβολή χάρτου ισχυριζόμενος ότι αυτό… « θα ανταποκρινόταν στο αίτημα των Τουρκοκυπρίων να γνωρίζουν αν η περιοχή υπό την δική των διοίκηση θα ήταν κατάλληλη για «οικονομική βιωσιμότητα και παραγωγικότητα» αλλά αν οι Τουρκοκύπριοι αρνούνταν να υποβάλουν χάρτη και αν απόρριπταν τις τρεις βασικές αρχές, τότε ούτε η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν έπρεπε να υποβάλει χάρτη».
Τελικά ο Τ. Παπαδόπουλος έδωσε στις 31.3.1977-1.4.1977 στη Βιέννη το χάρτη της ελληνοκυπριακής πλευράς, οι Τούρκοι τους ξεγέλασαν και δεν έδωσαν δικό τους χάρτη και ο Παπαδόπουλος δεν απέσυρε το δικό του.
Και όμως ο χάρτης ήταν ήδη έτοιμος…
Από τις δηλώσεις του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου στην συνεδρία της 9ης Μαρτίου 1977 και έχοντας υπόψη τη μαρτυρία του Αμερικανού αξιωματούχου Νέλσον Λέτκσυ 3 Μαρτίου 1977 προς τους Βρετανούς – ότι ο Μακάριος είχε έτοιμο το χάρτη στο συρτάρι του και τον έδειξε του Αμερικανού απεσταλμένου Κλάρκ Κλίφφορτ όταν τον επισκέφθηκε στη Λευκωσία στις 23/2/1977- εξάγεται το συμπέρασμα ότι ο Μακάριος δεν έλεγε την αλήθεια στο Εθνικό Συμβούλιο στις 9.3.1977.
Δηλαδή όταν παρουσιάστηκε να αποδέχεται τη διζωνική και την ετοιμασία χάρτου, ο τελευταίος (χάρτης) ήταν ήδη τετελεσμένο γεγονός κρυμμένος στο συρτάρι του.
Και μαζί με τον Μακάριο δεν έλεγαν όλη την αλήθεια και κάποιοι άλλοι σχεδιαστές του χάρτη…
-
Στις 25 Αυγούστου 2002 ο Τάσσος Παπαδόπουλος δήλωσε στην εφημερίδα «Σημερινή»:
«Εγώ υπέβαλε στον ΟΗΕ την πρόταση για διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία με χάρτη όχι ως κλητήρας του Εθνικού Συμβουλίου, αλλά ως πρόεδρος της Επιτροπής που συνέταξε τις προτάσεις».
Σημειώνω ότι στο χάρτη εκείνο δίδαμε στους Τούρκους το κατεχόμενο αεροδρόμιο της Τύμπου.
Έτσι ένα έγγραφο πρακτικών με 4 κατευθυντήριες δίχως διαχρονική ή νομική ισχύ, ή υπογραφές, μετατράπηκε σταδιακά από δικούς μας και ξένους και από κάποια χρονική στιγμή και τα ίδια τα Ηνωμένα Έθνη που βρήκαν πεδίο ελεύθερο για δράση, οι Βρετανοί βλέπετε ήσαν και είναι οι συγγραφείς των ψηφισμάτων για την Κύπρο, να τις εναγάγουν σε «Συμφωνία» φάντασμα και μάλιστα Υψηλού Επιπέδου» εφόσον κανένας δεν διαμαρτυρήθηκε!
Ενώ η αλήθεια αποδοχής της ΔΔΟ από τον Μακάριο βρίσκεται στα πρακτικά του Εθνικού και Υπουργικού Συμβουλίου και όχι στα πρακτικά του ΟΗΕ της 12.2.1977!
Που και εκείνα όμως δεν έχουν καμία νομική ή διαχρονική ισχύ εφόσον έγιναν μονομερώς, δίχως καμία διαβούλευση με το λαό τουναντίον αντι-δημοκρατικά και εν πλήρη μυστικότητα…
*Ερευνήτρια/δημοσιογράφος
Διόρθωση: Η επίσκεψη Κλίφφορτ στην Λευκωσία κατά λάθος γράφτηκε ότι ήταν στις 23/2/1974 αντί 23/2/1977 και διορθώθηκε. Στην Σημερινή θα δημοσιευθεί η διόρθωση στην επόμενη έκδοση. Φ.Α.
ΠΗΓΗ:ΣΗΜΕΡΙΝΗ 11/11/2018
