Ο στρατηγός Τσακαλώτος Θρασύβουλος , περιγραφων εις την εφημερίδα «Ακρόπολις» Αθηνών υπό τον τίτλον «Πως εκερδήσαμε τους αγώνας...
Ο στρατηγός Τσακαλώτος Θρασύβουλος, περιγραφων εις την εφημερίδα «Ακρόπολις» Αθηνών υπό τον τίτλον «Πως εκερδήσαμε τους αγώνας 1940-1949, εις το από 5-11 -59 φυλλον της ως άνω εφημερίδος, αλλά και εις το βιβλίον του «40 ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ», καίτι ηδΰνατο να αποφυγή το περί Ταγμάτων Ασφαλείας θεμα, εν τούτοις δια την ιστορικήν αλήθειαν, και με το διακρίνον θάρρος της γνώμης του, αναφερόμενος εις τα Τάγματα Ασφαλείας, υπό τον τίτλον
«Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΙ ΑΛΗΘΕΙΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΙ ΤΩΝ ΤΑΓΜΑΤΩΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ» γράφει τα εξής:
«Με αφορισμούς είναι γνωστά τα Τάγματα Ασφαλείας, με αφορισμούς εκπεμπόμενους από τα ραδιόφωνα και τας εκπομπάς του εξωτερικού.
Κατηγορία, η συνεργασία με τους Γερμανούς, αλλά ουσιαστικώς η σκοπιμότης.
Είμαι από κείνους που χωρίς να τα αναθεματίσω συμβούλευα σ’όσους με ρωτούσαν, να μην κατατάσσονται εις τα Τάγματα Ασφαλείας.
Αδιάβλητος έλεγα εις τους εροπώντας με αξιωματικούς και οπλίτας συμπολεμιστάς μου, πρέπει να είναι η συμμετοχή των και κρυστάλλινα εθνική.
Ίσως είχα μέσα μου και κάποια αγανάκτιση ή πικρία γιατί υπήρξαν αίτια -ευρισκόμουνα τότε στη Μ. Ανατολή- να τουφεκίσουν οι Γερμανοί ή οι κομμουνισταί, άγνωστον ακόμη, το παιδί της αδελφής μου, ένα 17χρονο λεβέντη που υπέσχετο διηνεκή χαρά στους γονείς του με τα ψυχικά και πνευματικά του χαρίσματα.
Όμως το αίμα αυτό, το αίμα μου, δεν μπορεί να με αποτρέψη από την αντικειμενική κρίσι.
Δεν γνωρίζω τίνος ήτο η αρχική ιδέα της συγκροτήσεως των.
Οπωσδήποτε δεν ήτο του αειμνήστου στρατηγού Μπάκου.
Νομίζω των υπεροχών πατριωτών πρωθυπουργού Ράλλη και του στρατηγού ήρωος του Τολού Μπονάρ Διαλέτη …
Μα όποιος και αν ήτο, το όνομα του πρέπει να προφέρεται μ’ ευγνωμοσύνην και ιστορικώς πρέπει να αναφέρηται ως ευλογημένη απόφασις.
Χρειάζεται πραγματικά μεγάλη ψυχική δύναμις για να αποφασίση κανείς να αντιταχθή εναντίον τον δολιωτέρου εχθρού της πατρίδος τον, υπό το πέλμα αδίστακτων κατακτητών και υπό την αφόρητου καταιγίδα των αφορισμών της Εθνικής Κυβερνήσεως και του αναθέματος των αντιφρονούντων.
-
Αυτός που τα συνεκρότησε και εκείνοι που ενετέχθησαν εις αυτά έβλεπαν κατακάθαρα ότι αν δεν καταπολεμούσαν τον δολιώτερο απ’ όλους τους εχθρούς -τον ισάξιο των Βουλγάρων, προς τους οποίους εζυγίσθη, κομμουνισμό- την ημέρα που οι λαοί θα απέκτων την ελευθερίαν των η Ελλάς θα εισήργετο στο απαίσιο «κομμουνιστικό σκοτάδι».
Επροπηλακίσθησαν, υβρίσθησαν, αφωρίσθησαν τα μέλη των Ταγμάτων Ασφαλείας.
Δεν ομιλώ δια τας κακούργους εξαιρέσεις, ομιλώ δια το σύνολον των πατριωτών τους οποίους διοικούσαν διακεκριμένοι αξιωματικοί όπως οΣυνταγματάρχης υποδιοικητής και τέλος διοικητής της Υ Μεραρχίας Κρητών Παπαδόγγονας ευρών, ο ήρως αυτός του 6μηνου Αλβανικού αγώνος τον θάνατον κατά τα Δεκεμβριανά, εγγύς τον σταθμού Διοικήσεως της Ταξιαρχίας του Ρίμινι από σφαίραν Βουλγαροκομμουνιστών.
Και ούτοι ηγωνίσθησαν τον δίκαιον υπέρ της ελευθερίας αγώνα και είναι άξιοι σεβασμού όπως οι άλλοι αγωνισταί των πεδίων μάχης εξωτερικού και εσωτερικού, ξηράς, θαλάσσης, αέρος, γιατί έσωσαν ολόκληρες πόλεις και περιοχές από την κομμουνιστικήν αφαγήν.
Αλλά το πιο πολύ ακόμη άνευ τούτων οι κομμουνισταί θα είχον επικρατήσει απ’άκρον εις άκρον και ο αγών μετέπειτα θα ήτο σκληρότερος πολιτικώς, διότι θα παρουσιάζοντα επικρατούντες.
Ο κατά του μεγαλυτέρον εχθρού της Ελλάδος αγών των, ο αγών κατά του κομμουνισμού όστις κατά παράδοσις, σκοπόν και εντολήν προδίδει την Πατρίδα μας, τους δίδει το δικαίωμα να μετέχουν του δάφνινου στεφάνου των αγωνιστών της πατρίδος και του σεβασμού και της ευγνωμοσύνης των συγχρόνων των.
Τους καταργήσαντας -όσοι υπήρξαν- τους ετιμώρησε η περιφρόνησις, η δικαία και η τύψις συνειδήσεως των δια τα άδικα θύματα όπου υπήρξαν.
Ο μέλλων ιστορικός της Εθνικής Αντιστάσεως κατά την κατοχήν της πατρίδος μας πρέπει να ερευνήση πολύ την πλευράν «Τάγματα Ασφαλείας» να μετρήση τους κινδύνους και τας σφαγάς εκ μέρους των κομμουνιστών προς αντιμετώπισιν των οποίων και δια τον μοναδικόν αυτόν σκοπόν συνεκροτήθησαν τα Τάγματα Ασφαλείας, ίνα η ιστορία του είναι δικαία και αντικειμενική.
Ας μη παραασυρθή ο ιστορικός από αναθέματα και αφορισμούς, διότι ούτοι είναι η φωνή της σκοπιμότητας και αυτή προσκαλούμενη από της κομμουνιστικής προπαγάνδας.
Ας ακούση τουναντίον προσεκτικά την φωνήν που και ακόμη θα ακούση από τα πηγάδια και τους κρημνούς, από κάθε χωριό και πόλιν.
Είναι η φωνή των θυμάτων του απαίσιου κομμουνισμού.
Τότε και μόνον θα μπορή με κατακάθαρη σκέψι να γράψη την αλήθειαν. την Ιστορίαν επάνω εις τα απαραίτητα τότε ευεργετικά δια το Έθνος «Τάγματα Ασφαλείας».
-
