- Ἡ πατρίδα μας καί ὁ λαός μας δοκιμάστηκαν πολλές φορές στό διάβα τῆς ἱστορίας καί ὑπέφεραν τά πάνδεινα. Συνήθως ἀρεσκόμαστε...
-
Ἡ πατρίδα μας καί ὁ λαός μας δοκιμάστηκαν πολλές φορές στό διάβα τῆς ἱστορίας καί ὑπέφεραν τά πάνδεινα.
Συνήθως ἀρεσκόμαστε στό νά διεκτραγωδοῦμε τά δεινά πού ὑπέφεραν οἱ πρόγονοί μας ἀποφεύγοντας νά ἐγκύψουμε στά αἴτια αὐτῶν καί νά παραδειγματιστοῦμε.
Ἔτσι ἀντί νά μελετήσουμε τά αἴτια τῆς παρακμῆς, πού μᾶς ὁδήγησαν σέ ὑποδουλώσεις στούς Ρωμαίους καί στούς Τούρκους, συνήθως καυχώμαστε γιά τίς προγονικές δάφνες ἤ περιγράφουμε τά δεινά τῶν ραγιάδων.
Τό θλιβερότερο ὅμως ὅλων εἶναι ἡ διάθεση νά καλύψουμε μέ πέπλο λήθης τῆς ἱστορία μας καί νά προχωρήσουμε ὁλοταχῶς πρός τήν χορεία τῶν «ἀνεπτυγμένων» λαῶν, οἱ ὁποῖοι ξεπέρασαν τίς προκαταλήψεις τοῦ παρελθόντος.
Τό πνεῦμα αὐτό κυριαρχεῖ καί ἐπιβάλλεται στόν δύσμοιρο λαό μας ἀπό τήν ὑποταγμένη στά ξένα κέντρα νομῆς ἐξουσίας Πολιτεία καί ἀπό τήν παρακμασμένη διανόηση μέ τή σθεναρή στήριξη τῶν....
ἐγχωρίων πλουτοκρατῶν, οἱ ὁποῖοι διαμορφώνουν τήν κοινή γνώμη μέσω τῶν προγραμμάτων τῆς μικρῆς ὀθόνης.
Καί ἡ πνευματική ἡγεσία φαίνεται ἀποῦσα ἀπό τά δρώμενα.
Καί ἡ πνευματική ἡγεσία φαίνεται ἀποῦσα ἀπό τά δρώμενα.
Ἡ Ρωμανία ἔπεσε ἐξ αἰτίας τῶν κριμάτων τῆς πνευματικῆς ἡγεσίας, τῶν ἀρχόντων, τῶν διανοουμένων, τῶν κατεχόντων, ἀλλά καί τοῦ λαοῦ, ὁ ὁποῖος ἀκολούθησε στόν κατήφορο τῆς παρακμῆς τούς κρατοῦντες.
Ἀκολούθησε φρικτή σκλαβιά, τήν ὁποία ἐπιχειροῦν νά ὡραιοποιήσουν οἱ ἀποδομητές τῆς ἱστορίας, χωρίς τόν παραμικρό κίνδυνο νά χαρακτηριστοῦν προδότες τοῦ ἔθνους!
Κατά τή διάρκεια τῆς δουλείας μέρος τοῦ λαοῦ ὑπέκυψε στά δελεάσματα, στίς ἀπειλές ἤ στίς τιμωρίες τῶν κατακτητῶν.
Τό κίνητρο ἦταν ἰσχυρό.
Μέ τήν ἀλλαξοπιστία ὅλα τακτοποιοῦνταν.
Καί ἡ περιουσία διασωζόταν καί οἱ ἀγγαρεῖες ἔπαυαν καί οἱ φόροι μειώνονταν καί οἱ ταπεινώσεις, κυρίως προσβολές τῆς οἰκογενειακῆς τιμῆς ἀποτελοῦσαν παρελθόν.
Μικρόψυχοι στό ἔπακρο, ὑποταγμένοι στό σαρκικό φρόνημα, τό ὁποῖο διέπει τόν δυτικό ἄνθρωπο τῆς νεωτερικότητας, πλεῖστοι ὅσοι Νεοέλληνες, ὄχι μόνο δέν στέκονται μέ θαυμασμό μπροστά στήν ἀντοχή καί τήν ὑπομονή τῶν προγόνων μας πού ἄντεξαν, ἀλλά τούς χλευάζουν καί τούς λοιδωροῦν ἐκτοξεύοντας τά δηλητηριώδη βέλη τούς κυρίως κατά τῆς Ἐκκλησίας, γιά τήν ὁποία ἐλάχιστα γνωρίζουν λόγω ἐμπαθοῦς προκατάληψης.
Ἀλλά Ἐκκλησία ἤσαν ὅλοι ἐκεῖνοι πού στάθηκαν ἀκμαῖοι καί δέν ὑπέκυψαν, ὥστε νά παραμείνει ἡ «μαγιά», πού συνετέλεσε στή νεκρανάσταση τοῦ Γένους.
Σήμερα οἱ ἀπόγονοι τῶν μαρτύρων καί τῶν ἡρώων της πίστης καί τῆς πατρίδας εἶναι ἐλεύθεροι νά χλευάζουν τά ἱερά καί τά ὅσια!
Δέν εἶναι λίγοι οἱ δυτικοί περιηγητές, πού στά ὁδοιπορικά τους, παρά τήν ἔκδηλη περιφρόνηση πρός τόν ἀγράμματο καί «δεισιδαίμονα» ραγιά, ὁμολογοῦν ὅτι ἔδειχνε ἀξιοθαύμαστη ἀντοχή ὑπό καθεστώς, τό ὁποῖο τάχιστα θά ἀφομοίωνε κάθε δυτικό λαό!
Καί οἱ πολυπράγμονες ἀναλυτές τῶν ἱστορικῶν συμβάντων μέ ἐργαλεῖο τήν ὑλιστική φιλοσοφία τῆς ἱστορίας, ἀπαξιοῦν νά θέσουν καί στή συνέχεια νά ἀπαντήσουν στό ἐρώτημα:
Πῶς ἄντεξαν οἱ πρόγονοί μας, ὅσοι ἄντεξαν.
Δέν τό θέτουν, ἐπειδή οἱ ἴδιοι δέν ἔχουν τήν παραμικρή διάθεση νά ἀντέξουν καί ἔχουν ὑποταγεῖ πλήρως στά κελεύσματα τῶν ἰσχυρῶν τῶν ἡμερῶν μας γιά θέσεις, τιμές καί ἀξιώματα, ἔχουν δηλαδή καταστεῖ ἀρνησίθρησκοι καί ἀπάτριδες χωρίς τήν παραμικρή πίεση, μέ δελεάσματα καί μόνο!
Τό τμῆμα τοῦ λαοῦ μας πού ἄντεξε ὀφείλει τά πάντα στήν πίστη του πρός τόν Θεό.
Αὐτή τήν πίστη ἐνίσχυαν κατά καιρούς πνευματοφόροι ἄνδρες, τούς ὁποίους ἡ Ἐκκλησία τιμᾶ ὡς ἁγίους. Ἀναφέρουμε ἐνδεικτικά τους δράσαντες κατά τήν πρώιμη τουρκοκρατίας Νικάνορα τῆς Ζάμπορντας τῶν Γρεβενῶν καί Διονύσιο τοῦ Ὀλύμπου.
Αὐτοί περιόδευσαν, παρηγόρησαν, ἐνθάρρυναν, ἐμψύχωσαν τούς πονεμένους σκλάβους καί συνετέλεσαν τά μέγιστα στήν ἀνάσχεση τοῦ ἐξισλαμισμοῦ, πού σέ κάποιες περιοχές, ὅπως ἡ Βόρεια Ἤπειρος, ἡ Ἀλβανία καί, βορειοτέρα ἡ Βοσνία εἶχε λάβει τρομακτικές διαστάσεις.
Βέβαια καί αὐτῶν τῶν εὐεργετῶν τοῦ Γένους ἦλθε κάποτε τό βιολογικό τέλος, τό συνάμα καί ὁριστικό, κατά τούς ὑλιστές ἤ ἡ κοίμηση, κατά τό πνεῦμα τῆς Ἐκκλησίας.
Ὅμως αὐτοί εἶχαν ἀφήσει στόν λαό μᾶς θαυμάσια κληρονομιά. Καί τά μοναστήρια τούς στάθηκαν φάροι φωτεινοί καθ’ ὅλη τή διάρκεια τῆς σκλαβιᾶς.
Καί οἱ πιστοί προσέτρεχαν σ’ αὐτά ζητώντας τή μεσιτεία τῶν ἁγίων, ὥστε νά ἀπαλλαγοῦν ἀπό δυσμενεῖς περιστάσεις.
Καί οἱ ἅγιοι ὑπῆρξαν θαυματουργοί κατ’ ἐπανάληψη.
Καί ἄν οἱ διηγήσεις περί θαυμάτων κατά τό ἀπώτερο παρελθόν φαντάζουν μύθοι κάποιου θρησκόληπτου γραφέα, ὑπάρχουν ἄλλα πού ἔχουν καταχωρισθεῖ σέ ἐφημερίδες τοῦ 20ού αἰώνα.
Ἔγραφε ἡ «ΗΧΩ» τῆς Κοζάνης ὅτι ἡ ἐπιδημία ἱσπανικῆς γρίπης (1918) εἶχε προκαλέσει τόν θάνατο 172 κατοίκων τῆς πόλεως.
Κατέπαυσε αὐτή μέ τή μεταφορά λειψάνων τοῦ ὁσίου Νικάνορος στήν Κοζάνη τήν 6η Νοεμβρίου.
Ἔκτοτε οὐδείς θάνατος σημειώθηκε.
Σύμπτωση θά ἰσχυριστοῦν κάποιοι.
Πάντα θά ὑπάρχουν οἱ λάτρεις τῆς «θεᾶς» τύχης.
Συμπληρώνονται ἐφέτος 100 ἔτη ἀπό τό θαῦμα.
Συμπληρώνονται ἐφέτος 100 ἔτη ἀπό τό θαῦμα.
Θά περάσει ἀπαρατήρητη ἡ ἐπέτειος;
Ἀπό τίς ὅσιες μορφές ἐνισχύθηκαν κατά καιρούς ἁπλοί ἄνθρωποι τοῦ λαοῦ, ὥστε νά δώσουν τή μαρτυρία τῆς πίστεως καί νά ὑποστοῦν τό μαρτύριο.
Πλήρης ἡ περιφρόνηση καί πρός αὐτούς ἀπό πλευρᾶς τῶν κρατούντων, ἄν καί ὁ λαός συρρέει στήν ἐτήσια πανήγυρη, γιατί πανηγύρι ἀποτελεῖ γιά τούς πιστούς ἡ θυσία τοῦ πρόσκαιρου βίου γιά χάρη τῆς αἰωνιότητας.
Καί συνέβαλαν οἱ νεομάρτυρες σημαντικά στήν ἀνάσχεση τῶν ἐξισλαμισμῶν μέ τελευταῖο τόν ἅγιο Γεώργιο ἀπό τό Τσούρχλι Γρεβενῶν, ἀναθρεμμένο σέ ἰσλαμικό περιβάλλον, ποῦ μαρτύρησε στά Ἰωάννινα (1838), προστάτη σήμερα (οὐσία ἤ τυποις;) τῆς προεδρικῆς φρουρᾶς.
Ἡ πλέον λαμπρή μορφή τῆς τουρκοκρατίας ὑπῆρξε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός.
Μοναχός στό Ἅγιον Ὅρος, ἐξῆλθε νά παρηγορήσει, νά ἐμψυχώσει καί νά ζωντανέψει τήν ἐλπίδα γιά τό ποθούμενο στόν λαό, πού διέτρεχε ἄμεσο τόν κίνδυνο τοῦ ἐξισλαμισμοῦ, λόγω κάμψης τῆς ἀντοχῆς του.
Μοναχός στό Ἅγιον Ὅρος, ἐξῆλθε νά παρηγορήσει, νά ἐμψυχώσει καί νά ζωντανέψει τήν ἐλπίδα γιά τό ποθούμενο στόν λαό, πού διέτρεχε ἄμεσο τόν κίνδυνο τοῦ ἐξισλαμισμοῦ, λόγω κάμψης τῆς ἀντοχῆς του.
Καί συνέβαλε τά μέγιστα μέ τίς περιοδεῖες καί τά κηρύγματά του ὄχι μόνο στήν ἐνίσχυση τῆς πίστης τῶν σκλαβωμένων, ἀλλά καί στήν ἀνάσταση τῆς παιδείας μέ τήν ἵδρυση, καθ’ ὑπόδειξή του, πλήθους σχολείων.
Καί οἱ κρατοῦντες ἀδυνατώντας νά ἀποκρύψουν παντελῶς τό ἐθνοσωτήριο ἔργο τοῦ (τό ἔργο τῆς σωτηρίας τῶν ψυχῶν δέν τούς ἐνδιαφέρει) περιορίζονται σέ φτωχές ἀναφορές τῆς προσφορᾶς του.
Ἀπό τήν ἄλλη ὑπερτονίζουν τήν δῆθεν προσφορά τοῦ ἀθέου δυτικοῦ «διαφωτισμοῦ» στήν ἐπανάσταση τῶν ὑποδούλων, ἄν καί ἡ συντριπτική πλειοψηφία τῶν δασκάλων τοῦ Γένους ὄχι μόνο ὑπῆρξαν πιστά ἕλη τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά καί κληρικοί!
Καί μέ ἰδιαίτερη καύχηση προβάλλουν οἱ δυτικόφρονες τόν Βολταῖρο καί τούς ὁμοίους του, τούς ἐκπρόσωπους τῆς ἄπληστης ἀστικῆς τάξης, ἡ ὁποία στόν καιρό μᾶς καταδυναστεύει τούς λαούς τοῦ πλανήτη, ἐνῶ στέκονται ἀπαθεῖς μπροστά στή διακήρυξη τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ ὅτι δέν εἶχε δικό του οὔτε ἕνα ἄσπρο καί μοναδική του περιουσία ἦταν τό τριμμένο τοῦ ράσο καί τό σκαμνί, στό ὁποῖο ἀνέβαινε γιά νά τόν βλέπουν, καθ’ ὅτι μικρόσωμος.
Καί ἐμμένουν νά διατυμπανίζουν τήν μηδέποτε διατυπωθεῖσα πρόθεση τοῦ Βολταίρου νά πεθάνει, ὥστε νά ἔχουν ἀκόμη καί οἱ ἰδεολογικοί του ἀντίπαλοι τό δικαίωμα ἔκφρασης τῶν ἰδεῶν τους, ἐνῶ παραμένουν παγεροί μπροστά στό ἀπαγχονισμένο λείψανο τοῦ νεομάρτυρα, τόν ὁποῖο σεβάστηκε ἀκόμη καί ὁ αἰμοδιψής Ἀλή Τεπελενλής καί ἵδρυσε μοναστήρι πρός τιμήν του!
Βέβαια ἐνοχλοῦνται ἀφάνταστα ἀπό μία ἀπό τίς πάμπολλες προφητεῖες του, πολλές ἀπό τίς ὁποῖες ἤδη ἐπαληθεύθηκαν.
Προφήτευσε ὁ ἅγιος, πού τόν ἀνακήρυξε ὁ λαός μᾶς 150 χρόνια πρίν ἀπό τήν ἁγιοκατάταξή του:
«Θάρθει πρῶτα ἕνα ψευτορωμαίικο.
Νά μή τό πιστέψετε.
Θά φύγει πίσω».
Ἄμποτε νά ἐπαληθευθεῖ σύντομα κι αὐτή ἡ προφητεία.
«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ» ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
-
