Μάχη του Ρίμινι (14 – 21 Σεπ 1944) Τον Απρίλιο του 1944, μετά την ανασυγκρότηση του Ελληνικού Στρατού Μέσης Ανατολής, συγκρ...
Μάχη του Ρίμινι (14 – 21 Σεπ 1944)
Τον Απρίλιο του 1944, μετά την ανασυγκρότηση του Ελληνικού Στρατού Μέσης Ανατολής, συγκροτήθηκε η ΙΙΙ Ελληνική Ορεινή Ταξιαρχία (ΕΟΤ).
Η Ταξιαρχία, αφού έλαβε ειδική εκπαίδευση στον ορεινό αγώνα, μεταφέρθηκε τον Αύγουστο του 1944 στον Τάραντα της Ιταλίας για να συμμετάσχει στις συμμαχικές επιχειρήσεις στο μέτωπο αυτό εναντίον των δυνάμεων του Άξονα.
-
Από τις 3 Σεπτεμβρίου ως εφεδρεία της 5ης Καναδικής Μεραρχίας ενήργησε για τη διάσπαση της αμυντικής γραμμής των Γερμανών στη Γοτθική Γραμμή των Απέννινων.
Η πρώτη περίοδος των επιθετικών επιχειρήσεων της 8ης Βρετανικής Στρατιάς έληξε με την πτώση του Κοριάνο και την κατάληψη της αμυντικής τοποθεσίας από τα καναδικά τμήματα.
Η δεύτερη περίοδος αφορούσε την προώθηση πέρα από τον ποταμό Μαράνο και την κατάληψη του Ρίμινι.
Η Διοίκηση της 1ης Καναδικής Μεραρχίας, στην οποία υπαγόταν η ΙΙΙ Ελληνική Ταξιαρχία, αποφάσισε να επιτεθεί και να καταλάβει το Ρίμινι, σε τέσσερις φάσεις, επιδιώκοντας στην πρώτη φάση την κατάληψη της γραμμής Σαν Μαρτίνο – Σαν Λορέντζο, με σκοπό την αποκοπή του εχθρού που αμυνόταν έναντι του μετώπου της ΙΙΙ Ελληνικής Ορεινής Ταξιαρχίας.
Η Ελληνική Ταξιαρχία διατάχθηκε να ενεργήσει νυκτερινή επίθεση στις 0200 της 14ης Σεπτεμβρίου 1944.
Για την πραγματοποίηση της αποστολής, η Ταξιαρχία σχεδίασε επίθεση με το ΙΙΙ Τάγμα στην κύρια κατεύθυνση Ρόσσα – Μπατάρα –Μαλτόνι – Κόντι – Καζαλέκειο και το Ι Τάγμα στη δευτερεύουσα κατεύθυνση Μοναλντίνι – Καμπή του ποταμού Μαράνο – Τραμοντάνα – νοτιοδυτική γωνία του αεροδρομίου Ρίμινι.
Τα δύο τάγματα της πρώτης γραμμής επιτέθηκαν τις πρώτες πρωινές ώρες της 14ης Σεπτεμβρίου και μετά από σκληρό αγώνα, κατόρθωσαν να καταλάβουν μέχρι το βράδυ της ίδιας ημέρας τη γραμμή Σαν Μαρτίνο – Σαν Λορέντζο που ήταν και οι αντικειμενικοί σκοποί της πρώτης φάσης.
Πρόθεση της Ταξιαρχίας για την επομένη, την 15η Σεπτεμβρίου, ήταν να συνεχίσει την επίθεση, με σκοπό να υπερκεράσει τον εχθρό από τα αριστερά, ώστε να αποκόψει τις οδούς διαφυγής του.
Τα τάγματα της Ταξιαρχίας εξόρμησαν τις απογευματινές ώρες της 15ης Σεπτεμβρίου και, αφού ανέτρεψαν τις εχθρικές αντιστάσεις στη ζώνη ενέργειάς τους, το βράδυ της ίδιας ημέρας κατείχαν σταθερά τη γραμμή οικισμός Καζαλέκειο – νοτιοδυτική γωνία του αεροδρομίου Ρίμινι – γέφυρα ποταμού Μαράνο, σε στενή επαφή με τον εχθρό που κατείχε τη δυτική πλευρά και τη νοτιοδυτική γωνία του αεροδρομίου.
Στις 16 Σεπτεμβρίου, τρίτη ημέρα της μάχης, τα ελληνικά τμήματα συνέχισαν τις επιθετικές προσπάθειες με το ίδιο πείσμα, αλλά και με μεγάλη βραδύτητα, εξαιτίας της καθήλωσης των καναδικών μονάδων που ενεργούσαν στο αριστερό της και της σθεναρής αντίστασης των Γερμανών.
Στις 17 Σεπτεμβρίου συνεχίστηκε η επιθετική προσπάθεια προς το αεροδρόμιο για την ολοκλήρωση της κατάληψής του.
Την επομένη, 18 Σεπτεμβρίου, η Ταξιαρχία συνέχισε με γοργότερους ρυθμούς την προώθησή της προς το Ρίμινι.
Η ΙΙΙ Ελληνική Ορεινή Ταξιαρχία σχεδίασε για τις 19 Σεπτεμβρίου τη συνέχιση της επίθεσης προς το Ρίμινι. Η επίθεση των ΙΙ και ΙΙΙ Ταγμάτων άρχισε στις 0630, με την υποστήριξη πυροβολικού και αρμάτων μάχης και αφού ανέτρεψαν τις εχθρικές αντιστάσεις έφθασαν στη γραμμή Πολλόνι – Περουτζίνι – Μπαρτόλι.
Μετά τη γρήγορη αυτή προέλαση, η Ταξιαρχία διέταξε το εφεδρικό Ι Τάγμα να προωθηθεί προς την καμπή του ποταμού Ροντέλλα.
Ύστερα από πληροφορία ότι τμήματα της 3ης Καναδικής Ταξιαρχίας κατευθύνονταν προς το Ρίμινι, εκδόθηκε διαταγή να ενταθούν οι προσπάθειες των ελληνικών δυνάμεων.
Τα τάγματα, μέχρι τις 2200, είχαν φθάσει σε απόσταση δύο χιλιομέτρων νότια και νοτιοανατολικά του Ρίμινι.
Ο εχθρός, περιχαρακωμένος στην πόλη και στους νότιους οικισμούς, έχοντας ναρκοθετήσει την περιοχή, προέβαλε σθεναρή αντίσταση και ανάγκασε τα επιτιθέμενα τμήματα της Ταξιαρχίας να ανακόψουν την επιθετική τους προσπάθεια.
Το πρωί της 20ής Σεπτεμβρίου επαναλήφθηκε με διαταγή της Ταξιαρχίας η επίθεση για την κατάληψη του Ρίμινι.
Το ΙΙΙ Τάγμα, μετά από σκληρό αγώνα κατέλαβε τη Σάντα Μαρία ντε λε Κολονέλε, ενώ το ΙΙ Τάγμα, πολεμώντας ηρωικά, ανέτρεψε τις εχθρικές αντιστάσεις και προωθήθηκε 1.200 μέτρα νοτιοανατολικά του Ρίμινι, καταλαμβάνοντας τον πρώτο αντικειμενικό σκοπό της ημέρας.
Και τα δύο τάγματα όμως καθηλώθηκαν στις νέες θέσεις τους.
Ο Διοικητής της Ταξιαρχίας Θρασύβουλος Τσακαλώτος, εκτιμώντας ότι ο εχθρός θα συμπτυσσόταν τη νύκτα 20/21 Σεπτεμβρίου, διέταξε τα ΙΙ και ΙΙΙ Τάγματα να συνεχίσουν την επίθεση προς το Ρίμινι.
Παράλληλα, το Ι Τάγμα τις πρώτες ώρες της 21ης Σεπτεμβρίου θα επιδίωκε να υπερκεράσει, από δυτικά, τις αντιστάσεις μπροστά από το μέτωπο του ΙΙΙ Τάγματος και αμέσως μετά θα στρεφόταν προς τη δυτική παρυφή του Ρίμινι.
Και τα τρία τάγματα διατάχθηκαν να έχουν επαφή με τον εχθρό.
Οι Γερμανοί, κάτω από την πίεση που δέχονταν, άρχισαν να συμπτύσσονται, εγκαταλείποντας την περιοχή νότια του Ρίμινι, γεγονός που προκάλεσε διαταγή της Ταξιαρχίας προς τα Ι και ΙΙΙ Τάγματα να ενεργήσουν ταχύτατα, ταυτόχρονα με το ΙΙ Τάγμα, για την κατάληψη του Ρίμινι.
Με τη λήψη της διαταγής, το ΙΙ Τάγμα εισήλθε στην πόλη στις 0715 και κατέλαβε το Δημαρχείο.
Το ΙΙΙ Τάγμα εισήλθε στο κέντρο της πόλης και το Ι Τάγμα προωθήθηκε στη δυτική παρυφή της και κατέλαβε τη δυτική γέφυρα του ποταμού Μαρέκιο άθικτη.
Μέχρι τις 0900 της 21ης Σεπτεμβρίου του 1944, είχε ολοκληρωθεί η κατάληψη του Ρίμινι.
Το απόγευμα, με την παρουσία αντιπροσώπων της Ελληνικής Ταξιαρχίας έγινε τελετή, για να αποδοθούν τιμές στην πολεμική σημαία του ΙΙ Τάγματος που πρώτο εισήλθε στο Ρίμινι.
(Διοικητής του ο Τχης Σοφοκλής Τζανετής και του ΙΙΙ ο Τχης Λουτεράκης Ανδρέας, υπασπιστής στο Ρούπελ, ενώ του Ι τάγματος ήταν ο Τχης Καραβίας Ιωάννης).
Οι απώλειες της Ταξιαρχίας από τότε που εισήλθε στις επιχειρήσεις στην Ιταλία ως την κατάληψη του Ρίμινι, ήταν 6 αξιωματικοί και 72 οπλίτες νεκροί, 19 αξιωματικοί και 189 οπλίτες τραυματίες.
Αντιστοιχούν στο 10% της συνολικής δύναμης και στο 20% της δύναμης των ταγμάτων Πεζικού που έφεραν κυρίως το βάρος του αγώνα.
Για τη μεγάλη νίκη της Ταξιαρχίας στη μάχη του Ρίμινι, απονεμήθηκε στις σημαίες των ταγμάτων της ο Ταξιάρχης του Αριστείου Ανδρείας και η ίδια έλαβε την τιμητική ονομασία «Ταξιαρχία Ρίμινι».
