- ''Πορφυρέαν σοι Λεωνίδα, ώπασε χλαίνην Ξέρξης, ταρβήσας έργα τεάς αρετάς. Ου δέχομαι! Προδόταις αύτα χάρις. Ασπί...
-
''Πορφυρέαν σοι Λεωνίδα, ώπασε χλαίνην Ξέρξης, ταρβήσας έργα τεάς αρετάς.
Ου δέχομαι!
Προδόταις αύτα χάρις.
Ασπίς έχει με και νέκυν, ο πλούτος γαρ ουκ εμόν εντάφιον'', δηλ.
''Με πορφυρά χλαίνη σε σκέπασε ο Ξέρξης Λεωνίδα, φοβηθείς τα έργα των αρετών σου.
(Αλλά είπες) Δεν δέχομαι!
(Αλλά είπες) Δεν δέχομαι!
Αυτά είναι χάρη για τους προδότες.
Είθε η ασπίδα να με σκεπάζει και νεκρόν, αφού ο πλούτος δεν (θέλω να) είναι δικό μου εντάφιο'', διατρανώνει επιτύμβιο επίγραμμα προς τιμήν του Λεωνίδα, τιμώντας τον άνδρα για την, μοναδικής ιστορικής και όχι μόνο αξίας, μάχη των Θερμοπυλών.
Είθε η ασπίδα να με σκεπάζει και νεκρόν, αφού ο πλούτος δεν (θέλω να) είναι δικό μου εντάφιο'', διατρανώνει επιτύμβιο επίγραμμα προς τιμήν του Λεωνίδα, τιμώντας τον άνδρα για την, μοναδικής ιστορικής και όχι μόνο αξίας, μάχη των Θερμοπυλών.
Δεν τολμούμε φυσικά να κάνουμε σύγκριση των αρχόντων Ελλήνων της εποχής εκείνης με τους σημερινούς Έλληνες (;) άρχοντες, γιατί:
Τότε το κάθε λογής δώρο από τον εχθρό εθεωρείτο επαίσχυντο έγκλημα και ετιμωρείτο με ισόβια εξορία, δήμευση περιουσίας και γκρέμισμα συθέμελα της οικίας του παραβάτη.
Σήμερα τα δώρα (στην αγορά καλούνται μίζες) αποτελούν καθημερινότητα και οι αποδέκτες τους ''βασιλεύουν'' ανενόχλητοι!
Τότε έδιναν τη ζωή τους για την Πατρίδα ''τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι''.
Σήμερα παίρνουν τη ζωή της Πατρίδας, υποδουλώνοντάς την στους ξένους, μη λογαριάζοντας ''εκείνους'' για τους οποίους υπάρχουν.
Τότε αγωνίζονταν ''περί πάτρης'' βλέποντας μόνο το συμφέρον της χώρας τους.
Τώρα αγωνίζονται ''περί πάρτης'', κοιτάζοντας αποκλειστικά το ατομικό και το κομματικό συμφέρον.
Τότε έδιναν όρκο πίστης στην πατρίδα και έψαλλαν παιάνες βαδίζοντας προς την μάχη.
Σήμερα δεν υπάρχουν καν όρκοι, ούτε παιάνες, γεμίσαμε άθεους και απάτριδες.
Τότε οι μάνες έδιναν την ασπίδα στο παιδί τους λέγοντας ''ή ταν ή επί τας'' (ή θα έρθεις πίσω νικητής με αυτήν ή θα σε φέρουν νεκρό πάνω σε αυτήν).
Σήμερα δεν υπάρχουν καν ασπίδες, τις ρίξαμε όλες στον σύγχρονο καιάδα του φιλοτομαρισμού και του ωχαδελφισμού.
Τότε οι νέοι έδιναν υπόσχεση στους παλαιούς ''άμμες δε γ' εσόμεθα πολλώ κάρρονες'' (εμείς θα γίνουμε καλύτεροι από εσάς).
Σήμερα οι νέοι παρακολουθούν αποσβολωμένοι τους ''άρχοντες'' της χώρας να τους κλέβουν το μέλλον τους.
Τότε μισήθηκε ο Εφιάλτης, που έδειξε το προδοτικό μονοπάτι στους βάρβαρους εχθρούς, προκειμένου να διαβούν προς το εσωτερικό της Ελλάδας, προς το ιερόν πτολίεθρον!
Σήμερα λατρεύεται ο Εφιάλτης, καθόσον σύγχρονοι απόγονοί του άνοιξαν τα προδοτικά μονοπάτια και πλημμύρισε η ιερή χώρα των Ελλήνων από αλλόθρησκους και αλλοεθνείς σύγχρονους βαρβάρους από Ανατολή και Δύση!
''Τιμή σ' εκείνους όπου στη ζωή των όρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες'' γράφει ο μεγάλος Αλεξανδρινός ποιητής, δίνοντας το στίγμα της αξίας της ανθρώπινης ζωής!
Θερμοπύλες!
Όνομα μισητό στο ισχύον πολιτικό σύστημα, γιατί θυμίζει θυσία (άλλη μισητή λέξη)!
Θυσία υπέρ πατρίδας, θυσία των λίγων για τους πολλούς, θυσία των 300 για την Ελλάδα ολόκληρη!
Σήμερα οι γνωστοί 300 δεν υπάρχουν, δεν λειτουργούν, δεν εργάζονται, δεν νοιάζονται για την Ελλάδα.
Σήμερα η χώρα ξεπουλιέται αντί πινακίου φακής από μια θλιβερή προδοτική πολιτική νομενκλατούρα, που το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να μείνει στην καρέκλα της εξουσίας, υπακούοντας απόλυτα στους ξένους πάτρωνές της!
Αυτό δεν μπορεί παρά να είναι ''ο θρίαμβος του Εφιάλτη''!
Ελλάς, όμως, και Ελευθερία είναι δυο έννοιες διαχρονικά ταυτόσημες!
Γι αυτό τις κάθε μορφής ''Θερμοπύλες'', που αποτελούν παγκόσμια ανάμνηση αρετής και δόξας παντοτινής, ακολουθούν ''Σαλαμίνες και Πλαταιές''!
Γιατί αυτό το έθνος των Ελλήνων πάντα γεννά Λεωνίδες, Θεμιστοκλήδες και Παυσανίες!
Γιατί οι Έλληνες έχουν και αρετή και τόλμη κι έχουν μάθει να ξεσηκώνονται, να ενώνονται και να πολεμούν για ναν' η ΠΑΤΡΙΔΑ τους ΕΛΕΥΘΕΡΗ!
Αντγος (ε.α) – Επίτιμος Α’ Υπαρχηγός ΓΕΣ
-
