- Τὸ 1904 ἔβγαλαν ἱστορικὸ ψήφισμα γιὰ τὰ ἐθνικὰ δικαιώματά μας Ἀπὸ τον Ελευθέριο Σκιαδὰ Μέγα συλλαλητήριο γιὰ τὰ δίκ...
-
Τὸ 1904 ἔβγαλαν ἱστορικὸ ψήφισμα γιὰ τὰ ἐθνικὰ δικαιώματά μας
Ἀπὸ τον Ελευθέριο Σκιαδὰ
Μέγα συλλαλητήριο γιὰ τὰ δίκαια τῆς Μακεδονίας ἔγινε στὴν Ἀθήνα καὶ στοὺς Στύλους τοῦ Ὀλυμπίου Διὸς πρὶν ἀπὸ 114 χρόνια (1904).
Ἦταν μία πανελλήνια διαμαρτυρία ἐναντίον τῶν ἀνθελληνικῶν εὐρωπαϊκῶν σκευωριῶν καὶ τὸν ὀργίων στὰ ὁποῖα εἶχαν ἐπιδοθεῖ οἱ κομιτατζῆδες, δηλαδὴ ἐκεῖνοι ποὺ ἀνῆκαν στὰ δῆθεν ἀπελευθερωτικὰ βουλγαρικὰ κομιτάτα.
Γιὰ τὴν ὀργάνωση τοῦ συλλαλητηρίου σχηματίστηκε ὀργανωτικὴ ἐπιτροπή, στὴν ὁποία συμμετεῖχαν σημαντικὲς προσωπικότητες τῆς πολιτικῆς καὶ τῆς πνευματικῆς ζωῆς τοῦ τόπου, βουλευτές, πανεπιστημιακοὶ καθηγητὲς κ.α. Ὁ Δῆμος Ἀθηναίων παραχώρησε τὸ δημαρχιακὸ μέγαρο τῶν Ἀθηνῶν γιὰ τὶς συνεδριάσεις της.
Οὐσιαστικὰ τὸ συλλαλητήριο ἦταν ἐναντίον τῶν παρασκηνιακῶν ἐνεργειῶν τῶν Μεγάλων Δυνάμεων, τῶν ὁποίων τὰ σχέδια προέβλεπαν νὰ διχάσουν τὴ Μακεδονία.
Τὰ σχέδιά τους ὅμως εἶχαν διαρρεύσει καὶ τὰ παρασκήνια ἐκείνων τῶν ἡμερῶν παραμένουν σχεδὸν ἄγνωστα.
Τὰ γνώριζε ὅμως ἄριστα ὁ καταγόμενος ἀπὸ τὴ Νιγρίτα Σερρῶν καὶ πρωτεργάτης τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγώνα Ἀθανάσιος Ἀργυρὸς (1859-1945).
Ἦταν ἀπὸ τοὺς πρωτεργάτες ὀργάνωσης τοῦ συλλαλητηρίου, μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν φυσικοχημικὸ καὶ καταγόμενο ἀπὸ τὸ Βογατσικὸ Καστοριᾶς Ὀθωνα Ρουσσόπουλο, ὁ ὁποῖος ἦταν καὶ πρόεδρος τοῦ Μακεδονικοῦ Συλλόγου.
Εἶχε ἱδρύσει τὴ Βιομηχανικὴ καὶ Ἐμπορικὴ Ἀκαδημία καὶ πρωτοστατοῦσε στὶς ἐθνικὲς ἐξελίξεις.
Ἐπίσης συμμετεῖχε ὁ Νικόλαος Ζαμανίκος, ὁ ἀποκαλούμενος καὶ πρόεδρος τῶν προέδρων, ἐπειδὴ ἦταν πρόεδρος τοῦ Συνδέσμου Συντεχνιῶν Ἀθηνῶν καὶ Πειραιῶς.
Ἀκολουθοῦσαν οἱ πρόεδροι τοῦ Συνδέσμου Ἑλλήνων Δημοδιδασκάλων, οἱ Κρῆτες, οἱ Ἠπειρῶτες κ.α.
Ἡ συγκέντρωση ἔγινε στὶς 23 Μαΐου 1904 καὶ ἦταν μοναδικὸς ὁ ὄγκος τοῦ κόσμου ποὺ ἔφτασε στὴν Ἀθήνα ἀπὸ κάθε γωνιὰ τῆς χώρας.
Μὲ σημαῖες, λάβαρα καὶ σήματα βροντοφώναξαν ὑπὲρ τῶν δικαίων τῆς Μακεδονίας, ἀπαιτώντας νὰ περιέλθει ὁλόκληρη στὴν Ἑλλάδα.
Ὁ Ρουσσόπουλος στὴ δική του ὁμιλία, ἐπικαλούμενος ἱστορία 2.000 ἐτῶν, ξεκαθάρισε ὅτι ἡ Μακεδονία διαμελιζόταν καὶ δημιουργοῦνταν οἱ προϋποθέσεις ὥστε νὰ ἀποκόπτονται μεγάλα τμήματα ἀπὸ τὴν ἐπικοινωνία τους μὲ τὴ μητέρα Ἑλλάδα.
Μεταξὺ τῶν ὁμιλητῶν βρισκόταν καὶ ὁ ἱστορικὸς καθηγητὴς τοῦ Πανεπιστημίου Παῦλος Καρολίδης, ὁ ὁποῖος κυριολεκτικὰ μάγεψε τὸ πλῆθος μὲ ὅσα ἀνέφερε.
Ὁ συνετὸς δάσκαλος, ἀφοῦ ἐπισήμανε ὅτι «Ἡ Μακεδονία κινδυνεύει», ἐξέφρασε τὴν πίστη του ὅτι «δὲν ὑπάρχη ὄχι Κυβέρνησις, ἀλλ’ οὔτε καρδία ἑλληνική, ἡ ὁποία νὰ μὴν πονῆ διὰ τὰ παθήματα τῶν ἀδελφῶν μας».
Στὸ κλίμα τῶν ἡμερῶν καὶ τῆς μεγάλης συγκέντρωσης προσέτρεχε καὶ ὁ Γ. Σουρῆς νὰ συνεισφέρει τοὺς στίχους του: «Ζήτω, φίλοι Μακεδόνες, καὶ στιγμὴν δὲν ἀπαυδῶ / νὰ φωνάζω κι’ ἂπ’ ἐδῶ / πρὸς δολίους Εὐρωπαίους, / τὰ μυαλὰ τῶν νὰ γανώνω, / καὶ ληστᾶς ἀποτροπαίους, / διαρκῶς νὰ κεραυνώνω».
Μεμφόταν δὲ ὁ Γ. Σουρῆς τὴ στάση τῶν Ἀθηνῶν, ποὺ ἐνῶ ἔβλεπε νὰ δολοφονοῦνται Ἕλληνες καὶ νὰ καίγονται ἐκκλησίες, ἀρκοῦνταν σὲ ἐκφράσεις συμπαθείας.
Τὰ εὐρωπαϊκὰ κόλπα ποὺ ἀδικοῦσαν τὴν Ἑλλάδα
Ἡ συγκέντρωση κατέληξε σὲ ἱστορικὸ ψήφισμα, τὸ ὁποῖο ἀπηύθυνε ἔκκληση «εἰς τὰ φιλοδίκαια αἰσθήματα τοῦ πολιτισμένου κόσμου ὑπὲρ τῶν καταπατουμένων ἀνθρωπίνων καὶ ἐθνικῶν δικαιωμάτων τοῦ Ἑλληνισμοῦ».
Διαμαρτύρονταν διότι οἱ ἐντολοδόχοι τῆς Εὐρώπης, εἰσάγοντας μεταρρυθμίσεις στὰ τουρκικὰ βιλαέτια τῆς Θεσσαλονίκης, τοῦ Μοναστηρίου καὶ τοῦ Κοσσυφοπεδίου, διέγραφαν τὰ ὅρια μὲ τέτοιον τρόπο, ὥστε ἄφηναν ἐκτὸς μέγα μέρος τοῦ σαντζακιοῦ τῆς Κορυτσᾶς καὶ ὁλόκληρο τὸ σαντζάκι τῶν Σερβίων.
Ἔτσι ἀποστεροῦσαν ἀπὸ τὴν εὐρωπαϊκὴ πρόνοια 200.000 Ἕλληνες τῆς Μακεδονίας.
Ταυτοχρόνως, προδιαγράφονταν μελλοντικὲς ἐξελίξεις ποὺ μποροῦσαν νὰ στερήσουν τὴν Ἑλλάδα ἀπὸ δικούς της τόπους.
«Παρὰ πάσαν γεωγραφικὴν ἀλήθειαν καὶ ἐπὶ ὑψίστη ζημία τῶν ἑλληνικῶν συμφερόντων» ὅπως ἀναφερόταν στὸ προοίμιο τοῦ ψηφίσματος.
Πάντως, μέσω τοῦ ψηφίσματος προειδοποιοῦνταν οἱ Μεγάλες Δυνάμεις πὼς ἂν δὲν ἐπενέβαιναν θὰ ἦταν ἀναγκασμένος νὰ ἐμπλακεῖ ὁ ἐλεύθερος Ἑλληνισμὸς «καὶ νὰ πνιγὴ εἰς τὸ αἷμα ὁλόκληρος ἡ Μακεδονία»!
