Του Μάνου Χατζηδάκη Στίς 6 Ἀπριλίου 1941, ὥρα 5:45 π.μ. ὁ Γερμανός πρέσβυς πρίγκηψ φόν Ἔρμπαχ ἐπέδιδε στόν Πρωθυπουργό τῆς Ἑ...
Του Μάνου Χατζηδάκη
Στίς 6 Ἀπριλίου 1941, ὥρα 5:45 π.μ. ὁ Γερμανός πρέσβυς πρίγκηψ φόν Ἔρμπαχ ἐπέδιδε στόν Πρωθυπουργό τῆς Ἑλλάδος Αλ. Κοριζῆ, τελεσίγραφο τῆς Γερμανίας, τό ὁποῖο ἐνημέρωνε ὅτι γερμανικά στρατεύματα, εἰσέβαλλαν στήν Ἑλλάδα.
Ἀκριβῶς τήν 5:15 πρωϊνή ὥρα, ὁ Γερμανικός Στρατός ἄρχιζε τήν ἐπίθεσί του πρός τό Μπέλες, μεταξύ Τριεθνοῦς καί Ποποτλίβιτσας.
Μισή ὥρα μετά, ἡ ἐπίθεσις εἶχε γενικευθῆ σέ ὅλο τό μέτωπο μέχρι Κομοτηνῆς.
Τό φυλάκιο 162 κράτησε τούς εἰσβολεῖς μέχρι τό μεσημέρι καί ἀφοῦ ἔπεσαν ὅλοι οἱ ἄνδρες του μέχρις ἑνός.
Τό πολυβολεῖο Π9 κράτησε ὥς τό βράδυ ἐξαντλῶντας ὅλα του τά πυρομαχικά.
Ὅταν στό τέλος ὑπέκυψε, ὁ Γερμανός διοικητής συνεχάρη τόν πολυβολάρχη Λοχία Ἴντζο καί κατόπιν διέταξε νά τόν τυφεκίσουν!.
Τά ὀχυρά Ἰστίμπεη καί Κελκάγια, δέχθηκαν ἀνηλεές σφυροκόπημα ἀπό πυροβόλα εὐθυτενοῦς τροχιᾶς καί ἀλλεπάλληλες ἐπιθέσεις Πεζικοῦ.
Οἱ ὑπερασπιστές τους συνέτριβαν ἕνα πρός ἕνα τά κύματα τοῦ ἐχθροῦ.
Τά ὀχυρά Ροῦπελ, Παλιουριῶνες καί Καρατᾶς βλήθηκαν ἀπό 82 (!) γερμανικές Πυροβολαρχίες καί 120 ἀεροπλάνα Στοῦκας. Κατόπιν ἀπό ἅρματα μάχης καί ἔπειτα ἀπό μοτοσυκλετιστές καί ἀτελείωτο Πεζικό. Παράλληλα προσπαθοῦσαν νά περικυκλώσουν τό Ροῦπελ μέ φουσκωτά σκάφη, ἀπό τόν Στρυμώνα.
Τά ἴδια συνέβαιναν στά ὀχυρά Περιθώρι, Λίσσε, Ἐχίνος Νυμφαῖα! Τό τελευταῖο, οἱ Γερμανοί κατάφεραν νά τό παρακάμψουν καί νά εἰσέλθουν στήν Κομοτηνή.
Ἡ πρώτη ἡμέρα τῆς εἰσβολῆς τελείωνε χωρίς νά ἔχη πέση οὔτε ἕνα Ὀχυρό τῆς γραμμῆς “Μεταξά”!...
Στίς 7 Ἀπριλίου 1941 ξημέρωνε ἡ δεύτερη ἡμέρα τῆς μάχης τῶν Ὀχυρῶν.
Ἡ σύμπτυξις τῆς XVIII Μεραρχίας, ὀφειλόταν στήν γιουγκοσλαυϊκή ὑποχώρησι καί ἄφησε ἀκάλυπτα τά ὀχυρά τοῦ τομέως.
Τό ὀχυρό Κελκάγια παραδόθηκε στίς 11:30 μετά ἀπό ἐπίθεσι μέ ἀσφυξιογόνα ἀέρια.
Το ιδιο ἔγινε καί μέ τό ὀχυρό Ἰστίμπεη στίς 16:00 ἐνῶ τό Ἁρπαλούκι ἀντιστάθηκε μέχρι τίς 15:30.
Τό ὀχυρό Ποποτλίβιτσα ὅμως συνέχιζε νά μάχεται μέ κατεστραμμένα ὅλα τά ὀχυρωματικά του ἔργα!
Στήν Θράκη τό ὀχυρό Νυμφαῖα ἀμύνθηκε μέ μεγαλειῶδες πεῖσμα μέχρι τό βράδυ.
Στο φλογοβόλα καί παραδόθηκε τά μεσάνυκτα.
Τό ὀχυρό Ἐχίνος ὅμως συνέτριψε κάθε ἐχθρική ἀπόπειρα.
Μεγαλειώδης μάχη ἔγινε στό ὀχυρό Περιθώρι μέ τήν βοήθεια τοῦ ὀχυροῦ Λίσσε στά δεξιά του.
Ἡ μάχη ἔφτασε μέχρι τίς ἐσωτερικές στοές τοῦ ὀχυροῦ, ὅπου κανένας Γερμανός δέν μπόρεσε νά ἐξέλθη ζωντανός.
Ἡ ἐπιφάνειά του ἀνακατελήφθη μέ θυελλώδη ἑλληνική ἀντεπίθεσι ἡ ὁποία ἀπέκρουσε καί συνδυασμό πεζικοῦ καί ἁρμάτων μάχης.
Τά ἴδια ἀκριβῶς συνέβαιναν καί στό θρυλικό ὀχυρό Ροῦπελ.
Στίς 8 Ἀπριλίου 1941, ἄρχιζε ἡ τρίτη ἡμέρα τῆς ἀπίστευτης ἐκείνης μάχης.
Τό ὀχυρό Ἐχίνος περικυκλωμένο ἀναγκάθηκε νά παραδοθῆ στίς 15:00 τό ἀπόγευμα.
Τά ὀχυρά Πυραμιδοειδές καί Λίσσε ὅμως εἶχαν καθηλώσει τούς Γερμανούς!
Στά ὀχυρά Ροῦπελ καί Περιθώρι οἱ Γερμανοί ἔριχναν ὅλο τό βάρος τους ἀλλά ἦσαν ἀπόρθητα!
Στήν ἐπιφάνεια τοῦ τελευταίου διεξήχθη μάχη σῶμα μέ σῶμα καί οἱ Γερμανοί διασκορπίστηκαν.
Θυελλώδη μάχη ἔδινε καί τό ὀχυρό Παλιουριῶνες.
Ἐνῶ ὅμως τά ὀχυρά ἔδιναν αὐτόν τόν ὑπέροχο ἀγώνα, ἡ ἄμυνα τῆς Γιουγκοσλαυίας κατέρρευσε ἀφήνοντας ἀκάλυπτο τό ἀριστερό τῶν Ἑλλήνων!
Ὁ Δ/τής τοῦ Τ.Σ.Α.Μ. Κ. Μπακόπουλος, ἀποφάσισε τό βράδυ νά ζητήση συνθηκολόγησι γιά νά ἀποτρέψη τήν ὁλική αἰχμαλωσία τῆς στρατεύματός του.
Τό πρωί τῆς 9ης Ἀπριλίου 1941, οἱ Γερμανοί εἰσῆλθαν στήν Θεσσαλονίκη ἀπό τήν γιουγκοσλαυϊκή “κερκόπορτα”, παρα-κάμπτωντας τά ἀπόρθητα Ὀχυρά τῆς γραμμῆς “Μεταξᾶ”!
Παρ’ ὅλα αὐτά, τά Ὀχυρά συνέχισαν νά μάχονται!
Τά ὀχυρά Περιθώρι, Μάλιαγκα καί Παρταλούσκα ἐξαπέλυαν σφοδρή ἀντεπίθεσι ἀνατρέποντας τούς Γερμανούς καί συλλαμ
βάνοντας αἰχμαλώτους!
Στά ὀχυρά Ροῦπελ καί Παλιουριῶνες, οἱ Γερμανοί ἀπηυδησμένοι ἀπέστειλαν κήρυκες μέ λευκή σημαία οἱ ὁποῖοι τούς ἀνε¬κοίνωσαν ὅτι εἶναι μάταιη ἡ συνέχισις τοῦ ἀγῶνος, ἀφοῦ εἶχε καταληφθῆ ἡ Θεσσαλονίκη. Θρυλική ἔμεινε ἡ ἀπάντησις τοῦ διοικητοῦ τοῦ Ροῦπελ:
«Τά ὀχυρά δέν παραδίδονται, κατακτῶνται.
Ἐλᾶτε νά τά πάρετε»!
Τελικά, στίς 14:00 τό μεσημέρι τῆς 9ης Ἀπριλίου 1941, ὑπεγράφη στό Γερμανικό Προξενεῖο Θεσσαλονίκης τό “Πρωτόκολλο Συνθηκολογήσεως” τοῦ Τ.Σ.Α.Μ. ἀπό τούς Στρατηγό Φάϊελ καί Στρατηγό Κ. Μπακόπουλο.
Σέ αὐτό ἀναγνωριζόταν:
«Ἀναγνωρίζεται κατηγορηματικῶς ὅτι μέχρι τῆς ἐπιτεύξεως συμφωνίας διά τήν συνθηκολόγησιν, τά Ἑλληνικά βασιλικά στρατεύματα εἰς τήν Ἀνατολικήν Μακεδονίαν, ἐπολέμησαν μέ ἡρωϊσμόν ἐναντίον τῶν γενναίων Γερμανικῶν στρατευμάτων».
Ἡ παῦσις πυρός συνετελέσθη στίς 18:00 τό ἀπόγευμα.
Στίς 10 Ἀπριλίου 1941 τό πρωί ὁ Γερμανός ἀξιωματικός πού παρέλαβε τό ὀχυρό Ροῦπελ, συνεχάρη τόν διοικητή του καί διέταξε γερμανικό τμῆμα νά ἀπονείμη τιμές στήν ἀποχωροῦσα ἑλληνική φρουρά.
Τήν ἴδια ὥρα ὁ Γερμανός συνταγματάρχης πού παρελάμβανε τό ὀχυρό Παλιουριῶνες, ἔσφιξε τό χέρι τοῦ διοικητοῦ του καί παρέταξε καί αὐτός τμῆμα, καλῶντας τόν Ἕλληνα διοικητή νά τό ἐπιθεωρήση τιμῆς ἕνεκεν!
Γιά τήν Μάχη τῶν Ὀχυρῶν, τό Στρατηγεῖο τοῦ Χίτλερ ἐξέδωσε στίς 11 Ἰουνίου 1941 τήν ἑξῆς ἀνακοίνωσι:
«Ἐκλεκτά Ἑλληνικά στρατεύματα ὑπερήσπισαν μέ ἐντελῶς ἐξαιρετικόν ἡρωϊσμόν τά ὀχυρά τῆς γραμμῆς Μεταξᾶ.
Προεκλήθησαν οὕτω συγκρούσεις ἐξ ἐγγυτάτης ἀποστάσεως, τόσον πείσμονες καί ἔντονοι, ὅσον δέν εἶχον λάβει χώραν μέχρι τοῦδε εἰς κανέν ἄλλο πολεμικόν θέατρον».
Ὁ στρατηγός Πάουλ Χάουζερ σέ ἄρθρο μέ τίτλο:
«Οἱ Ἀνδρεῖοι Ἕλληνες» ἔγραφε:
«Τά ἐπιτιθέμενα Συντάγματα, εἶχον ἤδη πείραν διασπάσεως ὀχυρωμένων γραμμῶν ἐκ προηγουμένων ἐκστρατειῶν εἰς τάς ὁποίας εἶχον λάβει μέρος.
Οἱ Ἕλληνες ὅμως φρουροί τῶν ὀχυρῶν ἠμύνθησαν, παρά τά φλογοβόλα καί τάς χειροβομβίδας, μετά σκληροῦ φανατισμοῦ, ἀναλόγου τοῦ ὁποίου δέν εἶχον συναντήσει οἱ Γερμανοί στρατιῶται εἰς οὐδεμίαν τῶν προηγουμένων ἐκστρατειῶν των.
Ἔφ΄ ὅσον καί ἕνας ἀκόμη στρατιώτης ἠδύνατο νά παραμείνη εἰς τό ὀχυρόν του, πυροβολοῦσε»!
Ἡ μαρτυρία τοῦ γνωστοῦ βρεταννοῦ στρατιωτικοῦ κριτικοῦ Strategicus στό ἔργο του:
«Ἀπό τό Τομπρούκ εἰς τό Σμόλενκ» εἶναι ἐξ’ ἴσου χρήσιμη:
«Παρά τήν χρησιμοποίησιν ὅμως ὅλων τῶν νεωτέρων πολεμικῶν μέσων, οἱ Γερμανοί ἐλαχίστην μόνον ἐπιτυχίαν ἐσημείωσαν ἐπί τοῦ Ἑλληνικοῦ ἐδάφους.
Τά κύρια ὀχυρά τοῦ Ροῦπελ καί τά ἄλλα, ἀπέκρουσαν τελείως τήν ἔφοδον τῶν Γερμανικῶν Μεραρχιῶν, παρά τά ἀτελείωτα σμήνη τῶν ἀεροπλάνων καθέτου ἐφορμήσεως, τά ὁποῖα τήν ὑπεστήριζον.
Διά μίαν ἀκόμη φοράν οἱ Ἕλληνες ἀπεδείχθησαν ἀντάξιοι τῆς φήμης των εἰς τάς συγκρούσεις αὐτάς.
Μόνον εἰς τό Γιουγκοσλαυϊκόν μέτωπον ἐπῆλθεν ἡ διάσπασις».
