του Δούκα Γαϊτατζή Το Ισραήλ αντιλήφθηκε την προσπάθεια της Δαμασκού να αποκτήσει πυρηνικά αφότου διαπίστωσε ότι ο Kαντάφι είχε καταφ...
Το Ισραήλ αντιλήφθηκε την προσπάθεια της Δαμασκού να αποκτήσει πυρηνικά αφότου διαπίστωσε ότι ο Kαντάφι είχε καταφέρει να λειτουργήσει εν
κρυπτώ ένα παρόμοιο πρόγραμμα.
Λαμβάνοντας υπόψιν τα δεδομένα, ο Ολμερτ έπρεπε να αποφασίσει πότε θα χτυπήσει.
Κατά τη διάρκεια της νύχτας 5 προς 6 Σεπτεμβρίου 2007, η ισραηλινή αεροπορία κατέστρεψε τις πυρηνικές εγκαταστάσεις που βρισκότανε στα τελευταία στάδια της κατασκευαστής τους στην περιφέρεια της Ντειρ εζ-Ζορ στην Συρία, διακόσια ογδόντα (280) μίλια βορειοανατολικά της Δαμασκού. Αεριωθούμενα μαχητικά “F-16” και «F-15» κατέστρεψαν την πυρηνική απειλή όχι μόνο του Ισραήλ, αλλά και ολόκληρης της περιοχής.
Παρασκήνιο και προετοιμασίες για την επιχείρηση
Για δύο χρόνια, αξιωματικοί της διεύθυνσης στρατιωτικών πληροφοριών παρακολουθούσαν το συριακό πυρηνικό έργο.
Οι πληροφορίες τους φανέρωσαν ότι η εγκατάσταση θα ενεργοποιούνται προς το τέλος του 2007, το οποίο οδήγησε τις ισραηλινές αμυντικές δυνάμεις (IDF) να εκτοξεύσουν την επίθεση προς τις εγκαταστάσεις.
Η ισραηλινή αεροπορία είχε πολύ λίγο χρόνο για να προετοιμαστεί για την επίθεση και να αντιμετωπίσει τις πιθανές απρόβλεπτες καταστάσεις, όπως τα αντίποινα των συριακών δυνάμεων.
Ωστόσο, από την στιγμή που το επιθετικό σχέδιο ήταν έτοιμο η εκτέλεση του ήταν πιθανή εντός δώδεκα ωρών από την στιγμή που θα εξεδίδετο η διαταγή.
Η επίθεση
Ακριβώς μετά τα μεσάνυχτα, ο πρωθυπουργός, ο υπουργός άμυνας, ο υπουργός εξωτερικών, ο αρχηγός γενικού επιτελείου, ο υπαρχηγός γενικού επιτελείου, ο επικεφαλής της διεύθυνσης στρατιωτικών πληροφοριών συγκεντρώθηκαν στην αίθουσα αεροπορικών επιχειρήσεων.
Το αποτέλεσμα
Η διεύθυνση στρατιωτικών πληροφοριών υπολόγισε ότι οι πυρηνικές εγκαταστάσεις είχαν καταστραφεί ανεπανόρθωτα. Καθώς οι “IDF” προετοιμαζόταν για αντίποινα, αποφασίστηκε ότι οι πληροφορίες σχετικά με την επιχείρηση δεν θα έπρεπε να ανακοινωθούν επί του παρόντος στην κοινή γνώμη.
Η επιχείρηση κρίθηκε ως επιτυχημένη από τον αρχηγό του γενικού επιτελείου.
Οι πυρηνικές εγκαταστάσεις καταστράφηκαν και αποτράπηκε η γενική ανάφλεξη της περιοχής.
Λίγα χρόνια αργότερα το Ντά’ες κατέλαβε την περιοχή της Ντειρ εζ Ζορ. Μπορείτε να διανοηθείτε το μεγάλο χάος που θα είχαν προκαλέσει με μια πυρηνική εγκατάσταση στα χέρια τους.
Μετά από περισσότερο από μια δεκαετία επίμονης σιωπής, τελικά το Ισραήλ ανακοίνωσε ότι η αεροπορία του κατέστρεψε έναν συριακό πυρηνικό αντιδραστήρα, την νύχτα μεταξύ της 5ης και 6ης Σεπτεμβρίου 2007. Κατασκευασμένος από τη Βόρεια Κορέα, ο αντιδραστήρας είχε σχεδιαστεί για να παράγει πλουτώνιο ως σχάσιμο υλικό για πυρηνικές βόμβες.
Αυτή είναι η εμπιστευτική ιστορία της ίδιας της επίθεσης και της διαδικασίας συλλογής πληροφοριών -των επιτυχιών και αποτυχιών- που την διευκόλυναν, όπως αποκαλύπτεται από τους ίδιους τους κεντρικούς παίχτες.
Οχτώ “F-15” και “F-16” απογειώθηκαν από τις αεροπορικές βάσεις Χατζερίμ και Ραμόν, από νότια της χώρας, μια ώρα και κάτι πριν τα μεσάνυχτα της 5ης Σεπτεμβρίου, και πέταξαν αθόρυβα προς τους στόχους τους.
Προστατευόμενα από εξελιγμένα συστήματα ηλεκτρονικών παρεμβολών που τύφλωναν τις συριακές αεράμυνες, τα ισραηλινά αεροσκάφη δεν είχαν πρόβλημα στο να ρίξουν τόνους εκρηκτικών πάνω στον στόχο, ο οποίος είχε αποκρυφτεί ως μια ένα γεωργικό αγρόκτημα, και αυτό μπόρεσαν να το επιβεβαιώσουν δια της όρασης, μέσα σε τρία έντονα λεπτά, είχε ισοπεδωθεί.
Ο κίνδυνος ότι ο άραβας εχθρός που συνόρευε με το Ισραήλ θα διέθετε όπλα μαζικής καταστροφής απομακρύνθηκε.
Ο συριακός αντιδραστήρας πριν, αριστερά, και μετά, δεξιά, καταστράφηκε από το Ισραήλ την 6 Σεπτεμβρίου 2007.
Ισραηλινοί υπουργοί και αξιωματούχοι απ’ όλους τους τομείς ειναι περήφανοι για την ενέργεια του Ολμερτ -ο οποίος μετά απο έναν χρόνο ανακοίνωσε οτι παραιτείται εν μέσω κατηγοριών για διαφθορά, και ο οποίος θα παρέμεινε δεκαέξι μήνες στην φυλακή για δωροδοκία- δήλωσαν στο “The Times of Israel” οτι η προσβολή του συριακού αντιδραστήρα ήταν μια από τις πιο σημαντικές και δύσκολες αποφάσεις του και μια για την οποία εκφράζει την ικανοποίηση του.
Ο εχθρός του, ο Μπαράκ, αναγνώρισε ότι στον “Ολμερτ αξίζουν συγχαρητήρια για την θαρραλέα απόφαση του”.
Τυφλωμένοι από τον Καντάφι
Το γεγονός ότι ο Ισραήλ ανησυχούσε για την πιθανότητα ότι η Συρία ίσως να εργαζότανε στη δική της πυρηνική επιλογή αποτελεί άμεση συνεπεία ενός τραύματος που υπέστη η ισραηλινή κατασκοπεία στα τέλη του 2003. Τότε ήταν που ο Λίβυος δικτάτορας συνταγματάρχης Καντάφι παραδέχθηκε δημοσίως οτι προχωρούσε με αποφασιστικότητα στο πρόγραμμα πυρηνικών όπλων.
Οι Δυτικές κυβερνήσεις αμέσως ανακάλυψαν ότι η τεχνογνωσία και τα υλικά είχαν πουληθεί στου Λίβυους από τον Αμπντουλ Καντί Χάν, τον “πατέρα” της πυρηνικής βόμβας του Πακιστάν, ο οποίος αργότερα έγινε ελεύθερος επαγγελματίας και απέκτησε μια περιουσία ως διακινητής παράνομων πυρηνικών.
Οι ισραηλινοί δεν είχαν ξεχάσει τελείως τον ΑΚ Χαν. Είχαν ισχυρές ενδείξεις ότι είχε βοηθήσει το Ιράν να ξεκινήσει το δικό του κρυφό πρόγραμμα πυρηνικών όπλων. Αλλά δεν είχαν καταλάβει ότι οι προσπάθειες των πωλήσεων του θα είχαν επιτυχία άλλου.
Ο Σαμπταϊ Σαβίτ, ο οποίος ήταν ο διευθυντής της Μοσάντ την περίοδο 1989-96, δήλωσε μετά από χρόνια στους δημοσιογράφους ότι η ισραηλινή κατασκοπεία γνώριζε τα ταξίδια του Χάν στην Μέση Ανατολή, όπου πωλούσε τα εμπορεύματα του, αλλά δεν είχε έμαθε πως ο Πακιστανός μηχανικός μπορουσε να παρέχει ενα γρήγορο και σχετικά εύκολο πακέτο για την έναρξη του ταξιδιού προς το πυρηνικό οπλοστάσιο.
“Αν το είχαμε καταλάβει, θα είχα προτείνει να δολοφονηθεί”, δήλωσε ο Σαβίτ, “και αυτό θα ήταν μια από τις ελάχιστες φόρες που η εξόντωση ενός ανθρώπου μπορεί να άλλαζε την ιστορία”.
Μετά την αποκάλυψη ότι η Λιβύη του Καντάφι είχε επικίνδυνη πρόοδο στο πυρηνικό έργο της, οι αρχηγοί της ισραηλινής κατασκοπείας διέταξαν κάθε ίχνος από τα στοιχειά των δραστηριοτήτων του Χαν που είχαν συλλέξει, αλλά αρχειοθετήθηκαν χωρίς να αναλυθούν αρκετά, να εξεταστούν ξανά.
Τοτε η “Aman” βρήκε αναφορές για επισκέψεις του AK Χαν στην Σαουδική Αραβία, Αίγυπτο και Συρία. Επειδή η δυο πρώτες χώρες ήταν σύμμαχοι των Ηνωμένων Πολιτείων Αμερικής (ΗΠΑ), φάνηκε αρκετά απίθανο ότι θα αποκτούσαν στα κρυφά πυρηνικά όπλα .
Όμως η υπηρεσία πληροφοριών των “IDF” ενέτεινε την εστίαση της στην Συρία, όπου ο Άσαντ είχε αναλάβει την εξουσία, εξ ορισμού, μετά τον θάνατο του πατέρα του το 2000.
(Ο μεγαλύτερος αδερφός του, Μπασσελ, που προετοιμαζόταν να αναλάβει την ηγεσία, πέθανε σε ενα αυτοκινητιστικό δυστύχημα).
Ο νεαρός νέος δικτάτορας έγινε αντιληπτός ως άπειρος και, σε αντίθεση με τον πατέρα του, απρόβλεπτος -μια προσωπικότητα που μπορουσε να μπει στον πειρασμό να αντιδράσει από αμέλεια. Εξαιτίας των κινήσεων κατά μήκος των βορειοανατολικών συνόρων του Ισραήλ δημιουργήθηκε η δυνατότητα για καταστροφικές συνέπειες, οι διοικητές της “Aman” γνώριζαν ότι δεν είχαν την πολυτέλεια να αγνοήσουν ή υποτιμήσουν το Άσαντ.
“Έπρεπε να εξηγήσω στο προσωπικό μου γιατί επέμενα στο να επαγρυπνούμε με την Συρία”, υπενθυμίζει ο απόστρατος υποστράτηγος Ελι Μπεν-Μειρ, επικεφαλής ερευνάς στην “Aman”.
O κύριος στόχος εκείνη την εποχή ήταν το Ιράν και οι συμμαχικές δυνάμεις του στον Λίβανο, οι τρομοκράτες πολιτοφύλακες της Χεζμπολάχ.
Το Ισραήλ πολέμησε στον πικρό πόλεμο εναντίον της Χεσμπολάχ το καλοκαίρι του 2006 που χαρακτηρίστηκε από σταθερές ομοβροντίες ρουκετών από τον Λίβανο, αναγκάζοντας περίπου ένα εκατομμύριο ισραηλινούς στον βορρά να κρυφτούν στα καταφύγια βομβαρδισμών ή να μετακινηθούν προσωρινά σε άλλα μέρη της χώρας.
Τα πρώτα στοιχεία, μετά το όπλο του εγκλήματος
Πλέον επιτηρώντας συνεχόμενα την Συρία, η “Aman” βρήκε στοιχεία ότι ο Άσαντ κάτι σκάρωνε, δήλωσε ο Μπεν-Μειρ. Πλοία έφταναν από την Ασία χωρίς προφανή σκοπό. Φορτηγά κινούνταν προς το ανατολικό τμήμα της χώρας.
Εντούτοις, όταν οι σύνδεσμοι της ισραηλινής κατασκοπείας ρώτησαν τις φίλιες υπηρεσίες, συμπεριλαμβανομένης της “CIA”, αν είχαν παρατηρήσει οτιδήποτε πυρηνικής φύσης στην Συρία, η απάντηση που ήρθε ήταν αρνητική.
Παρ’ όλα αυτά το Ισραήλ ανησυχούσε.
Ο προϊστάμενος του Παρντο, ο Μειρ Νταγκαν (ο οποίος ήταν διευθυντής της Μοσαντ από το 2002 ως το 2011, και ο οποίος πέθανε πριν από δύο χρόνια), μαζί με τον αρχηγό επιτελείου ζήτησαν απο τον πρωθυπουργό Αριέλ Σαρόν αύξηση του προϋπολογισμού ειδικά για να ψάξει για το πυρηνικό πρόγραμμα της Συρίας.
Η φημισμένη Μονάδα 8200 της “Aman” αύξησε σημαντικά την επιτήρηση της σε όλες τις συριακές επικοινωνίες.
Ο Ιμπραχιμ Οθμάν, διευθυντής της συριακής επιτροπής ατομικής ενεργείας, θεωρήθηκε ως ο άνθρωπος που έπρεπε να γνωρίζει το μυστικό, αν αυτό υπήρχε.
Έγινε ένας στόχος υψηλής αξίας για την ισραηλινή κατασκοπεία. Αλλά ο Οθμάν, και άλλοι υψηλόβαθμοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι στην Δαμασκό, ήταν εξαιρετικά προσεχτικοί.
Με βάση ξένες εκθέσεις που δεν έχουν επιβεβαιωθεί απο το Ισραήλ, οι χειριστές της Μοσάντ ήταν τυχεροί τον Μάρτιο του 2007.
Εισέβαλαν σε ένα διαμέρισμα όπου ο Οθμάν διέμενε στην Ευρώπη και βρήκαν ένα χρυσωρυχείο: μια ψηφιακή συσκευή που άνηκε στον Οθμάν γεμάτη με πληροφορίες.
Όλα τα δεδομένα της συλλέχθηκαν και απεστάλησαν στα εργαστήρια πληροφοριών του Ισραήλ.
Εντούτοις, είναι αξιοπερίεργο όπως φάνηκε εκ των υστέρων, κανένας δεν πίστευε αρχικά ότι είχαν αποκτηθεί πληροφορίες ζωτικής σημασίας, και έτσι η αποκρυπτογράφηση του υλικού δεν κρίθηκε ως μια επείγουσα προτεραιότητα.
Στην πραγματικότητα τα δεδομένα κάθισαν για λίγες ημέρες έως ότου αποκρυπτογραφηθούν.
“Ο αξιωματικός μου πληροφοριών εισήλθε στο δωμάτιο μου”, υπενθυμίζει ο Μπεν-Μπαρακ “και μου έδειξε τις φωτογραφίες που αποκτήθηκαν από την συσκευή”. Σταματάει και χαμογελάει.
“Κάποιες φορές οι επιχειρήσεις πληροφοριών χρειάζονται τύχη”.
Οι φωτογραφίες έδειχναν τον Οθμάν στην παρέα αρκετών βορειοκορεατών επιστημόνων.
Το πιο σημαντικό, περιείχαν το εσωτερικό μια συριακής κατασκευής, η οποία ήταν σαφώς ένας πυρηνικός αντιδραστήρας κατασκευασμένος για την παραγωγή πλουτωνίου.
Οι φωτογραφίες ήταν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ένα “όπλο τού εγκλήματος” -το απόλυτο, αδιαμφισβήτητο πειστήριο που επιβεβαίωνε τις υποψίες του Ισραήλ.
Οι πληροφορίες μεταφέρθηκαν αμέσως στον Ολμερτ, ο οποίος με την σειρά του πλησίασε τον Μπους, ρωτώντας τον αν θα ενεργήσουν οι ΗΠΑ.
Αλλά ο Μπους δήλωσε όχι, εξηγώντας οτι οι δυνάμεις των ΗΠΑ ήταν τελείως απασχολημένες στο Ιράν και το Αφγανιστάν, και ότι δεν επιθυμούσε να ανοίξει τρίτο μέτωπο.
Ωστόσο, ο Μπους δεν είπε τίποτα εναντίον της ισραηλινής αεροπορικής επιδρομής.
Για τον Ολμερτ, η σιωπή του πρόεδρου των ΗΠΑ ήταν αρκετή. Την ερμήνευσε, και ορθώς, ως το πράσινο φως απο τις ΗΠΑ, και ανέθεσε στον Ασκενάζι να προετοιμάσει την αεροπορική επιδρομή.
Τότε προέκυψε η πάλη για την εξουσία ανάμεσα στον Ολμερτ και τον υπουργό άμυνας. Ο Ολμερτ επιθυμούσε άμεση αντίδραση. Αλλά, δήλωσε στους δημοσιογράφους, αισθάνθηκε οτι ο Μπαράκ χρησιμοποιούσε παρελκυστικές τακτικές.
Ο Ολμερτ, ο οποίος μόλις δημοσίευσε την αυτοβιογραφία του, πίστευε οτι ο Μπαρακ ήθελε να τον διαδεχθεί ως πρωθυπουργό, και ως εκ τούτου ήθελε να καθυστερήσει την επιχείρηση για να λάβει αυτός την πλήρη αναγνώριση.
Ο Μπαράκ, σε μια συνέντευξη με τους δημοσιογράφους, αμφισβήτησε τον ισχυρισμό.
Απλά επιθυμούσε να βελτιώσει τα επιχειρησιακά σχεδία, δήλωσε.
Ένα μαχητικό αεριωθούμενο “F-16I” της 253ης Μοίρας της ισραηλινής αεροπορίας προετοιμάζεται να απογειωθεί την επιχείρηση βομβαρδισμού του συριακού πυρηνικού αντιδραστήρα στην Ντειρ Εζ-Ζορ την 5η Σεπτεμβρίου 2007.
Τα σιωπηλά επακόλουθα
Μετά την επιδρομή, τόσο η Συρία όσο και το Ισραήλ παρέμειναν σιωπηλοί. Η Συρία δεν ήθελε να παραδεχθεί ότι είχε παραβιάσει τις διεθνείς δεσμεύσεις της, ή ότι είχε αποδειχθεί τόσο ευάλωτη στην ισραηλινή αεροπορική επίθεση.
Το Ισραήλ, από την πλευρά το, κατάλαβε οτι αν δεν δηλώσει οτιδήποτε δημοσίως, θα ειναι ευκολότερο για τον Ασαντ να καταπιεί τον εγωισμό του και έτσι θα ήταν λιγότερο πιθανό να προβεί σε αντίποινα.
Ιδιαιτέρως, οι πολιτικοί ηγέτες του Ισραήλ, και οι αρχηγοί του στρατού και της κατασκοπείας, επικοινώνησαν ή συναντήθηκαν με τους συμμάχους τους στην Δύση -τις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Γαλλία και την Γερμανία- και από τον αραβικό κόσμο -την Αίγυπτο και Ιορδανία- για να μοιραστούν την πληροφορία μαζί τους.
Ο Ολμερτ, επίσης, κάλεσε τον Ρώσο ηγέτη Βλαντιμίρ Πουτιν.
Όλοι αυτοί οι παίχτες, με τη σειρά τους, παρέμειναν σιωπηλοί.
Οι ισραηλινοί υπολογισμοί αποδείχθηκαν σωστοί.
Ο Ασαντ αποφάσισε να μην απαντήσει.
Και μια καταστροφική απειλή είχε αποτραπεί.
Ο τότε πρωθυπουργός Εχουντ Όλμερτ, υπουργός άμυνας Εχουντ Μπαράκ, ο αρχηγός επιτελείου Γκαμπι Ασκενάζι, ο αρχηγός αεροπορίας Ελιεζερ Σκεντι, μαζί με όλους τους στρατιωτικούς αξιωματικούς και ιπτάμενους που συμμετείχαν στην άκρως απόρρητη αποστολή της καταστροφής του συριακού πυρηνικού αντιδραστήρα τον Σεπτέμβριο του 2007, ποζάρουν σε μια ομαδική φωτογραφία δύο μήνες μετά, την 18η Δεκεμβρίου 2007.
Απόδοση/Μετάφραση απο «www.idf.il» και «timesofisrael.com» για την Προέλαση
https://www.proelasi.org/τρία-λεπτά-πάνω-από-την-συρία-πως-το-ισ/
