Στην ευρύτερη περιοχή μας υπάρχουν δυο σοβαρές εστίες έντασης, τουλάχιστον όπως τις αντιλαμβάνεται η Άγκυρα. Η μία, που είναι κ...
Στην ευρύτερη περιοχή μας υπάρχουν δυο σοβαρές εστίες έντασης, τουλάχιστον όπως τις αντιλαμβάνεται η Άγκυρα.
Η μία, που είναι και η σοβαρότερη, είναι αυτή της βόρειας Συρίας, όπου οι ΗΠΑ φαίνεται ότι
είναι αποφασισμένες να συμβάλουν αποφασιστικά στη δημιουργία ενός αυτόνομου κράτους στις περιοχές που εκτείνονται ανατολικά του ρου του Ευφράτη, όπου και τα κυριότερα αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου της Συρίας.
είναι αποφασισμένες να συμβάλουν αποφασιστικά στη δημιουργία ενός αυτόνομου κράτους στις περιοχές που εκτείνονται ανατολικά του ρου του Ευφράτη, όπου και τα κυριότερα αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου της Συρίας.
Πέραν του ότι το έχει επισημάνει και ο ΥΠΕΞ της Ρωσίας Σεργκέι Λαβρόφ, με προχθεσινές του δηλώσεις, το κράτος αυτό είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα γίνει, από το γεγονός ότι οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν ότι θα εξοπλίσουν και θα εκπαιδεύσουν έναν στρατό 30.000 ανδρών και γυναικών, ο οποίος θα αναλάβει την προστασία των συνόρων με Ιράκ και Τουρκία και την εσωτερική τάξη και ασφάλεια.
Μάλιστα ενέγραψαν στον φετινό προϋπολογισμό κονδύλιο της τάξης των 560 εκατ. δολαρίων για το σκοπό αυτόν, μόνο για το 2018.
Άρα, όταν φτιάχνεις έναν στρατό, φτιάχνεις τη ραχοκοκαλιά του κράτους.
Η απόφαση αυτή των ΗΠΑ ήταν που ώθησε τον Ερντογάν να αιτηθεί από τον Πούτιν την άδεια να εισβάλει στο Αφρίν, για να κινηθεί στη συνέχεια ακόμα και εναντίον των ΗΠΑ, στην Ιεράπολη/Μένπετζ και τις άλλες περιοχές ανατολικά του Ευφράτη, διαλύοντας έτσι τις δομές που επιχειρεί να οικοδομήσει η Ουάσινγκτον.
Ο Ερντογάν, παίρνοντας την απόφαση να τα βάλει ακόμα και με τις ΗΠΑ, για να αποτρέψει στη συνέχεια τη δημιουργία του τρίτου κουρδικού κράτος στο έδαφος της Τουρκίας, οδήγησε σε τέτοιο βαθμό στη ριζοσπαστικοποίηση την πολιτική της χώρας του, έτσι ούτως ώστε τα περιστατικά στο Οικόπεδο 3 της κυπριακής ΑΟΖ και στα Ίμια να φαίνονται ήσσονος σημασίας.
Και γι’ αυτό έχει τεράστιο ενδιαφέρον η επίσκεψη Τίλερσον στην Άγκυρα, όπου οι Τούρκοι αξιωματούχοι, αρχής γενομένης από τον Ερντογάν, κάθε άλλο παρά τον περιμένουν με ανοικτές αγκάλες.
Οι δηλώσεις επισήμων και τα δημοσιεύματα στον τουρκικό Τύπο τις τελευταίες μέρες είναι δηλητηριώδη και τοξικά, ενδεικτικό του κλίματος που επικρατείς την Άγκυρα για τον υψηλό προσκεκλημένο.
Πάντως εντύπωση προκαλεί το γεγονός της παρουσίας του πρέσβη των ΗΠΑ στην Αθήνα, του Τζέφρι Πάιατ, ο οποίος πέταξε για την Άγκυρα για να συναντηθεί με τον πολιτικό του προϊστάμενο.
Αν και είναι παρακινδυνευμένο να κάνει κανείς προβλέψεις, δεν μπορούμε παρά να υπογραμμίσουμε ότι και το θέμα του Οικοπέδου 3 της κυπριακής ΑΟΖ, αλλά και αυτό των Ιμίων, εμπίπτουν στα ενδιαφέροντα των ΗΠΑ, υπό την έννοια ότι η Ουάσινγκτον επιθυμεί την επίλυση του Κυπριακού αλλά και του ζητήματος των Ιμίων και των «λοιπών γεωγραφικών σχηματισμών» στο Αιγαίο, για έναν εξαιρετικά σοβαρό λόγο.
Αν λυθεί το Κυπριακό, και αν για παράδειγμα Ελλάδα και Τουρκία οδηγηθούν στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για να καθοριστεί το ιδιοκτησιακό καθεστώς των νησίδων και βραχονησίδων στο Αιγαίο, που δεν έχουν περιέλθει ονομαστικά στην ελληνική κυριαρχία με βάση κάποια συμφωνία, τότε θα έχει ξεκαθαρίσει το τοπίο.
Τι εννοούμε;
Ότι αν «λυθεί» το Κυπριακό και πέσουν οι υπογραφές της Άγκυρας στην όποια συμφωνία και να το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης αποφασίσει τι ανήκει σε ποιον στο Αιγαίο, τότε αφενός μεν θα επικρατήσει ηρεμία στην ΝΑ πτέρυγα του ΝΑΤΟ που ταλαιπωρείται από τις «ελληνοτουρκικές διενέξεις» και αφετέρου θα μπορεί να συνεχιστεί απρόσκοπτα η διαδικασία εκμετάλλευσης των ενεργειακών αποθεμάτων στην ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο, πάντα υπό την υψηλή εποπτεία της Ουάσινγκτον.
Υπό την έννοια αυτή, τα «επεισόδια» στο Οικόπεδο 3 και στα Ίμια, ή η συνέχεια αυτών των επεισοδίων στο εγγύς μέλλον, μπορούν να λειτουργήσουν ως επιταχυντές των διαδικασιών για την επίλυση του Κυπριακού και την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
Αν σκεφτεί κανείς ότι μια τέτοια «διευθέτηση» σημαίνει ότι ο ελληνισμός της Κύπρου δέχεται στην ουσία τα αποτελέσματα της εισβολής και κατοχής, ενώ ο ελλαδικός ελληνισμός παραιτείται μια για πάντα από το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 νμ, και δέχεται να παραπέμψει σε ένα δικαστήριο ζητήματα που σχετίζονται με την εθνική του κυριαρχία.
Όσο για το timing, μάλλον είναι το πιο κατάλληλο, αφού μετά την επιστροφή του Έλληνα πρωθυπουργού από την Ουάσινγκτον, ως διά μαγείας άνοιξαν όλα τα θέματα με Αλβανία, Σκόπια και Τουρκία.
Γιατί να μην ανοίξουν κι αυτά λοιπόν;
Εδώ το «μεγάλο παζάρι».
Πηγή:pontosnews
