Είναι κοινή παραδοχή ότι το κοινοβούλιο και οι εκπρόσωποί του, όσο πάνε και χάνουν οποιαδήποτε σύνδεση είχαν με την ελληνική κοι...
Είναι κοινή παραδοχή ότι το κοινοβούλιο και οι εκπρόσωποί του, όσο πάνε και χάνουν οποιαδήποτε σύνδεση είχαν με την ελληνική κοινωνία. Αναλώνονται σε κοκορομαχίες "για το τίποτε" και χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα, όπως
προσφάτως είδαμε με αφορμή μια σειρά ζητημάτων, οι οποίες στηρίζονται σε μία και μόνο συνισταμένη :
Την θέληση της κυβέρνησης να ροκανίσει το χρόνο που της απομένει ώστε να καλύψει το πολιτικό κόστος που θα πληρώσει για τα ψέματά της και την εκμετάλλευση αυτού του χρόνου από την αντιπολίτευση, η οποία πιστεύει ότι θα φθείρει την κυβέρνηση.
Εγώ φυσικά ισχυρίζομαι ότι με την ποιότητα που διαθέτει το πολιτικό σύστημα, τέτοιες κοκορομαχίες είναι καλές, διότι πείθουν και τον πιο δύσπιστο ότι το βαρέλι δεν έχει πάτο.
Μια τέτοια κοκορομαχία είδαμε να εξελίσσεται τις τελευταίες εβδομάδες, με αφορμή τα όσα ισχυρίστηκε ο πρόεδρος της βουλής κ. Βούτσης για την πτώση της κυβέρνησης Σαμαρά. Και ήταν εντελώς ξεκάθαρος:
"Η Τρόικα είναι ο απόλυτος υπεύθυνος".
Και εξηγήθηκε λέγοντας ότι "οι ξένοι προτιμούν αυτούς ως επικεφαλής και τους θεωρούν πιο συνεργάσιμους από τους "νεοδημοκρατοπασόκους" και ότι από κοινού θα λύσουν το πρόβλημα της Ελλάδας, με μια λύση που θα είναι αμοιβαίως αποδεκτή".
Η δήλωση αυτή, βέβαια, είναι μια επιβεβαίωση των δηλώσεων Σαμαρά το 2015, ο οποίος εξέφρασε την πικρία του για τους ξένους, λέγοντας ότι "στο παρά πέντε του τράβηξαν το χαλί κάτω από τα πόδια ζητώντας του να περάσει μέτρα ύψους 2 δισ. ευρώ, που η τότε κυβέρνηση δεν άντεχε".
Έκτοτε και ο σημερινός αντιπρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Άδωνις Γεωργιάδης είπε πάνω κάτω τα ίδια με τον πρώην αρχηγό του σε διάφορες συνεντεύξεις: "η Τρόικα έριξε το Σαμαρά ώστε να φέρει στο προσκήνιο τη βολική κυβέρνηση Τσίπρα που τα υποφράφει όλα αμαχητί, και έτσι πήραν το υπερταμείο για 99 χρόνια.
Το υπερταμείο δεν τους το έδωσε η κυβέρνηση Σαμαρά αλλά η "πρώτη φορά αριστερά".
Κι εδώ καθίσταται κρίσιμο ένα ερώτημα: τελικά οι Τροϊκανοί είναι εταίροι και σύμμαχοι ή πλιατσικολόγοι; Μας σώζουν ή μας εκμεταλλεύονται για να υφαρπάξουν "πιτ παρά" οι γαλλογερμανικές εταιρίες τα φυσικά μονοπώλια της χώρας και οσονούπω και τους υδρογονάνθρακες; Και τα δυο μαζί δεν γίνονται.
ΤΡΑΓΕΛΑΦΟΣ Η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Ο Σαμαράς και ο Άδωνις διατείνονταν τα παραπάνω εκ του ασφαλούς μέχρι πέρυσι. Φέτος πήρε μεγάλες διαστάσεις το θέμα μιας και το επανέφεραν στο προσκήνιο κατά την ψήφιση του προϋπολογισμού, όπου η ΝΔ επανατοποθετήθηκε πάνω στο θέμα:
Ο Σαμαράς έκανε νέες δηλώσεις λέγοντας ότι "την κυβέρνηση του δεν την έριξε ο Σόιμπλε και η παρέα του αλλά οι ΑΝΕΛ, ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΧΑ.
Τον ακολούθησε αμέσως και ο Άδωνις Γεωργιάδης, ο οποίος με τη σειρά του, φοβούμενος τις εξελίξεις, ανασκεύασε τα όσα είχε πει και επανέλαβε τη νέα τοποθέτηση Σαμαρά.
Κατάλαβαν τα ανθρωπάκια αυτά ότι πλησιάζει η ώρα της κάλπης και μπροστά στον φόβο τους ότι θα θορυβηθούν οι ξένοι αν η αξιωματική αντιπολίτευση και προσεχώς κυβέρνηση βασίζεται σε θεωρίες συνωμοσίας, άλλαξαν τροπάριο.
ΤΕΛΙΚΩΣ Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΧΕΙ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ;
Το αλαλούμ όμως και η σύγχυση του πολιτικού συστήματος όπως φαίνεται από τις θέσεις που εκφράζει, έχει ουσιαστικό αντίκτυπο στο μέλλον της χώρας που ζει στον φαύλο κύκλο των μνημονιακών πολιτικών:
Υποτίθεται ότι επί 8 χρόνια οι ξένοι μας σώζουν.
Πως γίνεται για το ίδιο πρόβλημα να υπογράφουν δυο διαμετρικά αντίθετες λύσεις;
Πως γίνεται να μας έσωζαν με το μνημόνιο Σαμαρά με το μείγμα "λίγοι φόροι-πολλές μεταρρυθμίσεις" και αργότερα να συνέχισαν τη διάσωση με το διαμετρικά αντίθετο μνημόνιο Τσίπρα "πολλοί φόροι-λίγες μεταρρυθμίσεις";
Ή έχουν παντελή άγνοια του προβλήματος ή είχε δίκιο ο Άδωνις στην πρωταρχική του δήλωση: ο Σόιμπλε και η κλίκα του σαμποτάρισαν την Ελλάδα στα τέλη του 2014 για να πάρουν το υπερταμείο.
Ή οι ξένοι είναι "εταίροι και σύμμαχοι" ή είναι "σαμποτέρ".
Και τα δυο μαζί δεν γίνονται.
Το χειρότερο όλων είναι, ότι κανένας από το πολιτικό σύστημα δεν ξέρει πως να τους αντιμετωπίσει κι από ότι δείχνουν οι κοκορομαχίες τους, δεν ενδιαφέρεται κιόλας διότι στόχος τους είναι αυτό που ο λαός ονομάζει "καρέκλα".
Νίκος Τζιόπας
