«Είχεν έλθει στην Καστοριά ο Μπάουτσερ, ο περίφημος ανταποκριτής των “Τάιμς” του Λονδίνου και περιφημότερος φίλος των Βουλγάρων. ...
«Είχεν έλθει στην Καστοριά ο Μπάουτσερ, ο περίφημος ανταποκριτής των “Τάιμς” του Λονδίνου και περιφημότερος φίλος των Βουλγάρων.
Αποβραδίς συνεννοήθηκε μέ τόν Ίταλο αξιωματικό της Χωροφυλακής Βιντσέντσι νά κάμουν τό
πρωί άλλη μέρα περίπατο στη λίμνη μέ μία βάρκα.
Τήν άλλη μέρα όμως έβρεχε απ΄ τήν αυγή δυνατά.
Ο Ιταλός νόμισε ότι ο περίπατος είχε ματαιωθεί ή αναβληθεί.
Μά στην ορισμένη ώρα εμφανίσθηκε ο Άγγλος τυλιγμένος σέ αδιάβροχο.
Αναγκάσθηκε νά τόν ακολουθησει καί ο Βιντσέντσι μαζί μέ τόν διερμηνέα του Κώστα Ζιούλη απ΄ τό Μοναστήρι.
Μιλούσαν καί οι τρείς μεταξύ τους Γαλλικά.
Κάποια στιγμή ο Μπάουτσερ είπε του Ζιούλη:
– Ρωτήσατε, παρακαλώ, τον βαρκάρη από πού είναι.
– Απ’ τήν Καστοριά, απάντησε εκείνος.
– Ξαναρωτήσατε τον, παρακαλώ, τι είναι; Έλληνας, Βούλγαρος, Βλάχος… Αρβανίτης… υπάρχουν πολλές φυλές εδώ.
– Έλληνας… Γραικός είμαι.
Τι άλλο;! απάντησε μέ λίγη δόση θυμού ο βαρκάρης.
– Ειπετέ του, παρακαλώ, ξαναείπε ό Μπάοντσερ.
Δέν είναι Έλληνας μα Βούλγαρος.
– Βούλγαρος εγώ;! διαμαρτυρήθηκε ο βαρκάρης.
Σταμάτησε έπειτα τό κουπί, κοίταξε θυμωμένος τους τρεις και ρώτησε τόν Ζιούλη.
– Τι είναι του λόγου του η αφεντιά του;
– Άγγλος.
– Πές του δέν είναι Άγγλος μά Ρώσος.
Οί Ρώσοι ήταν τότε οι χειρότεροι εχθροί της Βρετανικής αυτοκρατορίας.
Γέλασαν και οί τρεις με τήν ψυχή τους καί ο Βιντσέντσι είπε του Μπάουτσερ:
– Σάς έδειξε με την εξυπνάδα του ό βαρκάρης ότι είναι γνήσιος Έλληνας.
– Καί απόγονος μάλιστα άμεσος του Όδυσσέα, συνομολόγησε εκείνος».
Από το διήγημα του Γεωργίου Μόδη: “Σούλιος” βιβλίο “Μακεδονικές ιστορίες- υποσχέσεις ανεκπλήρωτες”
