- Η πρώτη κυβέρνηση της 21ης Απριλίου με πρωθυπουργό τον Κ. Κόλλια. Το Βασιλικό Κίνημα έλαβε χώρα στις 13 Δεκεμβρίου 1967 ...
-
Η πρώτη κυβέρνηση της 21ης Απριλίου με πρωθυπουργό τον Κ. Κόλλια.
Το Βασιλικό Κίνημα έλαβε χώρα στις 13 Δεκεμβρίου 1967 και ήταν η αποτυχημένη προσπάθεια του Βασιλιά Κωνσταντίνου να ανατρέψει το καθεστώς της 21ης Απριλίου.
Ο Κωνσταντίνος είχε ορκίσει την κυβέρνηση του εθνικού καθεστώτος, νομιμοποιώντας έτσι την εξουσία του.
Κάποιοι θεώρησαν τη βραχύχρονη συνεργασία του βασιλέως ως τακτικό ελιγμό, προκειμένου ο Κωνσταντίνος να οργανώσει την αντεπίθεσή του και να επαναφέρει τη Δημοκρατία στη χώρα.
Κάποιοι θεώρησαν τη βραχύχρονη συνεργασία του βασιλέως ως τακτικό ελιγμό, προκειμένου ο Κωνσταντίνος να οργανώσει την αντεπίθεσή του και να επαναφέρει τη Δημοκρατία στη χώρα.
Οι περισσότεροι όμως το είδαν ως το μοιραίο πολιτικό λάθος του 27χρονου βασιλιά, που οδήγησε έξι χρόνια αργότερα στην κατάργηση της Μοναρχίας.
Η σχέση Κωνσταντίνου με το καθεστώς των συνταγματαρχών δεν ήταν αρμονική με υπαιτιότητα του βασιλέως.
Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος και οι συνεργάτες του δεν ήθελαν να μοιραστούν την εξουσία με τον νεαρό βασιλιά, που σύμφωνα με την παράδοση της ελληνικής μοναρχίας «δεν βασίλευε απλώς, αλλά κυβερνούσε».
Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος και οι συνεργάτες του δεν ήθελαν να μοιραστούν την εξουσία με τον νεαρό βασιλιά, που σύμφωνα με την παράδοση της ελληνικής μοναρχίας «δεν βασίλευε απλώς, αλλά κυβερνούσε».
Σ’ ένα ταξίδι του στις Ηνωμένες Πολιτείες το φθινόπωρο του ’67, ο Πρόεδρος Τζόνσον φέρεται να του είπε ότι καλό θα ήταν η κυβέρνηση να αντικατασταθεί από μία άλλη.
Ο Κωνσταντίνος το εξέλαβε ως ενθάρρυνση για την ανατροπή του εθνικού καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967.
Έπειτα από δισταγμούς και αμφιταλαντεύσεις, αποφάσισε να εκδηλώσει το κίνημά του στις 13 Δεκεμβρίου.
Όχι από την Αθήνα.
Πίστευε ότι, δεν θα μπορούσε να προβεί σε αυτή του την ενέργεια διότι η πρωτεύουσα ήταν το κέντρο δύναμης των αξιωματικών.
Αποφάσισε να ξεκινήσει, από τη Βόρεια Ελλάδα, όπου υπήρχαν αξιωματικοί πιστοί σ’ αυτόν.
Το σχέδιο προέβλεπε ότι οι δυνάμεις του θα κινούνταν από την Καβάλα προς τη Θεσσαλονίκη, με αντικειμενικό σκοπό την κατάληψη και την εγκατάσταση μιας δεύτερης κυβέρνησης στη συμπρωτεύουσα.
Ο Κωνσταντίνος πίστευε ότι ο διεθνής παράγων και η εσωτερική πίεση θα ανάγκαζαν την κυβέρνηση του καθεστώτος σε παραίτηση, με αποτέλεσμα τη θριαμβευτική επιστροφή του στην Αθήνα.
Έτσι, το πρωί της 13ης Δεκεμβρίου επιβιβάστηκε στο βασιλικό αεροπλάνο στο Τατόι, με προορισμό το αεροδρόμιο της Χρυσούπολης.
Μαζί του είχε την βασίλισσα Άννα-Μαρία, τα δύο παιδιά του Αλεξία και Παύλο, τη βασιλομήτορα Φρειδερίκη, την αδελφή του Ειρήνη και τον πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Κόλλια, που ήταν δικός του άνθρωπος.
Στην αρχή, τα πράγματα πήγαιναν κατ’ ευχή.
Του επιφυλάχθηκε θερμή υποδοχή στο αεροδρόμιο από τον τοπικό διοικητή της μεραρχίας, που ήταν μυημένος στο κίνημα.
Μέρος αξιωματικών του Ναυτικού και της Αεροπορίας τάχτηκαν μαζί του.
Ήσαν αυτοί που δεν είχαν λάβει μέρος στην επανάσταση το βράδυ 20 προς 21 Απριλίου.
Όμως, το σχέδιο του Κωνσταντίνου και των συνεργατών του ήταν απλοϊκό, αφελές και γραφειοκρατικό.
Στηρίχθηκε μόνο σε στρατιωτικούς οι οποίοι θεωρούνταν βασιλικοί .
Ήταν εύκολο να υπονομευθεί εκ των έσω και μάλιστα από μεσαίους αξιωματικούς πιστούς στη κυβέρνηση των επαναστατών, οποίοι συνέλαβαν τους επικεφαλής τους και ανέλαβαν αυτοί τη διοίκηση των μονάδων.
Κινήθηκαν, μάλιστα, προς την Καβάλα, με σκοπό τη σύλληψη του Βασιλιά.
Η έλλειψη οργάνωσης και η διακοπή των επικοινωνιών εμπόδισαν το Ναυτικό και την Αεροπορία να συντονιστούν.
Η κυβέρνηση των Συνταγματαρχών των Αθηνών, αφού ξεπέρασε τον αρχικό αιφνιδιασμό, γρήγορα ανέλαβε τον έλεγχο της κατάστασης.
Δεν την πείραξε και πολύ που, ο εκλεκτός του βασιλέως και πρωθυπουργός ήταν μεταξύ των συνωμοτών.
Σε μία εμφανή αλλαγή διάθεσης, ανακοίνωσαν από ραδιοφώνου ότι ο Μεγαλειότατος κρύβεται «από χωρίου εις χωρίον», μία ρήση που παρέμεινε έκτοτε στο ελληνικό λεξιλόγιο.
Ο Κωνσταντίνος, αφού αντελήφθη ότι το σχέδιό του δεν είχε δυνατότητα επιτυχίας, επιβιβάστηκε στο βασιλικό αεροπλάνο με την οικογένειά του και τον Κόλλια.
Από την Καβάλα κατευθύνθηκε στη Ρώμη, όπου έφθασε το πρωί της 14ης Δεκεμβρίου 1967 και ζήτησε πολιτικό άσυλο.
Παρέμεινε εξόριστος για το υπόλοιπο της διακυβέρνησης από το εθνικό καθεστώς της 21ης Απριλίου και δεν επέστρεψε ποτέ στην Ελλάδα ως Βασιλιάς.
Η μοναρχία ουσιαστικά καταργήθηκε με το δημοψήφισμα του 1973 και τυπικά από το δημοψήφισμα της 8ης Δεκεμβρίου 1974
