Η Αλήθεια και η παραποίησίς της Κατά καιρούς, διάφοροι συκοφάντες δημοσιογραφίσκοι τύπου Δ. Ελευθεράτου (βλπ. "Λαμόγια...
Η Αλήθεια και η παραποίησίς της
Κατά καιρούς, διάφοροι συκοφάντες δημοσιογραφίσκοι τύπου Δ. Ελευθεράτου (βλπ. "Λαμόγια στο χακί" κ.λπ), προσπαθούν να αλλοιώσουν ακόμη και την
απτή πραγματικότητα του οικονομικού θαύματος που επετεύχθη την περίοδο 1967 - 1973.
Ένα από τα κύρια επιχειρήματά τους, είναι και η δήθεν αύξησις του Δημοσίου Χρέους κατά την περίοδο εκείνη.
Καό όμως: Ψεύδονται ασυστόλως! Και παραποιούν την αλήθεια με ψευδή και παραπλανητικά στοιχεία. Ιδού λοιπόν η Αλήθεια για το θέμα, μέσα από τα πλέον επίσημα στοιχεία:
Χρηματοδότησις οἰκονομίας καί ἐσωτερικό χρέος
Τό 5ετές Πρόγραμμα Οἰκονομικῆς Ἀναπτύξεως 1968 - 1972 προέβλεπε τήν κάλυψι τῶν ἀπαιτούμενων πιστωτικῶν ἐσόδων του (382.400.000.000 δρχ.) κατά 90% ἀπό τήν ἐγχώρια ἀποταμίευσι (344.400.000.000 δρχ.).
Στόχος τούς ἦταν ἡ χρηματοδότησις τῶν ἔργων χωρίς ἐξωτερικό δανεισμό. Καί κάλυπταν κατά μέσο ὅρο τό 20% τῶν δαπανῶν τοῦ Προγράμματος Δημοσῖων Ἐπενδύσεων πού προέβλεπε τό 5ετές Πρόγραμμα 1968 - 1972 σέ κάθε τομέα!
Τό Ὁμολογιακό Δάνειο τοῦ 1968 ἦταν ὕψους 1.800.000.000 δρχ καί ὑπερκαλύφθηκε ἀπό τήν δεύτερη ἡμέρα.
Τοῦ 1969 ἦταν 2.000.000.000 δρχ καί ὑπερκαλύφθηκε 5 ἡμέρες πρό τῆς λήξεως τῶν κανονικῶν ἐγγραφῶν.
Τοῦ 1970 ἦταν 2.200.000.000 δρχ. καί ὑπερκαλύφθηκε ἐντός τριῶν ἡμερῶν.
Τοῦ 1971 ἦταν 2.350.000.000 δρχ. καί ὑπερκαλύφηκε ἐντός 4 ἡμερῶν ἀπό τήν ἔναρξι τῶν προεγγραφῶν καί 3 ἡμέρες πρίν τήν ἔναρξι τῶν κανονικῶν ἐγγραφῶν. Καί τοῦ 1972 ἦταν 3.000.000.000 δρχ. καί ὑπερέβη τό ὀνομαστικό κεφάλαιο φθάνοντας τά 3.953.845.000 δρχ.
Ἡ πρωτοφανής ὑπερκάλυψις τῶν Ὁμολογιακῶν Δανείων ἀποκλειστικά ἀπό τήν ἰδιωτική ἀποταμίευσι, κάθ΄ὅλη τήν 5ετία 1968 - 1972, μαρτυροῦσε τήν ἀμέριστη ἐμπιστοσύνη καί συμπαράστασι τοῦ λαοῦ στό συντελεσθέν ἔργο καί στήν σταθερότητα τοῦ ἐθνικοῦ νομίσματος.
Ἡ καθαρή αὔξησις τῆς χρηματοδοτήσεως τοῦ ἰδιωτικοῦ τομέως -συμπεριλαμβανομένης τῆς διαγραφῆς τῶν ἀγροτικῶν χρεῶν- ἀνῆλθε στήν πενταετία 1967 - 1971 στά 88.100.000.000 δρχ. ἔναντι μόνο 27.600.000.000 δρχ. τῆς προηγούμενης 5ετίας. Αὐξήθηκε δηλαδή κατά 155,5%.
Ἀντιθέτως, ὁ ρυθμός ἀνόδου χρηματοδοτήσεως τοῦ δημοσίου τομέως ἀπό τό τραπεζικό σύστημα, μειώθηκε κατά 130%!
Τοῦτο ἐπετεύχθη χάρις στήν ἄντλησι τῶν ἀναγκαίων κεφαλαίων τῶν Δημοσῖων ἐπιχειρήσεων ἀπό τά Ὁμολογιακά Δάνεια καί τήν παῦσι τῶν παγωμένων δανείων ἀπό τήν Ἐκδοτική Τράπεζα, πού ἴσχυε στό παρελθόν.
Στό τέλος τοῦ 1973, ὁ ἐσωτερικός δανεισμός βρισκόταν στό ὕψος τῶν 67.260.000.000 δρχ.
Τά εἰσαχθέντα κεφάλαια ἀπό τόν ἐσωτερικό δανεισμό δαπανήθηκαν μέχρι τελευταίας δραχμῆς γιά παραγωγικές ἐπενδύσεις.
Τό ἐξωτερικό χρέος
Τό 5ετές Πρόγραμμα Οἰκονομικῆς Ἀναπτύξεως 1968 - 1972 προέβλεπε τήν κάλυψι τῶν ἀπαιτούμενων πιστωτικῶν ἐσόδων του (382.400.000.000 δρχ.) μόνο κατά 10% ἀπό πόρους ἐξωτερικοῦ. (38.000.000.000 δρχ.).
Ἀλλά καί ἀπό αὐτά τά 38.000.000.000 δρχ., τά περισσότερα καλύφθηκαν ἀπό ξένες παραγωγικές ἐπενδύσεις καί ὄχι ἀπό ἐξωτερικό δανεισμό.
Τήν περίοδο 1967 - 1973, ὁ ἐξωτερικός δανεισμός αὐξήθηκε ἀπό 13.480.000.000 δρχ. σέ 26.820.000.000 δρχ.
Ἀνῆλθε δηλαδή μόνον κατά 13.340.000.000 δρχ.
Ὁ διπλασιασμός σέ τέτοιο ποσό, εἶναι μηδαμινός.
Καί κυρίως ἐπρόκειτο γιά παραγωγικό χρέος πού αὐτοκαλύφθηκε λόγω διευρύνσεως τοῦ ἐθνικοῦ πλούτου.
Τό ποσό ἐξωτερικοῦ δανεισμοῦ ἀποτελοῦσε μόλις τό 2,97% τοῦ Α.Ε.Π.!
Καί κάλυψε μόλις τό 3,48% τῶν πιστωτικῶν ἐσόδων πού ἀπαιτοῦσε τό 5ετές Πρόγραμμα!
Δηλαδή στό σύνολό του, τό ἐξωτερικό χρέος τῆς Ἑλλάδος στό τέλος τοῦ 1973 (26.820.000.000 δρχ.), ἀναλογοῦσε μόλις στό 5,6% τοῦ Α.Ε.Π.!...
Ἐπρόκειτο πράγματι γιά ἕνα ἀπό τά μικρότερα ἐξωτερικά χρέη παγκοσμίως.
Τό συνολικό χρέος
Τό συνολικό Δημόσιο Χρέος (ἐσωτερικό καί ἐξωτερικό), ἀπό 32.074.000.000 δρχ. τό 1967, ἀνῆλθε στά 94.283.000.000 δρχ. καί ὑπῆρξε ἐπίσης ἀπό τά χαμηλότερα διεθνῶς.
Ὁ μέσος ἐτήσιος ρυθμός αὐξήσεως τοῦ Δημοσίου Χρέους. γιά τό χρονικό διάστημα 1953 - 1989:
- Τήν περίοδο 1953 - 1963: 31,24%
- Τήν περίοδο 1964 - 1966: 22,17%
- Τήν περίοδο 1967 - 1973: 16,79%
- Τήν περίοδο 1975 - 1981: 28,51%
- Τήν περίοδο 1982 - 1989: 33,57%
Δηλαδή, τήν περίοδο 1967 - 1973, ὑπῆρξε ὁ χαμηλότερός της μεταπολεμικῆς περιόδου.
Ὅπως εἶδαμε, ὁ Γ. Παπαδόπουλος παρέδωσε τό 1973, τό Δημόσιο Χρέος στό 21,32% τοῦ Α.Ε.Π.
Οἱ Καραμανλῆς - Ράλλης τό παρέδωσαν τό 1981 στό 55% τοῦ Α.Ε.Π.!
Ὁ Α. Παπανδρέου τό 1989 τό παρέδωσε στό 113% τοῦ Α.Ε.Π.!
Και ὁ Κ. Μητσοτάκης τό 1993 τό παρέδωσε στό 145% τοῦ Α.Ε.Π.!
Τό πιό σημαντικό ὅμως ἦταν ὅτι μία Χώρα δανείζεται εἴτε γιά συμπλήρωσι τῶν παραγωγικῶν ἐπενδύσεων, εἴτε γιά κοινωνικές παροχές καί κάλυψι ἐλλειμάτων.
Στήν πρώτη περίπτωσι τό χρέος εἶναι παραγωγικό καί ὠφέλιμο. Στήν δεύτερη, ὑπονομεύει τό μέλλον τῶν ἐπερχομένων γενεῶν…
Την περίοδο 1967 - 1973 τό χρέος ὑπῆρξε παραγωγικό καί αὐτοεξυπηρετούμενο: Ἡ ἀνοδική πορεία τῶν δεικτῶν συσσωρεύσεως ἐθνικοῦ πλούτου καί ἐπεκτάσεως τῆς παραγωγικῆς μηχανῆς τῆς Χώρας, ὑπερκέρασαν τούς στόχους τοῦ 5ετούς Προγράμματος 1968 – 1972 καί τό ἐκμηδένισαν!
Ἡ Ἑλλάς, χώρα ἐξωτερικοῦ δανεισμοῦ
Ἐνδεικτικό εἶναι τό ἑξῆς:
Σύμφωνα μέ τό 15ετές Πρόγραμμα Προοπτικῆς Ἐθνικῆς Ἀναπτύξεως 1973 - 1987, ἀπό τό 1985 καί ἔπειτα, ἡ Ἑλλάς ὄχι μόνο δέν θά εἶχε καθόλου Δημόσιο Χρέος, ἀλλά θά μποροῦσε νά διαθέτη κάθε ἔτος 300.000.000 δολλάρια (τό 1% τῶν διαθεσίμων πόρων τῆς ἐτησίως), γιά ἐνίσχυσι τῶν ὑπαναπτύκτων χωρῶν.
Μέ ἄλλα λόγια θά γινόταν Χώρα ἐξωτερικοῦ δανεισμοῦ, (πού δανειοδοτεῖ ἄλλες χῶρες), ἀκολουθώντας ἐπεκτατική οἰκονομική πολιτική, ὅπως οἱ ἰσχυρές Χῶρες τῆς Δύσεως!!!
Τά σχόλια ἐπαφίενται στόν ἀναγνώστη…
(Πηγές: Τράπεζα τῆς Ἑλλάδος «Ἡ Ἑλληνική Οἰκονομία» Τόμος ΙΙΙ. Τράπεζα τῆς Ἑλλάδος «Τά πρῶτα 50 χρόνια», Ἐκθέσεις Δ/τῶν Τραπέζης Ἑλλάδος 1961 - 1990, Ἐθνικοί Λογαριασμοί 1987, Ἐθνικοί Λογαριασμοί 1989).
Η Αλήθεια και η παραποίησίς της, β’ μέρος
Το οικονομικό θαύμα που επετεύχθη από τις κυβερνήσεις Γ. Παπαδοπούλου την περίοδο 1967 - 1973 είναι διεθνώς αναγνωρισμένο από όλους τους
διεθνείς οργανισμούς και φορείς της εποχής.
διεθνείς οργανισμούς και φορείς της εποχής.
Παρά ταύτα το ένοχο κατεστημένο της «μεταπολίτευσης» και μερικά μαρξιστογενή κατάλοιπα προσπαθούν εναγωνίως να το αποδομήσουν.
Πρόσφατο παράδειγμα ένας συμπλεγματικός δημοσιογραφίσκος ονόματι Ελευθεράτος που συνέγραψε ένα πόνημα με τίτλο «Λαμόγια στο χακί». Πρόκειται για μία κουραστική συρραφή παραποιημένων στοιχείων, αυθαιρέτων συμπερασμάτων και δευτερογενών ή τριτογενών πηγών που αλλοιώνει πλήρως και εντελώς στρατευμένα τα οικονομικά δεδομένα και την ιστορία.
Σε προηγούμενη δημοσίευσί μας απαντήσαμε στις ψευδολογίες για το Δημόσιο Χρέος.
Ακόμη ένας τομεύς συκοφαντίας τους, είναι η δήθεν εμφάνισις πληθωριστικών φαινομένων εκείνη την περίοδο.
Με αυτό λοιπόν θα ασχοληθούμε και πάλι μέσα από τις πλέον επίσημες και πρωτογενείς πηγές:
Ἡ Δραχμή τό σταθερότερο νόμισμα τοῦ κόσμου
Η αγοραστική αξία ενός Εθνικού Νομίσματος αποτελεί τον δείκτη ευρωστίας της Οικονομίας μίας Χώρας.
Η μέτρησις της εσωτερικής αξίας του Εθνικού Νομίσματος, είναι το αντίστροφο μέγεθος του Δείκτου Τιμών Καταναλωτού.
Και η μέτρησις της εξωτερικής αξίας του είναι το αντίστροφο μέγεθος του δείκτου ισοτιμίας με τα ξένα νομίσματα.
Τό 1966 ἡ Δραχμή κατεῖχε τήν 10η θέσι διεθνῶς σέ ἀγοραστική δύναμι...
Ἤδη μέχρι τέλους τοῦ ἔτους 1967 μεταπήδησε στήν 2η θέσι.
(Ἐκτίμησις Ο.Ο.Σ.Α. «Ναυτεμπορική» 15/4/1968).
Τό ἔτος 1968 κατέκτησε τήν 1η θέσι!
(Δηλώσεις F. J. Strauss 17/5/1968, Δελτία Ἑλβετικῶν Τραπεζῶν «Credit Suisse» Μαρτίου 1968, «Schweizererische Kreditanstalt» Ἰουνίου 1968, «Union de Banques Suisses» Νοεμβρίου 1968).
Στήν ἐτήσια σύγκρισι τῆς First National City Bank (F.N.C.B.) τόν Σεπτέμβριο τοῦ 1969, ἡ δραχμή κατετάγη στήν πρώτη θέσι γιά τήν περίοδο 1968 - 1969 σέ ἀγοραστική δύναμι. (Βλπ. καί «Ναυτεμπορική» 18/11/1969)
Γιά τό ἔτος 1970, τό Μηνιαῖο Στατιστικό Δελτίο τοῦ Ο.Ο.Σ.Α. Μαίου 1970 κατέταξε τήν δραχμή καί πάλι στήν πρώτη θέσι, σέ σύγκρισι μέ ὅλες τίς χῶρες - μέλη του.
Ἐπίσης, τό Δελτίο «Monthly Economic Letter» τῆς F.N.C.B. στό τεῦχος Σεπτεμβρίου 1970 κατέταξε καί πάλι πρώτη σέ σταθερότητα τήν δραχμή, ἔναντι ὅλων τῶν νομισμάτων σέ διεθνῆ κλίμακα.
Τόν Φεβρουάριο τοῦ 1971, τό Μηνιαῖο Στατιστικό Δελτίο τοῦ Ο.Ο.Σ.Α. κατέταξε τήν δραχμή στήν πρώτη θέσι κάθ΄ὅλη τήν 4ετία 1967 - 1970, συγκριτικά μέ τίς 22 χῶρες - μέλη του.
Γιά τό ἔτος 1971 ἡ δραχμή κατετάγη καί πάλι πρώτη. Τό 14ο τεῦχος τοῦ ἑλβετικοῦ δελτίου «Vision», τόν Ἰανουάριο 1972 δημοσίευσε συγκριτικό πίνακα ἀπωλείας ἀγοραστικῆς δυνάμεως τῶν εὐρωπαϊκῶν νομισμάτων κατατάσσοντας τήν δραχμή καί πάλι στήν πρώτη θέσι σέ σταθερότητα. Καί κατέληγε:
«Ἡ Ἑλλάς διετήρησε καί κατά τό 1971, μέ σημαντική μάλιστα διαφορά, τήν πρώτη θέση ἀπό πλευρᾶς τιμαριθμικῆς σταθερότητος, οἱ δέ Ἕλληνες ἐργαζόμενοι προηγοῦνται, μέ ἐκπληκτική πράγματι διαφορά, ἔναντι ὅλων τῶν Εὐρωπαίων ἐργαζομένων, ἀπό πλευρᾶς αὐξήσεως τοῦ ὕψους καί τῆς ἀγοραστικῆς δυνάμεως τοῦ εἰσοδήματός τους».
Ἐπίσης, τό Δελτίο «Monthly Economic Letter» τῆς F.N.C.B. στό τεῦχος Σεπτεμβρίου 1972, σέ συγκριτικό πίνακα γιά 25 χῶρες κατέταξε γιά ἀκόμη μία φορᾶ τήν δραχμή πρώτη καί ὡς τό σταθερώτερο νόμισμα τοῦ κόσμου τήν πενταετία 1967 - 1971.
Γιά τό ἔτος 1972 οἱ «Financial Times» στό φύλλο τῆς 24 Ὀκτωβρίου 1972 ἀναγνώρισαν τήν σκληρότητα τῆς δραχμῆς ὡς «μοναδικό φαινόμενο στόν κόσμο». Τό ἴδιο καί τό περιοδικό «ΤΙΜΕ» στίς 20 Νοεμβρίου 1972. Μάλιστα, τό δεύτερο “OSCAR Οἰκονομίας” γιά τό 1972, ἀπενεμήθη στήν Ἑλλάδα, διότι «ἐπλησίασε σέ ἐξαιρετικῶς ὑψηλό βαθμό τήν πλήρη νομισματική σταθερότητα»! («Financial Times», 15 Ἰανουαρίου 1973).
Καθ’ ὅλη τήν διάρκεια τῆς περιόδου 1967 - 1973 λοιπόν ἡ δραχμή ἦταν τό σταθερώτερο νόμισμα τοῦ κόσμου!
Στίς 20 Ὀκτωβρίου 1973 ἔγινε κάτι μοναδικό στήν ἱστορία της: Τό ἐθνικό μας νόμισμα, ἀνατιμήθηκε κατά 10% ἔναντι ὅλων τῶν ἄλλων νομισμάτων! (Δηλαδή τό δολλάριο ἀπό 30 δρχ. πῆγε στίς 27 δρχ.)!...
Τιμάριθμος 1967 - 1972
Ἀπό τίς ἀρχές ἀκόμη τίς δεκαετίας τοῦ ’60 εἶχαν ἀρχίσει πληθωριστικά φαινόμενα στίς Χῶρες τῆς Δύσεως...
Ἤδη τό 1962, ἡ Ἰταλία, ἡ Γαλλία, ἡ Γερμανία καί ἡ Ἰαπωνία ἄρχισαν νά ἐφαρμόζουν ἀντιπληθωριστική πολιτική. Τά πληθωριστικά φαινόμενα στήν Δυτική Εὐρώπη ἐκτοξεύθηκαν ἀπό τό 1964 καί ἔπειτα:
Ἡ Μ. Βρεταννία ἀπό τόν Ὀκτώβριο τοῦ 1964 προχώρησε σέ ἔκτακτο περιορισμό τῆς ἀγοραστικῆς δυνάμεως τῆς λίρας καί περικοπῆ τῶν συναλλαγματικῶν δαπανῶν!
Τό 1966 ἡ πληθωριστική κρίσις μεγάλωσε: Τό Βέλγιο προχώρησε σέ “πλαφόν” στήν πιστοδότησι καί πάγωμα τιμῶν ἐπί 3μηνο.
Ἡ Ὁλλανδία σέ ἔλεγχο τιμῶν καί πιστωτικούς περιορισμούς.
Ἡ Ἐλβετία καί ἡ Σουηδία σέ οἰκοδομικούς καί πιστοδοτικούς περιορισμούς καί αὔξησι τῶν ἐπιτοκίων. Ἡ Γαλλία σέ σκλήρυνσι τοῦ ἐλέγχου τῶν τιμῶν.
Ἡ Νορβηγία σέ αὐστηρό ἔλεγχο πιστοδοτήσεων καί περιορισμό τῶν δημοσῖων ἐπενδύσεων.
Οἱ Η.Π.Α. καί ἡ Δυτική Γερμανία σέ πιστωτικούς περιορισμούς καί αὔξησι ἐπιτοκίων κ.λπ. (βλπ. «Οἰκονομικό Ταχυδρόμο» 28/7/1966 καί 29/9/1966).
Ἐνδεικτικό εἶναι ὅτι στίς 28 Μαΐου 1966, ὁ τότε Δ/τῆς τῆς Τραπέζης Ἑλλάδος Ξεν. Ζολώτας, σέ ἐμπιστευτική Ἔκθεσί του πρότεινε πάγωμα τιμῶν καί εἰσοδημάτων γιά ἕνα ἔτος καθώς καί μηχανισμό ἐλέγχου τιμῶν καί ἀμοιβῶν!...
Τήν περίοδο 1967 - 1972, ὁ τιμάριθμος (Δείκτης Τιμῶν Καταναλωτοῦ) εἶχε μέση ἐτήσια αὔξησι 2,45%.
Τήν ἴδια περίοδο ὅλες οἱ λοιπές χῶρες - μέλη τοῦ Ο.Ο.Σ.Α. εἶχαν μέση ἐτήσια αὔξησι 4,58%. (Τράπεζα τῆς Ἑλλάδος «Τά πρῶτα 50 χρόνια» σελ. 518).
Ἤδη μέχρι τό τέλος τοῦ 1967 ἡ Ἑλλάς κατέλαβε τήν πρώτη θέσι ἀπό πλευρᾶς χαμηλοῦ τιμαρίθμου.
(βλπ. Μηνιαῖο Δελτίο Ο.Η.Ε. μηνός Νοεμβρίου 1967. Μηνιαῖο Δελτίο Διεθνούς Νομισματικοῦ Ταμείου (Δ.Ν.Τ) μηνός Δεκεμβρίου 1967.
Μηνιαία Στατιστικά Δελτία Ο.Ο.Σ.Α. μηνῶν Νοεμβρίου 1967 καί Ἀπριλίου 1968).
Μηνιαία Στατιστικά Δελτία Ο.Ο.Σ.Α. μηνῶν Νοεμβρίου 1967 καί Ἀπριλίου 1968).
Στό Μηνιαῖο Στατιστικό Δελτίο τοῦ Ο.Ο.Σ.Α. μηνός Φεβρουαρίου 1969 ἀναφέρεται ὅτι ὁλόκληρο τό 1968 ἡ Ἑλλάς διετήρησε τήν πρώτη θέσι σέ χαμηλό τιμάριθμο ἔναντι ὅλων τῶν χωρῶν - μελῶν του.
Τό ἔτος 1970 ὁ Ο.Ο.Σ.Α. ἐπιβεβαίωσε ὅτι καί πάλι ἡ Ἑλλάς διετήρησε τήν πρώτη θέσι στά Μηνιαῖα Στατιστικά Δελτία τῶν μηνῶν Ἀπριλίου 1970, Μαΐου 1970 καί Ἰουλίου 1970.
Ἐπίσης στό Στατιστικό Δελτίο Ἀπριλίου 1971 συνεπέρανε ὅτι πέτυχε τόν μικρότερο μέσο ἐτήσιο ρυθμό ἀνόδου τιμῶν καθ’ ὅλη τήν 4ετία 1967 - 1970!
Στά Μηνιαία Στατιστικά Δελτία τοῦ Ο.Ο.Σ.Α. μηνός Φεβρουαρίου 1972 καί Ἰουλίου 1972 διακηρύχθηκε ὅτι καί κατά τό διάστημα Μαρτίου 1971 - Μαΐου 1972 ἡ Ἑλλάς ἐξακολουθοῦσε νά διατηρῆ τήν πρώτη θέσι σέ χαμηλό τιμάριθμο στόν κόσμο, μέ δεύτερες τίς Η.Π.Α.
Ἐπίσης, ἡ οἰκονομική ἐπιθεώρησις «Vision», στίς 14 Ἰανουαρίου 1972, ἀνέφερε:
«Ἡ Ἑλλάς διετήρησε καί κατά τήν διάρκεια τοῦ 1971, μέ σημαντική μάλιστα διαφορά, τήν πρώτη θέσι διεθνῶς ἀπό πλευρᾶς νομισματικῆς σταθερότητος».
Τό πρῶτο βραβεῖο “OSCAR Οἰκονομίας” πού ἔλαβε ἡ Ἑλλάς γιά τό ἔτος 1971, ἀνέφερε σύν τοίς ἄλλοις ὡς αἰτιολογία καί τό ὅτι ἐπέτυχε «τήν καλλίτερη ἀντιπληθωριστική πολιτική τοῦ ἔτους 1971…». («TIMES» Λονδίνου, 10 Ἰανουαρίου 1972).
Στήν ἐτήσια ἔκθεσι τοῦ Ο.Ο.Σ.Α. ποῦ κυκλοφόρησε τόν Ἰούνιο τοῦ 1975 ἀναφερόταν ἐπί λέξει:
«Ἡ Ἑλλάς παρουσίασε κατά τήν περίοδο 1967 - 1972 τόν μικρότερο ρυθμό αὐξήσεως τοῦ τιμαρίθμου ἀπό ὅλες τίς χῶρες τοῦ Ο.Ο.Σ.Α.». («Ἐτήσια Ἔκθεσις Ο.Ο.Σ.Α. 1975» σελ. 13)
Τό κρίσιμο 1973
Τά πληθωριστικά φαινόμενα πού εἶχαν ἐμφανισθεῖ ἀπό τό 1964 καί ἔπειτα διεθνῶς, εἶχαν ἀναγκάσει ἤδη τόν Φεβρουάριο τοῦ 1968 τήν Δανία νά καθηλώση ἐπί 10 μῆνες μισθούς καί τιμές ὅλων τῶν ἀγαθῶν.
Εἶχαν ἐπίσης ἐξαναγκάσει τήν Μ. Βρεταννία τόν Μάρτιο τοῦ 1968 νά παγώση τίς ἀποδοχές τῶν ἐργαζομένων, νά ἐλέγξη τίς τιμές καί νά ἐπιβάλη νέους φόρους.
Τό 1971, οἱ Η.Π.Α. ἐξαναγκάσθηκαν νά ἐπιβάλουν πλῆρες πάγωμα τιμῶν καί εἰδοδημάτων.
Καί ὅμως! Μέσα σέ αὐτό τό διεθνές πληθωριστικό κλίμα, ἡ Ἑλλάς διετήρησε τόν χαμηλότερο τιμάριθμο στόν κόσμο, ὅπως εἴδαμε. Καί διατήρησε ἀδιάπτωτα τήν πρωτιά ἀπό τό 1967 μέχρι καί τόν Φεβρουάριο τοῦ 1972. (Ο.Ο.Σ.Α.
«Main Economic Indicators» τεῦχος Ἀπριλίου 1972).
Βασική ἐπιτυχία στήν ἀντιπληθωριστική πολιτική τῆς Ἑλλάδος εἶχε καί τό Ν.Δ. 918/1971 «περί ἐλέγχου τῶν τιμῶν». Ἐπρόκειτο γιά μέτρο προσαρμογῆς τιμῶν καί ἀγαθῶν, πολύ πιό ἤπιο ἀπό ἐκεῖνο πού ἔλαβαν οἱ ὑπόλοιπες χῶρες. Αὐτό συμπληρώθηκε ἀργότερα καί μέ τό Ν.Δ. 1349/1973.
To 1972, ὁ διεθνής πληθωρισμός ἐκτοξεύθηκε ακόμη περισσότερο.
Ἡ Ἑλλάς δέν μποροῦσε νά μείνη ἀνεπηρέαστη, κυρίως τό τελευταῖο τρίμηνό του ἔτους: Ἔτσι, ὁ τιμάριθμος ἀπό 3% τό 1971, ἀνέβηκε στό 4,3% τό 1972.
Τό ἀνωτέρω ὑπῆρξε καί πάλι μεγάλο ἐπίτευγμα διεθνῶς: Ἡ Ἑλλάς κατετάγη καί γιά τό 1972, στήν δεύτερη θέσι παγκοσμίως -μετά τίς Η.Π.Α.- σέ χαμηλό τιμάριθμο.
(Ἔκθεσις Δ/τοῦ Τραπέζης Ἑλλάδος γιά τό 1972, σελ. 66 καί 72. Ἐπίσης Τράπεζα τῆς Ἑλλάδος «Ἕλλ. Οἰκονομία γιά τό 1972» σελ. 66 καί 70. Οἱ Η.Π.Α. ἦλθαν πρώτες διότι πέτυχαν 3,3%).
Λόγω τῆς διεθνοῦς κρίσεως, ἡ Κυβέρνησις Γ. Παπαδοπούλου ἔλαβε ἀμέσως δυό δέσμες ἀντιπληθωριστικῶν μέτρων: Τήν πρώτη στίς 24 Δεκεμβρίου 1972 καί τήν δεύτερη στίς 21 Μαρτίου 1973. (Ν. Μακαρέζου «Ἡ οἰκονομία τῆς Ἑλλάδος» σελ. 248 – 252).
Τό 1973 ξέσπασε ἡ πετρελαϊκή κρίσις καί ὁδήγησε σέ τετραπλασιασμό τῆς τιμῆς τοῦ πετρελαίου καί σέ διεθνῆ νομισματική θύελλα.
Ἀφοῦ ἡ Ἑλλάς ἦταν συνδεδεμένη μέ τό δολλάριο (κύριο ὑπεύθυνό της διεθνοῦς νομισματικῆς θυέλλης), ἦταν εὔλογο νά γίνουν ἀνατιμήσεις.
Καί ὅμως, τά μέτρα θωρακίσεως τῆς Κυβερνήσεως Γ. Παπαδοπούλου, ἐξασφάλισαν τήν πιό ἤπια διεθνῶς κίνησι τοῦ τιμαρίθμου:
Ὁ Ο.Ο.Σ.Α. στό τεῦχος Ἰουλίου 1973 τοῦ «Main Economic Indicators», συνεπέρανε ὅτι ἡ Ἑλλάς κατεῖχε καί πάλι τήν πρώτη θέσι διεθνῶς σέ χαμηλό τιμάριθμο γιά ὅλο τό πρῶτο τρίμηνο του 1973!
Ὁ Gordon Tether, ἀναφερόμενος στήν Ἑλλάδα στό φύλλο τῆς 14 Ἀπριλίου 1973 τῶν «Financial Times», ἔγραφε:
«…Ἡ χώρα αὐτή, ἐσημείωσε προσφάτως τό καλλίτερο ἀντιπληθωριστικό ἐπίτευγμα ἔναντι ὁποιασδήποτε ἄλλης εὐρωπαϊκῆς χώρας καί εἰσῆλθε στήν διανυόμενη δεκαετία μέ τήν φήμη τῆς πλέον συναγωνιστικῆς χώρας…».
Στήν διάρκεια τῆς Συνόδου Ὑπουργῶν τοῦ Ο.Ο.Σ.Α. ποῦ ἔγινε μεταξύ 6 καί 8 Ἰουνίου 1973, διαπιστώθηκε ὅτι ἡ Ἑλλάς βρίσκεται σέ ἀσυγκρίτως καλλίτερη κατάστασι αὐξήσεως τιμῶν, ἀπό ὁποιαδήποτε ἄλλη χώρα - μέλος του.
(«Οἰκονομικαί Εἰδήσεις» τεῦχος 64, Αὔγουστος 1973, ἔκδοσις ΥΠ.ΕΘ.Ο.)
Μέχρι τόν Σεπτέμβριο τοῦ 1973, ὁ τιμάριθμος σημείωσε ἄνοδο 9,2% καί ἡ Ἑλλάς καί τό 1973, κατεῖχε τήν πρώτη θέσι σέ ἀντιπληθωριστική πολιτική καί τόν χαμηλότερο τιμάριθμο σε παγκόσμια κλίμακα!
Ἡ ἀνατροπή τῆς πολιτικῆς αὐτῆς, ἔγινε μόλις ἀπεχώρησε ἡ Κυβέρνησις Γ. Παπαδοπούλου.
Στίς 26 Σεπτεμβρίου 1973 ἡ ἐφημερίδα “Ἀπογευματινή” δημοσίευε “ἀποκλειστικές πληροφορίες” σέ πρωτοσέλιδο, μέ πυχιαίους τίτλους: «Τά οἰκονομικά μέτρα πού θά ἐξαγγείλη ὁ κ. Σπ. Μαρκεζίνης: Πλήρης ἐλευθερία στίς τιμές καί στίς εἰσαγωγές».
Μεταξύ τῶν ἄλλων, δημοσιευόταν καί ἡ πληροφορία ὅτι ὁ Μαρκεζίνης θά καταργοῦσε καί τό Ν.Δ. 918/1971 «περί ἐλέγχου τῶν τιμῶν».
Δίαυλος διοχετεύσεως ἀπό τόν Μαρκεζίνη τῆς πληροφορίας πρός τήν ἐφημερίδα ἦταν πιθανότατα ὁ Νικ. Μομφεράτος πού τότε ἐργαζόταν στήν «Ἀπογευματινή» καί κατόπιν ἀνέλαβε τό Ὑπουργεῖο Βιομηχανίας στήν Κυβέρνησι Μαρκεζίνη.
Ὁ Νικ. Μακαρέζος γράφει:
«...Δύο ἑβδομάδες λοιπόν πρίν ἀπό τήν ἀνάληψη τῆς διακυβερνήσεως τῆς Χώρας, ἄφησε νά διαρρεύσει ἡ πληροφορία γιά τήν πολιτική του, μέ τήν προσδοκία ὅτι τό μεσοδιάστημα αὐτό θά ἀναρροφοῦσε τούς ἀπότομους ἀνοδικούς κραδασμούς τῶν τιμῶν…».
(«Ἡ οἰκονομία τῆς Ἑλλάδος» σελ. 265 – 266).
Τό δημοσίευμα, “τορπίλλιζε” τήν ἐπιτυχημένη πολιτική τῆς Κυβερνήσεως Γ. Παπαδοπούλου...
Ὁ Σπ. Μαρκεζίνης ὁρκίσθηκε Πρωθυπουργός στίς 8 Ὁκτωβρίου 1973. Καί πράγματι, προχώρησε σέ ἄρσι τοῦ ἐλέγχου τῶν τιμῶν καί τοῦ Ν.Δ. 918/1971.
Γιά τήν πράξι αὐτήν, ὁ Νικ. Μακαρέζος ἀπορεῖ:
«Ὅλες οἱ Χῶρες τοῦ δυτικοῦ κόσμου -χωρίς νά ἑξαιροῦνται καί ἐκεῖνες μέ τίς ἰσχυρότερες οἰκονομίες- ἔπαιρναν σκληρά ἀντιπληθωριστικά μέτρα.
Τό πάγωμα -καί ὄχι τόν ἁπλό ἔλεγχο- καί τήν πλήρη καθήλωση τῶν τιμῶν καί τῶν ἀμοιβῶν...
Ἡ Κυβέρνησίς μας, ἀντί παγώματος, εἶχε περιορισθεῖ στό ἤπιο μέτρο τοῦ ἐλέγχου τῶν τιμῶν, γιά νά ἀποτρέψει τήν κερδοσκοπία.
Δηλαδή ἐπέτρεπε τήν αὔξηση πού ἦταν δικαιολογημένη καί ὄχι ἐκείνη πού ἦταν αὐθαίρετη καί ἁρπακτική.
Οἱ ἀμοιβές -πού ἐπίσης ποτέ δέν καθηλώθηκαν- αὐξάνονταν σέ ἁρμονία μέ τήν αὔξηση τῆς παραγωγικότητος...
Καί ἐνῶ ὅλες οἱ Χῶρες -πάνοπλες- ἔδιναν τήν μάχη τούς κατά τοῦ Πληθωρισμοῦ, ἡ Ἑλλάς ἀφωπλιζόταν ἀπό τόν Μαρκεζίνη, μέ τήν κατάργηση τοῦ ἐλέγχου ἐπί τῶν τιμῶν καί τήν ἀκύρωση τοῦ σχετικοῦ Νομοθετικοῦ Διατάγματος (σ.σ. Ν.Δ. 918/1971)...».
(«Ἡ οἰκονομία τῆς Ἑλλάδος» σελ. 270)
Ἀποτέλεσμα τῆς λανθασμένης αὐτῆς πολιτικῆς Μαρκεζίνη, ὑπῆρξε ἡ πρόσκαιρη ἐκτίναξις τοῦ τιμαρίθμου. Τοῦτο ἐπιβεβαιώνεται ἀπό τήν εἰκόνα τοῦ Δείκτου Τιμῶν Καταναλωτού (Δ.Τ.Κ.) καθ’ ὅλο τό ἔτος 1973:
Ἰανουάριος............................. .100,0
Φεβρουάριος............................ 99,0
Μάρτιος....................................102,2
Ἀπρίλιος................................. .103,9
Μάϊος...................................... .106,0
Ἰούνιος......................................108,7
Ἰούλιος.................................... .107,3
Αὔγουστος................................107,8
Σεπτέμβριος..............................114,0
Ὀκτώβριος.................................119,4
Νοέμβριος.................................126,5
Δεκέμβριος................................130,1
(Πηγή: Στατιστική Ἐπετηρίδα Ε.Σ.Υ.Ε. 1975, σελ. 433).
Ὅπως γίνεται σαφές ἐκ τῶν ἀνωτέρω στοιχείων, ὁ δείκτης ἀπό 100,0 τόν Ἰανουάριο τοῦ 1973, εἶχε ἀνέλθει μόλις στό 107,8 μέχρι καί τόν Αὔγουστο τοῦ 1973!
Ἡ προαναγγελία καί ἐφαρμογή τῆς ἄρσεως τοῦ ἐλέγχου τῶν τιμῶν καί τοῦ Ν.Δ. 918/1971 ἀπό τήν Κυβέρνησι Σπ. Μαρκεζίνη, ὁδήγησε σέ ἅλματα τοῦ δείκτη ἀπό 114,0 τόν Σεπτέμβριο τοῦ 1973 μέχρι καί 130,1 τόν Δεκέμβριο τοῦ 1973.
Ἀποτέλεσμα:
- Ἀπό Ἰανουάριο μέχρι Σεπτέμβριο 1973 -πού Πρωθυπουργός ἦταν ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος- ὁ τιμάριθμος σημείωσε ἄνοδο 9,2%.
Ἡ Ἑλλάς διατηροῦσε τά πρωτεῖα τοῦ χαμηλότερου τιμαρίθμου ἀπό ὅλες τίς χῶρες - μέλη τοῦ Ο.Ο.Σ.Α.!
- Τό τελευταῖο τρίμηνο τοῦ 1973 -μέ Πρωθυπουργούς τούς Σπ. Μαρκεζίνη & Ἀδ. Ἀνδρουτσόπουλο- ὁ τιμάριθμος σημείωσε ἄνοδο 25,1%.
- Τό 1973 ἔκλεισε μέ τελική ἄνοδο τιμαρίθμου 15,5%. (Τράπεζα τῆς Ἑλλάδος: Μηνιαῖο Στατιστικό Δελτίου Ἀπριλίου 1974, σελ. 100), ως σύμμειξις τοῦ 9,2% μέχρι Σεπτεμβρίου καί τοῦ 25,1% μέχρι Δεκεμβρίου.
Ὅπως γράφει ὁ Νικ. Μακαρέζος: «Αὐτός λοιπόν ὁ χειρισμός τοῦ Σπ. Μαρκεζίνη ἀπετέλεσε τήν αἰτία τῆς ἀνώμαλης ἐξελίξεως τοῦ Δ.Τ.Κ. κατά τό τελευταῖο 4μηνο τοῦ 1973 καί ὄχι ἡ δῆθεν “λανθασμένη” πολιτική τοῦ Ἀπριλιανοῦ καθεστῶτος ἐπί τῶν τιμῶν καί εἰσοδημάτων, ὅπως θέλησαν νά ἰσχυρισθοῦν ψευδολόγοι ὄψιμοι “ἀντιστασιακοί”...».
(«Ἡ οἰκονομία τῆς Ἑλλάδος», σελ. 271).
Συγκριτικό καί Γενικό Συμπέρασμα
Ἡ αὔξησις τοῦ πληθωρισμοῦ ἀναχαιτίσθηκε τόν Ἀπρίλιο τοῦ 1974. Τό 4μηνο Ἀπριλίου - Μαΐου 1974 ὁ τιμάριθμος περιορίσθηκε στό 3,7%. Δηλαδή πρίν τήν λεγομένη “μεταπολίτευση”.
(Πηγές: Μηνιαῖο Στατ. Δελτίο Τρ. Ἑλλάδος, Ἰούλιος 1975, σελ. 100, Ἔκθεσις Δ.Ν.Τ. 1975, σελ. 28, Ἔκθεσις Ο.Ο.Σ.Α. 1975, σελ. 19).
Τοῦτο σέ ἐτήσια βάσι ἀναλογοῦσε στό 11,1, ποσοστό μικρότερο ἀπό τό 13,4 μέ τό ὁποῖο τελικά ἔκλεισε τό ἔτος 1974.
Συγκριτικά στοιχεία
Στίς 19 - 2 - 1981 ἡ κυβέρνησις Γ. Ράλλη προχώρησε σέ ὑποτίμησι τῆς δραχμῆς κατά 15%! Καί στίς ἀρχές τοῦ 1983 ἡ κυβέρνησις Α. Παπανδρέου προχώρησε σέ ἀκόμη μία ὑποτίμησι τῆς δραχμῆς κατά 15,5%.
Ἔκτοτε, ἡ ἐσωτερική ἀξία τῆς δραχμῆς, εἶχε τήν ἑξῆς ἐξέλιξι:
- 1973:..................... 100 λεπτά
- 1982:...................... 26 λεπτά
- 1989:......................... 7 λεπτά
- 1991:......................... 5 λεπτά
Συγκριτικά, ἡ ἀγορά τοῦ ἰδίου ἀγαθοῦ καί ἀκριβῶς τῶν ἰδῖων προδιαγραφῶν -μέ ἔτος βάσεως τό 1973- στοίχιζε:
Τό 1966:..................... 748,7 δρχ.
Τό 1973:...................... 1000 δρχ.
Τό 1981:................... 3.811,1 δρχ
Τό 1989:..................14.474,7 δρχ
Τό 1991:................. 20.728,1 δρχ.
Ὁ μέσος ἐτήσιος ρυθμός ἀπωλείας τῆς ἀγοραστικῆς δυνάμεως τῆς δραχμῆς, μέ ἔτος βάσεως τό 1973, ἐξελίχθηκε ὡς ἑξῆς:
- Περίοδος Γ. Παπαδοπούλου 1967 - 1973:.................3,00%
- Περίοδος Καραμανλή - Ράλλη 1975 - 1981:...........17,09%
- Περίοδος Α. Παπανδρέου 1982 - 1989:....................18,20%
- Περίοδος Μητσοτάκη 1990 - 1991:...........................19,67%
Ἰσοτιμία δραχμῆς μέ δολλάριο Η.Π.Α.:
- Περίοδος Γ. Παπαδοπούλου 1967 - 1973: Ἡ ἀξία ἑνός δολλαρίου διατηρήθηκε σταθερή (1 δολλάριο = 30 δραχμές). Στίς 19 - 10 - 1973 ἡ δραχμή ἀνατιμήθηκε ἔναντι τοῦ δολλαρίου (1 δολλάριο = 27 δραχμές!).
- Περίοδος Καραμανλή - Ράλλη 1975 - 1981: Ἡ δραχμή ὑπέστη μέση ἐτήσια ὑποτίμησι 10,5% ἔναντι τοῦ δολλαρίου. Τό 1981 πλέον ἡ ἰσοτιμία ἦταν: 1 δολλάριο = 58,8 δραχμές!
- Περίοδος Α. Παπανδρέου 1982 - 1989: Ἡ δραχμή ὑπέστη μέση ἐτήσια ὑποτίμησι 14,45% ἔναντι τοῦ δολλαρίου. Τό 1989 ἡ ἰσοτιμία ἦταν: 1 δολλάριο = 160,9 δραχμές!
- Περίοδος Κ. Μητσοτάκη 1990 - 1991: Ἡ δραχμή ὑπέστη μέση ἐτήσια ὑποτίμησι 5,72% ἔναντι τοῦ δολλαρίου. Τό 1991 ἡ ἰσοτιμία ἦταν: 1 δολλάριο = 179,5 δραχμές!
(Πηγές: Τράπεζα τῆς Ἑλλάδος: «Ἡ Ἑλληνική Οἰκονομία» Τόμος ΙΙΙ, σελ. 36 & 238. Ε.Σ.Υ.Ε. Στατιστικές Ἐπετηρίδες. Οἰκ. Ἐπιθεώρησις «Ἐπιλογή» Ἰαν. 1990 καί 1990 - 91. Νικ. Μακαρέζου «Ἡ οἰκονομία τῆς Ἑλλάδος» σελ. 233 – 234).
Ἰσοτιμία δραχμῆς μέ Ε.C.U. (πρόγονος τοῦ Εὐρώ):
- Περίοδος Γ. Παπαδοπούλου 1967 - 1973: : Ἡ δραχμή ὑπέστη μέση ἐτήσια ὑποτίμησι 1,46% ἔναντι τοῦ Ε.C.U. Ἀπό 31,94 δρχ. τό 1967, πῆγε στίς 36,95 δρχ. τό 1973.
- Περίοδος Καραμανλή - Ράλλη 1975 - 1981: Ἡ δραχμή ὑπέστη μέση ἐτήσια ὑποτίμησι 8,19% ἔναντι τοῦ Ε.C.U. Ἀπό 39,99 δρχ. τό 1975, πῆγε στίς 61,62 δρχ. τό 1981.
- Περίοδος Α. Παπανδρέου 1982 - 1989: Ἡ δραχμή ὑπέστη μέση ἐτήσια ὑποτίμησι 14,51% ἔναντι τοῦ Ε.C.U. Ἀπό 65,34 δρχ. τό 1982, πῆγε στίς 178.96 δρχ. τό 1989.
- Περίοδος Κ. Μητσοτάκη 1990 - 1991: Ἡ δραχμή ὑπέστη μέση ἐτήσια ὑποτίμησι 12,18% ἔναντι τοῦ Ε.C.U. Ἀπό 201,4 δρχ. τό 1990, πῆγε στίς 225,18 δρχ. τό 1991.
(Πηγές: Περίοδος 1962 - 1986: Ἐπιτροπή Εὐρωπαϊκῶν Κοινοτήτων «Ἐτήσια Οἰκονομική Ἔκθεσις 1988 - 1989». Νικ. Μακαρέζου «Ἡ οἰκονομία τῆς Ἑλλάδος» σελ. 235 – 236)
Γενικά συμπεράσματα
Τήν περίοδο 1964 - 1967 ἡ Ἑλλάς μαστιζόταν ἀπό πληθωριστικά φαινόμενα.
Ἡ δραχμή κατεῖχε τήν 10η θέσι σέ ἐξωτερική ἀξία διεθνῶς.
Τήν περίοδο 1967 - 1973 τά πράγματα ἄλλαξαν.
Ὑπό τήν διακυβέρνησι τοῦ Γεωργίου Παπαδοπούλου:
- H Δραχμή κατέκτησε τήν 1η θέσι διεθνῶς καί ἔγινε τό σκληρότερο νόμισμα τοῦ κόσμου!
Καί στίς 20 Ὀκτωβρίου 1973 ἔγινε γιά πρώτη φορᾶ καί τελευταῖα φορᾶ στήν ἱστορία της, ὑπερτίμησίς της κατά 10%!
- Στό διάστημα 1967 - 1972 ἡ Ἑλλάς εἶχε τόν χαμηλότερο ρυθμό αὐξήσεως τιμαρίθμου τῶν χωρῶν - μελῶν τοῦ Ο.Ο.Σ.Α. μέ μέσο ἐτήσιο ρυθμό 2,6%.
- Λόγω τοῦ διεθνοῦς πληθωρισμοῦ, τό τελευταῖο τρίμηνο τοῦ 1972 ὁ μέσος ἐτήσιος ρυθμός αὐξήσεως τιμαρίθμου ἀνῆλθε στό 4,3% καταλαμβάνοντας τήν 2η θέσι διεθνῶς, μετά τίς Η.Π.Α. σέ χαμηλό τιμάριθμο!
- Παρά τήν διεθνῆ πληθωριστική ἔκρηξι, τό πρῶτο τρίμηνο τοῦ 1973, κατέκτησε καί πάλι τήν 1η θέσι σέ χαμηλό τιμάριθμο, σέ παγκόσμια κλίμακα.
- Παρά τήν πετρελαϊκή κρίσι, μέχρι τά τέλη Σεπτεμβρίου 1973, ὁ τιμάριθμος ἀνῆλθε κατά 9,2%, διατηρώντας τήν 1η θέσι σέ χαμηλό τιμάριθμο καί σέ ἀντιπληθωριστική πολιτική στόν κόσμο!
- Ἡ ἀποχώρησις τῆς Κυβερνήσεως Γ. Παπαδοπούλου ἀπό τήν Κυβέρνησι Σπ. Μαρκεζίνη, ὁδήγησε σέ πρόσκαιρη αὔξησι τοῦ τιμαρίθμου στό 25,1% τό τελευταῖο τρίμηνό του 1973.
Ἔτσι τό 1973 ἔκλεισε μέ μέσο ἐτήσιο ρυθμό αὐξήσεως 15,5%.
Δηλαδή, ὅσο κυβερνοῦσε ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος, ἡ Δραχμή παρέμεινε ἀδιάπτωτα τό σταθερώτερο νόμισμα στόν κόσμο καί ἡ Ἑλλάς πρώτη σέ χαμηλό τιμάριθμο παγκοσμίως!
Μάνος Χατζηδάκης
Από τις εκδόσεις Πελασγός.
Μπορείτε να το προμηθευθήτε:Χαρ. Τρικούπη 14 (εντός της στοάς), Αθήνα.
Τηλ. παραγγελιών 210 3628976
ΣΤΗΡΙΞΤΕ ΜΑΣ ΠΑΤΩΝΤΑΣ LIKE "ΕΔΩ"
