- Γράφει ο Γ. Δημητρακόπουλος, Συνταξιούχος Εκπαιδευτικός Το 2005, είχα την χαρά και την τιμή να γνωρίσω τον αγνό και άδολ...
-
Γράφει ο Γ. Δημητρακόπουλος, Συνταξιούχος Εκπαιδευτικός
Το 2005, είχα την χαρά και την τιμή να γνωρίσω τον αγνό και άδολο Στρατιώτη της Ελλάδος Στυλιανό Παττακό.
Ήτο Απρίλιος και του πήρα μία
συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης για την εφημερίδα «Σημαία» των Καλαμών.
Τότε ήτο 93 ετών.
Εθαύμασα το μυαλό του, που ήταν «ξουράφι», το μνημονικό του* και κυρίως το… σπίτι του, εις το οποίον ελήφθη η συνέντευξη.
«Είναι κτισμένο το 1928 και το έχω πάρει προίκα από την γυναίκα μου.
Το μόνο περιουσιακό μου στοιχείο…».
Σπίτι παλιό, φτωχικό, με ξύλινες σκάλες, τις οποίες κατέβηκε ο ευγενέστατος και ακούραστος Στυλιανός Παττακός δις: μία για να με προϋπαντήσει και μία για να με ξεπροβοδίσει.
Στα Πατήσια ήταν, δίπλα στον ηλεκτρικό σιδηρόδρομο, δεν εύρισκε ησυχία από το πρωί μέχρι το βράδυ.
Ήταν ο μόνος πρώην Αντιπρόεδρος Κυβερνήσεως στην σύγχρονη ελληνική ιστορία που διέμενε σ’ ένα τόσο ταπεινό σπίτι και σε μια τόσο λαϊκή περιοχή.
Φτάνει αυτό για να καταλάβουμε τι άνθρωπος ήταν!
Φτάνει αυτό για να καταλάβουμε τι άνθρωπος ήταν!
*Μόλις άκουσε ότι η εφημερίδα έχει έδρα την Καλαμάτα, μου διηγήθηκε λεπτομερώς μια επίσκεψή του στην πόλη, το 1968.
Τόσο λεπτομερώς, που θυμήθηκε ότι κατά την έξοδόν του από την πόλη είχε σταματήσει τυχαίως σε σπίτι της περιοχής Ασπροχώματος.
-
«Η νοικοκυρά μαγείρευε κάτι καλό και μπήκα για να δοκιμάσω»), μου είπε γελώντας, ενθυμούμενος ακόμα και περί τίνος φαγητού επρόκειτο και ότι ο υιός της οικογενείας -του οποίου την φωτογραφία παρατήρησε- υπηρετούσε την θητεία του στο Πολεμικό Ναυτικό!
Εν συνεχεία μου εκμυστηρεύθηκε ότι δεν ήταν βεβαίως η… μυρωδιά του φαγητού που τον οδήγησε εκεί, αλλά το ότι συνήθιζε κατά την διάρκεια των συνεχών περιοδειών του ανά την Χώρα, να μπαίνει απροειδοποίητα σε κάποια λαϊκά σπίτια και να κάθεται να συζητά ελεύθερα με τους (εμβρόντητους!) ενοίκους τους, για να πιάνει τον σφυγμό του λαού…
Με τις «συντεταγμένες» που μου είχε δώσει ο Στρατηγός, εντόπισα σε μεταγενέστερο χρόνο το σπίτι και συζήτησα με τους ανθρώπους του τα της απρόσμενης εκείνης επισκέψεως.
Ενθυμούμε δε την απερίγραπτη έκπληξη και την βαθιά συγκίνηση της νοικοκυράς, που θυμόταν τα πάντα ο Στρατηγός μετά από τόσα χρόνια και τόσες περιπέτειες και ταλαιπωρίες που τράβηξε.
-
---
