- Βασίλειος Αβδελάς… Αφιέρωσε όλη την ζωή του για το μεγαλείο της Ελλάδος και κατακρεουργήθηκε από τους Έλληνας. Όταν ο α...
-
Βασίλειος Αβδελάς…
Αφιέρωσε όλη την ζωή του για το μεγαλείο της Ελλάδος και κατακρεουργήθηκε από τους Έλληνας.
Όταν ο αείμνηστος στρατηγός Τσιρογιάννης εστάλη από τό Υπουργείο Στρατιωτικών της Ελλάδος στην Στρώμνιτσα την εποχή του Μακεδονικού αγώνα με καμουφλαρισμένη αποστολή, βρήκε μεταξύ των εκλεκτών πατριωτών και ένα μικρόν μαθητή της Αστικής Σχολής τον Βασίλη Αβδελά.
Στον Τσιρογιάννη έκανε εντύπωση ο νεαρός Βασίλης, τον κάλεσε μια μέρα σε ένα εξοχικό κτήμα και τον ρώτησε:
“Θέλεις να βοηθήσεις την Ελλάδα;
Θέλεις να βοηθήσεις τον αγώνα;”
“Θέλεις να βοηθήσεις την Ελλάδα;
Θέλεις να βοηθήσεις τον αγώνα;”
Ο μικρός Στρωμνιτσιώτης απάντησε με ενθουσιασμό. “Ναι!”.
Άπό τη στιγμή αυτή ο μικρός Βασίλης πήρε τήν αποστολή.
Σύνδεσμος του πρώτου δρομολογίου, Στρώμνιτσα – Θεσσαλονίκη-Προξενείον) Σύνδεσμος β’. δρομολογίου Στρώμνιτσα Μελένικο-Σέρραι.
(Απόστολος α’., Απόστολος β’., Απόστολος γ’., πράκτορες).
Σύνδεσμος του πρώτου δρομολογίου, Στρώμνιτσα – Θεσσαλονίκη-Προξενείον) Σύνδεσμος β’. δρομολογίου Στρώμνιτσα Μελένικο-Σέρραι.
(Απόστολος α’., Απόστολος β’., Απόστολος γ’., πράκτορες).
Πήρε τό βάπτισμα, μπήκε στον αγώνα και έμαθε ν’ αγαπά τήν Πατρίδα του.
Είδε να ελευθερώνεται η Στρώμνιτσα. Μεγάλωσε.
Πήγε στο Γυμνάσιο τής Θεσσαλονίκης, πήρε την απόφαση να γίνει αξιωματικός και εισήχθη στην Σχολή Ευελπίδων.
Ήλθε ο πόλεμος του 1914.
Υπεδουλώθη η πατρίδα του στους Βουλγάρους.
Και στην Θεσσαλονίκη ένα κίνημα.
Μία επανάσταση για την Ελλάδα μας, την Μακεδονία μας.
Έτσι του είπαν στην Σχολή.
Ο εύελπις Βασίλης Αβδελάς δεν σταματά τό καθήκον.
Και μία βραδιά μαζί με άλλους ευέλπιδες, δρασκελίζει την μάνδρα της Σχολής και φθάνει στην Θεσσαλονίκη.
Δεν ζήτησε να μείνει.
Στο μέτωπο τραβά καί αντικρίζει τα βουνά τής Σρώμνιτσας.
Γνωστά πατήματα.
Και πολεμά ο εύελπις ως εθελοντής γιά την πατρίδα.
Γιά την Ελλάδα μας συνεχίζει τόν αγώνα μέχρι τέλους.
Μα όταν πάλι στην Μικρά Ασία δούλοι αδελφοί κάλεσαν τον στρατό μας, πάλι βρέθηκε πρώτος.
Μα τώρα ως αξιωματικός.
Και έμεινε εκεί ως πυροβολητής και ως αεροπόρος μέχρι τέλους.
Τα χρόνια πέρασαν.
Οι Ιταλοί ζητούν πολλά.
«Όχι» απήντησαν οι Έλληνες.
Και ο αντισυνταγματάρχης Αβδελάς δίνει τό πρώτο κτύπημα στους Ιταλούς.
Τό Ίβάν, τό Τσαγκόνι. η Κορυτσα. ή Κλεισούρα, γνωρίζουν τον ήρωα.
Η Μοράβα, τό Τομάρι τρέμουν στο άκουσμα των κανονιών τοϋ Αβδελά.
Ποιός δεν ξέρει την δράση της ΧV Μεραρχίας;
Κι’ αυτή οφείλεται και στα κανόνια τοϋ Άβδελά....
Ήλθε ή σκλαβιά…
Καί ο συνταγματάρχης γίνεται ξανά μικρός τής Αστικής Σχολής.
Μικρός της Στρώμνιτσας.
Μικρός της Στρώμνιτσας.
Αναλογίζεται και βρίσκει μόνον την επαναστατική, την αντάρτικη, ζωή κατάλληλη.
Δεν σταματά.
Τον ηλεκτρίζει ό αγώνας και ξεκινά.
Γίνεται στρατιωτικός διοικητής των Εθνικών Απελευθερωτικών Ομάδων με γενικό αρχηγό τον Φωστερίδη (Αντών Τσαούς) στα Μακεδονικά βουνά.
Μα οι εχθροί ήσαν πολλοί.
Ήσαν και“Έλληνες” εθνοπροδότες.
Από ποιόν να φυλαχθεί.
Παίρνει την μεγάλη απόφαση.
Μία συνεννόηση με τους παρασυρθέντες Έλληνες.
Θα τον εσέβοντο οι Έλληνες.
Τι να τους φοβηθεί;
Μήπως τους έβλαψε;
ΠΟΤΕ.
Και ξεκίνησε και πήγε στο Ροδολείβος με ένα σκοπό συμφιλιωτικό καθαρό.
Τον είχαν στείλει και οι Εγγλέζοι με την συνοδεία του βρετανού ταγματάρχη Κιτ-Κατ.
Και εκεί, αφού έδιωξαν τον άγγλο τον βασάνισαν και τον δολοφόνησαν τον ήρωα.
Χέρια «Ελληνικά» τον σκότωσαν.
Χέρια «Ελληνικά» τον σκότωσαν.
