Ο ελληνολάτρης σκηνοθέτης Γιάννης Σμαραγδής αποκάλυψε κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες πτυχές της ζωής του αείμνηστου Σωτήρη Μουστάκα...
Ο ελληνολάτρης σκηνοθέτης Γιάννης Σμαραγδής αποκάλυψε κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες πτυχές της ζωής του αείμνηστου Σωτήρη Μουστάκα που εκτός από συνεργάτες ήταν και φίλοι.
"Όταν πρότεινα στον Σωτήρη Μουστάκα να
παίξει στο El Greco, το αποδέχτηκε με έναν όρο: να μην πληρωθεί.
παίξει στο El Greco, το αποδέχτηκε με έναν όρο: να μην πληρωθεί.
Ήξερε ότι θα πεθάνει.
Ήρθε στο γραφείο μου και μου είπε: "θα παίξω αυτό το ρόλο αλλά δεν θέλω να πληρωθώ".
Του έδωσα το σενάριο και τις σκηνές που ήταν να παίξει", δήλωσε ο Γιάννης Σμαραγδής και συνέχισε:
"Όταν χρειάστηκε να μικρύνουν οι σκηνές αυτές, και τον ενημέρωσα, μου είπε ότι:
"δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα" και του έκοψα αυτό που έλεγε ο Τισιάνο ότι: "αυτός ο πίνακας είναι ελληνικός".
Με πήρε τηλέφωνο και μου είπε "ό,τι άλλο θέλεις να κόψεις, αλλά μην μου πάρεις από το στόμα αυτού του ρόλου τη λέξη ελληνικός.
Θέλω να την πω για πολλούς λόγους αυτή τη λέξη". Αργότερα έμαθα ότι είχε πει "πάνω από τον τάφο μου θέλω την ελληνική σημαία".
Ήταν μεγάλος πατριώτης, μεγάλος καλλιτέχνης και πολύ σπουδαίος άνθρωπος"
Σε σχόλια αναγνωστών γνωστής ιστοσελίδας διαβάζουμε επίσης τα εξής ενδιαφέροντα στοιχεία για τον αείμνηστο ηθοποιό:
Θα πω κάτι που πολλοί δεν το ξέρουν στην Ελλάδα.
Ο Σωτήρης Μουστάκας ήταν Κύπριος κρυφός αγωνιστής της ΕΟΚΑ από γυμνασιακός μαθητής και μετά σφόδρα ενωτικός και αντιμακαριακός, ενάντια στις “ανεξαρτησιακές” προδοσίες του Μούσκου.
Οπου μπορούσε συνέδραμε στο μέτρο των δυνατοτήτων του στον αγώνα για την Ένωση.
Η αγωνιστική δράση του υπέρ της Ένωσης ήταν θυσιαστική. Κορόιδευε μετά το 1980 πολλά από τα κακώς κείμενα της Ελλάδας, σατίριζε άφοβα τα μεταπολιτευτικά κόμματα και τους εθνικούς μειοδότες και σε πολλές από τις ταινίες του που έπαιξε, μετά το 1974 επέμενε ο ίδιος και επέλεγε, για τον εαυτό του ως κωμικού ρολίστα, αρχαιοελληνικά ονόματα από αυτά που χρησιμοποιούσαν οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ στον αγώνα κατά των Άγγλων αλλά και μετέπειτα για την Ένωση με την Μητέρα-Ελλάδα, όπως πχ “Ορέστης”, “Ζήνων” κλπ.
Φυσικά ο αγώνας του για την Ελλάδα και υπέρ της Ελλάδας ήταν -κατά τη μεταπολιτευτική ειδικά περίοδο- κρυφός γιατί, εδώ στην Ελλάδα, είχε παλαιόθεν πλήρη επίγνωση για τους πολιτικούς μας, για την “αξία τους” και πώς “επιλέγονται να κυβερνήσουν”.
Ήξερε καλά από τη δική του πατρίδα τί σημαίνει πολιτικός γραικυλισμός, μειοδοτικός εκφαυλισμός ανθελληνική προδοσία και κυνήγι κάθε ελληνικού φρονήματος και κάθε πατριώτη!
Και γι’ αυτό κρυβόταν καλά -αλλά όπου μπορούσε έκανε το καθήκον του για την πατρίδα-Ελλάδα και το έκανε ΚΑΛΑ και ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ.
Η ζωή του δηλαδή κύλησε, όπως έπρεπε, σιγά και κάτω από το αυλάκι….!
Τώρα είναι αναπαυμένος, μαζί με την πολυαγαπημένη συμβία του (Μαρία Μπονέλου), κοντά στο Θεό της Ελλάδας, πλάι στο Χριστό των καταφρονεμένων και πτωχών Ελλήνων.
Εκεί όπου κανείς ανθέλληνας και τίποτα άδικο δεν μπορεί να του κάνει διώξεις, ή να του στερήσει τίποτα από αυτά που πίστεψε και για τα οποία με πάθος και ζήλο αγωνίστηκε!
Αλίμονο σε μας που βιώνουμε ακόμη στο πετσί μας τέτοιες αθλιότητες κατά του Ελληνισμού των Ελλήνων από τέτοιους βρωμιάρηδες και ξενόδουλους πολιτικούς
