«Τιμή και Πίστη». Το πρώτο και παντοτινό σύνθημα της Λεγεώνας των Ξένων, δεν αντιπροσώπευε πάντα την αλήθεια. Η ιστορία της γοή...
«Τιμή και Πίστη».
Το πρώτο και παντοτινό σύνθημα της Λεγεώνας των Ξένων, δεν αντιπροσώπευε πάντα την αλήθεια.
Η ιστορία της γοήτευε τον κόσμο μέσα από μυθιστορήματα και εντυπωσιακές ταινίες του
Χόλιγουντ, που εμφάνιζαν τους λεγεωνάριους ως
έντιμους αισθηματίες.
Στην πραγματικότητα, υπήρξε καταφύγιο των απανταχού κακοποιών και μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, επέτρεψε την κατάταξη πολλών στρατιωτών των Ες Ες.
Η Λεγεώνα των Ξένων ως αποικιοκρατικός μισθοφορικός στρατός, ήταν ανελέητος με τους αντιπάλους και τους άμαχους και έχει κατηγορηθεί για πολλά εγκλήματα πολέμου.
«Τιμή και Πίστη»
Η ίδρυση της λεγεώνας
1830. Μετά τη γαλλική επανάσταση, η χώρα προσπαθούσε να αποφύγει τις στρατιωτικές εμπλοκές, για να διατηρήσει τις ισορροπίες με τη Ρωσία, την Αγγλία και την Αυστρία.
“Ομως, στο εσωτερικό της χώρας συνέρρεαν μαχητές, κακοποιοί, τυχοδιώκτες και πολιτικοί πρόσφυγες από το Βέλγιο, την Πολωνία, τη Γερμανία, την Ισπανία και την Ιταλία.
Τότε γεννήθηκε η ιδέα στο Λουδοβίκο Φίλιππο για τη δημιουργία ενός στρατιωτικού σώματος ξένων μισθοφόρων, όπως ήταν η σκωτσέζικη φρουρά του Καρόλου Ζ΄ ή το σώμα των Ελβετών του Φραγκίσκου Α’.
Εξάλλου και ο Ναπολέων Βοναπάρτης είχε στις διαταγές του ξένες μονάδες Πολωνών, Γερμανών και Ιταλών.
Ο υπουργός Στρατιωτικών Σουλτς, παλιός στρατάρχης του Ναπολέοντα, εξέδωσε διάταγμα για την ίδρυση της Λεγεώνας των Ξένων, στις 9 Μαρτίου 1831.
Άνοιξαν αμέσως τέσσερα στρατολογικά κέντρα που υποδέχονταν κυρίως φυγάδες από την Κεντρική Ευρώπη, δημιουργώντας μια Βαβέλ ανεκπαίδευτων κακοποιών.
Οι νεοσύλλεκτοι έπρεπε να είναι κάτω από 40 χρονών και όποιος ήθελε, αρκούσε να δώσει ψεύτικο όνομα αν ήθελε να κρύψει την αληθινή του ταυτότητα.
Όποιος είχε ανοικτούς λογαριασμούς με τη δικαιοσύνη μπορούσε να καταταγεί.
Η σκληρή εκπαίδευση που εφαρμόστηκε και ήταν πολλές φορές απάνθρωπη, ίσως ήταν μια μέθοδος για να πειθαρχήσουν αυτοί οι διαφορετικοί και εγκληματικοί χαρακτήρες.
Πολλοί ισχυρίζονται ότι η ίδια εκπαίδευση, ισχύει στη λεγεώνα μέχρι σήμερα.
«Λεγεωνάριοι, είστε στρατιώτες φτιαγμένοι για να πεθάνετε.
Εμείς θα σας στείλουμε εκεί που οι άνδρες πεθαίνουν».
Αυτά ήταν τα λόγια και η μόνη υπόσχεση του στρατηγού Νεγκριέ το 1884.
Η επέτειος της μάχη του Καμερόνε
30 Απριλίου 1863. Περιοχή Καμερόνε, Μεξικό.
Ένας λόχος της λεγεώνας με 62 άνδρες έπεσε σε ενέδρα έφιππων Μεξικανών, ενώ συνόδευε αποστολή τροφίμων και πολεμοφοδίων.
Ο λοχαγός Ντανζού είχε ήδη χάσει το αριστερό χέρι του και οι λεγεωνάριοι είχαν περικυκλωθεί από τον εχθρό.
Επί 10 ώρες πολεμούσαν με λύσσα αρνούμενοι να παραδοθούν.
Στο τέλος έμειναν μόλις πέντε μισθοφόροι ζωντανοί. Αφού εξάντλησαν και την τελευταία σφαίρα όρμησαν εναντίον των Μεξικανών με ξιφολόγχες στα χέρια.
«Ο λεγεωνάριος δεν αφήνει ποτέ και για κανένα λόγο, τον πληγωμένο σύντροφό του στο πεδίο της Μάχης.
Ο λεγεωνάριος μπαίνει πρώτος στη μάχη και φεύγει τελευταίος», λέει ακόμη μια από τις αρχές του μισθοφορικού σώματος.
Έκτοτε η επέτειος της μάχης του Καμερόνε αποτελεί σύμβολο για την Λεγεώνα των Ξένων και εορτάζεται κάθε χρόνο σε όλους τους στρατώνες.
Το απάνθρωπο πρόσωπο της Λεγεώνας
Το βάπτισμα του πυρός της λεγεώνας ήταν στις 27 Απριλίου του 1832.
Ο πρόξενος της Δανίας έγραφε σε μια επιστολή του για την ωμότητα των λεγεωνάριων:
«Μετά τη μάχη του Μεζόν Καρέ πουλήθηκαν στο παζάρι του χωριού βραχιόλια και σκουλαρίκια από τα οποία κρέμονταν μικρά κομμάτια κρέας»!
Τις ίδιες αγριότητες διέπραξαν και στην Ισπανία, όπου εστάλησαν για να ενισχύσουν τη Βασίλισσα Ισαβέλλα να καταπνίξει μια εξέγερση.
Δεν συνελάμβαναν αιχμαλώτους, για κάθε νεκρό λεγεωνάριο προχωρούσαν σε απάνθρωπα αντίποινα.
Επειδή η Ισαβέλλα δεν ήταν συνεπής στις πληρωμές, για να συντηρηθούν, λήστευαν και λεηλατούσαν εχθρούς και φίλους.
Αυτή τη συνήθεια δεν την αποχωρίστηκαν ποτέ.
Στην υπηρεσία της Γαλλίας
Κεντρικό πεδίο μαχών για τους Λεγεωνάριους ήταν η Αλγερία.
Με το τουφέκι και τις τσάπες στα χέρια άνοιγαν δρόμους, κανάλια και έστηναν γέφυρες.
Η προπαγάνδα της εποχής, τους παρουσίαζε σαν τη λεγεώνα των Ρωμαίων, που εκτός από πολεμιστές ήταν και το μηχανικό.
Το 1954 η Γαλλία έστειλε τη λεγεώνα στον Πόλεμο της Κριμαίας και πέντε χρόνια μετά στην Ιταλία.
Ακολούθησε το Μεξικό και ο πόλεμος στο πλευρό του Ναπολέοντος Γ’ εναντίον των Πρώσσων.
Η πανωλεθρία που υπέστησαν ήταν ανεπανάληπτη και πολλοί αναρωτήθηκαν, αν η Λεγεώνα των Ξένων ήταν έτοιμη, να αντιμετωπίσει αληθινούς στρατούς και όχι ανοργάνωτους επαναστάτες ή χωρικούς.
Οι Γάλλοι τους έστελναν παντού. Μαρόκο, Ινδοκίνα, Μαδαγασκάρη και κυρίως στη Βόρεια Αφρική.
Οι απώλειες ήταν μεγάλες, αλλά πάντα υπήρχαν πολλοί πρόθυμοι για κατάταξη στις μονάδες των μισθοφόρων.
Η παρουσία στους πολέμους
Στον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο επιστρατεύτηκαν για την υπεράσπιση της Γαλλίας.
Μετά τη λήξη του πολέμου μεταφέρθηκαν εσπευσμένα στο Μαρόκο για να καταπνίξουν την εξέγερση στο Αμπντ Ελ Κριμ.
Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος τους βρήκε πιο δυνατούς καθώς χιλιάδες εθελοντές έσπευσαν να καταταγούν. Τσεχοσλοβάκοι, Εβραίοι, Γιουγκοσλάβοι, Ισπανοί, , Ελβετοί και Βέλγοι δημιούργησαν δύο νέα συντάγματα που πήραν μέρος σε πολλές μάχες.
Το 1941, με τον Ντε Γκωλ πολέμησαν στη Συρία και ένα χρόνο αργότερα προκάλεσαν τεράστια φθορά στον Ρόμελ, στις μάχες που έδωσαν στις ερήμους της Λιβύης και της Αιγύπτου.
Πήγαν στην Τύνιδα, διέλυσαν τις γερμανοϊταλικές φρουρές και παρέλασαν μαζί με τους συμμάχους τους τελευταίους μήνες του πολέμου.
Καταφύγιο των Ες Ες
Μετά τον πόλεμο η Λεγεώνα των Ξένων ανασυντάχθηκε.
Η δύναμή της ήταν 20 χιλιάδες αλλά τα στρατολογικά της γραφεία πλημμύριζαν από αιτήσεις εθελοντών.
Οι περισσότεροι ήταν Γερμανοί στρατιώτες των Ες Ες και φασίστες άλλων χωρών, που δεν μπορούσαν να προσαρμοστούν στην νέα πολιτική κατάσταση.
Τους δέχθηκαν όλους καθώς οι λαοί των αποικιών ξεσηκώνονταν και η Γαλλία χρειάζονταν στρατιωτικό προσωπικό.
Το 1945 διέπραξαν στην Αλγερία ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα, όταν εξολόθρευσαν 40 χιλιάδες Αλγερινούς, στην περιοχή της Κωνσταντίνης.
Οι βιαιότητες συνεχίστηκαν στη Μαδαγασκάρη και την Ινδοκίνα.
Το μάθημα από τους Βιετναμέζους
Παρά το γεγονός ότι απέσπασαν από τους αποδεκατισμένους Ιάπωνες εδάφη, μετά την εισβολή τους στη Σαϊγκόν, κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν τους Βιετναμέζους που είχαν σχηματίσει αντάρτικες μονάδες.
Εκτός από τη ζέστη και τις ασθένειες η Λεγεώνα των Ξένων είχε να αντιμετωπίσει και έναν αόρατο και θανατηφόρο αντάρτικο, με κίνητρο την ελευθερία του.
Οι Βιετναμέζοι εκμεταλλεύτηκαν στρατηγικά λάθη των στρατηγών και τσάκισαν τους στρατιώτες της λεγεώνας βάζοντας τέλος στην κυριαρχία τους.
Η τελευταία μεγάλη μάχη και το πραξικόπημα
Η τελευταία αποικιοκρατική αποστολή της Λεγεώνας ήταν στην Αλγερία, η οποία είχε εξεγερθεί εναντίον του γαλλικού ζυγού.
Οι λεγεωνάριοι πολέμησαν τους Αλγερινούς με τρομακτική βιαιότητα, δολοφονίες και φρικτά βασανιστήρια άμαχων πολιτών.
Το 1961 τάχθηκαν στο πλευρό των στρατηγών Σαλάν Ζουώ, Σαλ και Ζελέρ που οργάνωσαν πραξικόπημα εναντίον του Ντε Γκωλ, ο οποίος είχε ταχθεί υπέρ της διαπραγμάτευσης με τους Αλγερινούς.
Το πραξικόπημα απέτυχε και η Λεγεώνα των Ξένων υπέστειλε τη σημαία της και μεταφέρθηκε στην Κορσική.
