Του Άγη Βερούτη Η Βασιλική είναι άνεργη εδώ και δυο χρόνια, από όταν έκλεισε η μικρή τεχνική εταιρεία που δούλευε 18 χρόνια ως γρα...
Του Άγη Βερούτη
Η Βασιλική είναι άνεργη εδώ και δυο χρόνια, από όταν έκλεισε η μικρή τεχνική εταιρεία που δούλευε 18 χρόνια ως γραμματεάς - βοηθός - τμήμα διαγωνισμών - και ό,τι άλλο χρειαζόταν για να βγει
η δουλειά, διότι μπλοκάρανε τους τραπεζικούς λογαριασμούς της εταιρείας για οφειλές ΦΠΑ που η ίδια η εταιρεία δεν είχε εισπράξει.
(Το αφεντικό της έφυγε εργοδηγός στο Ντουμπάι στα 62 του.)
Βλέπετε στην Ελλάδα το κράτος θέλει να εισπράξει το μερίδιό του πριν να το εισπράξει η επιχείρηση που παράγει τον πλούτο.
Σε νορμάλ χώρες όπως η Βρετανία, ο ΦΠΑ είναι πληρωτέος όταν τον εισπράξει η επιχείρηση.
Λογικά πράματα.
Και ο πελάτης επίσης μπορεί να περάσει στα βιβλία του το τιμολόγιο μόνο αφού το πληρώσει.
Εδώ στην Ελλάδα όμως έχουμε 4 εκατομμύρια στόματα να θρέψει το κράτος, που περιμένουν τις 26 του μηνός για να εισπράξουν το μισθό και τη σύνταξη του επόμενου μήνα!
Από τη δουλειά 2,8 εκατομμυρίων σκλάβων της παραγωγικής οικονομίας.
Δε βαριέσαι, περασμένα ξεχασμένα.
Δυο χρόνια άνεργη λοιπόν και στα 53.
Στις δουλειές που έψαξε δεν ρισκάρει καμία επιχείρηση να προσλάβει κανέναν πάνω από 50 γιατί ο νόμος λέει πως αν τον απολύσει μετά τα 55 θα πρέπει να πληρώνει το 80% από τις ασφαλιστικές εισφορές του για τρία χρόνια, ενώ μετά τα 60 θα του πληρώνει τις ασφαλιστικές εισφορές ώσπου να βγει ο απολυμένος στη σύνταξη.
Σιγά μη βρει δουλειά.
Εκτός ίσως από ταμείο σουπερμάρκετ αλλά πάλι δεν παίρνουν 50άρες λόγω τριετιών.
Και μαύρα δούλεψε αλλά ήταν δουλειές για 1-2 μήνες και μετά άλλους 3 μήνες απλήρωτη.
Δεν βγάζει άκρη.
Η Βασιλική δεν το έβαλε κάτω όμως!
Το ράψιμο ήταν το χόμπι της τόσα χρόνια.
Έτσι με τα μισά μαγαζιά της περιοχής της άδεια εδώ και μια πενταετία και βάλε (σε μικροαστική περιοχή), βρήκε μια τρύπα 13 τετραγωνικά και συμφώνησε στα €80 το μήνα ενοίκιο, για να φτιάξει ένα "ραφτάδικο - επιδιορθώσεις ενδυμάτων" που δεν έχει άλλο η περιοχή της, μιας και ο καθημερινός κόσμος δεν πετάει πλέον τα ρούχα του με την πρώτη τρύπα, ούτε ψωνίζει καινούργια κάθε χρόνο.
Ίσως θα μπορούσε να βγάζει και €600 και €700 το μήνα με τη δουλειά της χρεώνοντας λογικές τιμές.
Πήγε στον φίλο τον λογιστή για να της κάνει τη δήλωση (που μου τα περιέγραψε όλα αυτά) και τον ρώτησε τι χρειαζεται για να ξεκινήσει το μαγαζάκι της που ονειρεύεται.
Όταν ο λογιστής της εξήγησε πως από τα €500 τον μήνα μετά το νοίκι και λογαριασμό ΔΕΗ και κοινόχρηστα θα πρέπει να δίνει €167 για ΕΦΚΑ αυτοαπασχολούμενου, φόρο 22% στο σύνολο από το πρώτο ευρώ, χωρίς να μετράει το ΕΦΚΑ ως έξοδο, και άλλα τόσα τον πρώτο χρόνο για προκαταβολή ίσον €220 το μήνα ακόμα και αν δεν δουλέψει εκείνο το μήνα, συν €650 το χρόνο τέλος επιτηδεύματος δηλαδή άλλα €54 το μήνα.
Σύνολο €441 το μήνα για το κράτος από τα 500.
Θα της μένουν δηλαδή €59 το μήνα τον πρώτο χρόνο, και €169 τον μήνα μετά από τον δεύτερο.
Όταν της τα είπε αυτά ο λογιστής, έφυγε δακρυσμένη. Αυτό μου έλεγε.
Το θέμα μας δεν είναι μόνο πως έχουμε τόσους πολλούς άνεργους. Κοντά δυο εκατομμύρια αν βάλεις και αυτούς που έχουν βρει δουλειά 4-5 ώρες τη βδομάδα.
Το θέμα είναι πως δεν τους αφήνουμε τους ανέργους να δουλέψουν, ακόμα και όταν θα μπορούσαν να συντηρήσουν στοιχειωδώς τον εαυτό τους χωρίς να επιβαρύνουν κανέναν.
Το ψέμα πως αφού το κράτος θα οδηγήσει σε κλείσιμο τις μικρές εταιρείες (το έχει πετύχει γύρω στο 70%) μετά θα έρθουν οι μεγάλες πολυεθνικές και θα μας προσλάβουν όλους ως υπαλλήλους, όπως "και καλά" συμβαίνει στο εξωτερικό, αποδείχθηκε απάτη των ΥΠΟΙΚ που υποστήριζαν και υποστηρίζουν το κλείσιμο των μικρών.
Ζήσε εσύ με €59 το μήνα!
