Η Συνθήκη Βουκουρεστίου (1913) είναι η συνθήκη ειρήνης που συνομολογήθηκε στις 10 Αυγούστου του 1913 στο Βουκουρέστι, εξ ου κ...
Η Συνθήκη Βουκουρεστίου (1913) είναι η συνθήκη ειρήνης που συνομολογήθηκε στις 10 Αυγούστου του 1913 στο Βουκουρέστι, εξ ου και η ονομασία της, μεταξύ των Βασιλείων της Ελλάδας, της Ρουμανίας, της Σερβίας, και του Μαυροβουνίου αφενός και της
Βουλγαρίας αφετέρου.
Με τη συνθήκη αυτή δόθηκε τέλος στο Β' Βαλκανικό Πόλεμο ακριβώς μετά την ήττα της Βουλγαρίας.
Η συντριβή του μέχρι τότε πανίσχυρου βουλγαρικού στρατού από τά πλήγματα των ελληνικών καί σερβικών στρατευμάτων, σέ συνδυασμό μέ τήν πολεμική ανάμειξη της Ρουμανίας καί της Τουρκίας, ήταν επόμενο νά προκαλέσει τή διπλωματική παρέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων.
Η συντριβή του μέχρι τότε πανίσχυρου βουλγαρικού στρατού από τά πλήγματα των ελληνικών καί σερβικών στρατευμάτων, σέ συνδυασμό μέ τήν πολεμική ανάμειξη της Ρουμανίας καί της Τουρκίας, ήταν επόμενο νά προκαλέσει τή διπλωματική παρέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων.
Οι Ρώσοι πρότειναν τήν άμεση κατάπαυση του πυρός, κάτι πού έβρισκε αντίθετο τόν βασιλιά, ο οποίος επιδίωκε τήν ταπείνωση της Βουλγαρίας, ειδικά μετά από τίς ωμότητες πού διέπραξαν οι κομιτατζίδες στά ελληνικά χωριά.
Στίς 17 Ιουλίου 1913 άρχισαν οι εργασίες τηςσυνδιασκέψεως του Βουκουρεστίου, μέ τή Βουλγαρία νά έχει τήν κάλυψη της Ρωσίας καί της Αυστρίας, στήν απαίτησή της γιά έξοδο πρός τό Αιγαίο μέσω του λιμένος της Καβάλας.
Τελικά χάρις στήν στήριξη της Γαλλίας καί του Γερμανού αυτοκράτορα Γουλιέλμου Β', η Καβάλα παραχωρήθηκε στήν Ελλάδα.
Στίς 28 Ιουλίου 1913 υπογράφηκε οριστικά στό Βουκουρέστι η συνθήκη ειρήνης ανάμεσα στή Βουλγαρία από τή μία πλευρά καί τή Ρουμανία, τήν Ελλάδα, τό Μαυροβούνιο καί τή Σερβία από τήν άλλη. Τό άρθρο 4 προέβλεπε τή χάραξη της οροθετικής γραμμής μεταξύ Ελλάδος καί Βουλγαρίας «από των νέων βουλγαροσερβικών συνόρων επί της κορυφογραμμής του όρους Μπέλες ... εις τάς τό Αιγαίον πέλαγος εκβολάς του ποταμού Νέστου.»
Στίς 17 Ιουλίου 1913 άρχισαν οι εργασίες τηςσυνδιασκέψεως του Βουκουρεστίου, μέ τή Βουλγαρία νά έχει τήν κάλυψη της Ρωσίας καί της Αυστρίας, στήν απαίτησή της γιά έξοδο πρός τό Αιγαίο μέσω του λιμένος της Καβάλας.
Τελικά χάρις στήν στήριξη της Γαλλίας καί του Γερμανού αυτοκράτορα Γουλιέλμου Β', η Καβάλα παραχωρήθηκε στήν Ελλάδα.
Στίς 28 Ιουλίου 1913 υπογράφηκε οριστικά στό Βουκουρέστι η συνθήκη ειρήνης ανάμεσα στή Βουλγαρία από τή μία πλευρά καί τή Ρουμανία, τήν Ελλάδα, τό Μαυροβούνιο καί τή Σερβία από τήν άλλη. Τό άρθρο 4 προέβλεπε τή χάραξη της οροθετικής γραμμής μεταξύ Ελλάδος καί Βουλγαρίας «από των νέων βουλγαροσερβικών συνόρων επί της κορυφογραμμής του όρους Μπέλες ... εις τάς τό Αιγαίον πέλαγος εκβολάς του ποταμού Νέστου.»
Η Σερβία έπαιρνε τη Βόρεια Μακεδονία έως τη Ραντόβιτσα και τη Στρώμνιτσα, με το Μοναστήρι και το μεγαλύτερο μέρος της κοιλάδας του Αξιού (Βαρδάρη).
Η Ελλάδα έπαιρνε τη Θεσσαλονίκη, τη Χαλκιδική, το λιμάνι της Καβάλας, μέ ολόκληρη σχεδόν την ενδοχώρα, τη νότια Ηπειρο με τα Ιωάννινα, τα νησιά του Αιγαίου (εκτός από τα Δωδεκάνησα που έμεναν στους Ιταλούς, τό Καστελλόριζο, την Ιμβρο και την Τένεδο που έμεναν υπό τουρκική κατοχή).
Στη Βουλγαρία δινόταν έξοδος στο Αιγαίο ανάμεσα στο Πόρτο - Λάγο και το Δεδέαγατς (Αλεξανδρούπολη).
Η Ρουμανίαπήρε τη Νότιο Δοβρουτσά και η Τουρκία κράτησε την Ανατολική Θράκη με την Ανδριανούπολη.
Ολόκληρη η βόρεια Ήπειρος μέ τή νησίδα Σάσσωνα παραχωρούνταν στήν Αλβανία, η οποία στήν ουσία γινόταν ένα προτεκτοράτο των Μεγάλων Δυνάμεων καί ειδικά της Αυστρίας καί της Ιταλίας.
Ενα ακόμη ενδιαφέρον σημείο των διπλωματικών διεργασιών στη Διάσκεψη του Βουκουρεστίου είναι και τούτο:
Ο Βενιζέλος κατάφερε να προσεταιριστεί τους Ρουμάνους και να κερδίσει την υποστήριξή τους γύρω από τις ελληνικές διεκδικήσεις, αφού προηγουμένως αποδέχτηκε τις παλιές ρουμανικές αξιώσεις να παραχωρηθεί σχολική και εκκλησιαστική αυτονομία στους Κουτσοβλάχους που ήταν εγκατεστημένοι στη Δυτική Μακεδονία και την Ηπειρο.
Πάντως, από τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου, η Ελλάδα βγήκε σχεδόν διπλάσια.
Η εδαφική της έκταση, από τα 63.211 τετραγωνικά χιλιόμετρα, έφθασε με τη συνθήκη στα 120.308 τετραγωνικά χιλιόμετρα και ο πληθυσμό της, από 2.631.912 έφτασε τούς 4.718.221 κατοίκους.
Η Ελλάδα μας απαλλασόταν από τήν εδαφική καχεξία, η οποία είχε αναγκαστικά συνυφανθεί στή διάρκεια του 19ου αιώνα μέ τήν οικονομική στενότητα, τή στρατιωτική ανεπάρκεια καί τήν διπλωματική αδυναμία.
Η Ελλάδα μας απαλλασόταν από τήν εδαφική καχεξία, η οποία είχε αναγκαστικά συνυφανθεί στή διάρκεια του 19ου αιώνα μέ τήν οικονομική στενότητα, τή στρατιωτική ανεπάρκεια καί τήν διπλωματική αδυναμία.
«Ομολογώ ότι είναι ίσως η συγκινητικωτέρα στιγμή του βίου μου. Ρίγη ενθουσιασμού διατρέχουν τα σώματα όλων μας.
Η μικρά Ελλάς έγινεν πλέον μεγάλη και εργαζομένη τώρα θέλει καταστή σεβαστή και αγαπητή εις όλους. Δεν πρέπει να κοιμηθώμεν επό των δαφνών μας, αλλά πρέπει να εργασθώμεν, να εργασθώμεν φοβερά....»
Κωνσταντίνος Βάσσος 26/7/1913
«Η σημερινή γενεά απέκτησε πλέον δικαιωματικά τον τίτλο των ενδόξωτέρων προγόνων.
«Η σημερινή γενεά απέκτησε πλέον δικαιωματικά τον τίτλο των ενδόξωτέρων προγόνων.
Εγίναμε ένδοξοι πρόγονοι!
Οι μεταγενέστεροι θα ομιλώσι περί ημών «οι πρόγονοι μας του 1912 -1913»!
Λησμονούμε όλους τους κόπους, τας στερήσεις και τας θυσίας ας υπέστημεν.
Οι καρποί και οι υλικοί αλά και οι ηθικοί, ήσαν αντάξιοι αυτών......»
Ιπποκράτης Παπαβασιλείου 27/7/1913
Σαν μνημόσυνο αναφέρω, μερικά ονόματα Αξιωματικών που πολέμησαν στους Βαλκανικούς Πολέμους και δόξασαν την Πατρίδα:
Νικόλαος Πλαστήρας, Γεώργιος Κονδύλης, Γεώργιος Κολοκοτρώνης, Ιωάννης Βελισαρίου, Ν. Γεωργούλης, Θεόδωρος Πάγκαλος, Ιωάννης
Μεταξάς, Βίκτωρ Δούσμανης, Παναγιώτης Δαγκλής, Νικόλαος Ζορμπάς, Λεωνίδας Παρασκευόπουλος, ΚωνσταντίνοςΚαλλάρης, Κωνσταντίνος Μοσχόπουλος, Δημήτριος Ματθαιόπουλος, Νικόλαος Δελαγραμμάτικας, Φωκίων Διαλέτης, Αντώνιος Καμάρας, Ιωάννης Ζητουνιάτης, Εμμανουήλ Μανουσογιαννάκης Επαμεινώνδας Ζυμβρακάκης, Κωνσταντίνος Δαμιανός, Νικόλαος Τρικούπης, Δ. Αντωνιάδης, Δ. Σκαρπαλέτος, Σ. Γεννάδης, Κ. Μηλιώτης, Κλεομένης Κλεομένους, Ναπολέων Σωτίλης, Αλέξανδρος Σούτσος, Αντώνιος Κουτήφαρης, Ξενοφών Στρατηγός.
Συνολικά οι πεσόντες στα πεδία των Μαχών ήταν 307 νεκροί αξιωματικοί, 7.918 νεκροί οπλίτες, 555 τραυματίες αξιωματικοί καί 32.587 τραυματίες οπλίτες.
---
