O Σπύρος Σούλης κι η Γιάννα Παπασάββα, είναι Πολίτες του Κόσμου. Ανήκουν σε μια ξεχωριστή κατηγορία ανθρώπων. Είναι από εκείνο...
O Σπύρος Σούλης κι η Γιάννα Παπασάββα, είναι Πολίτες του Κόσμου.
Ανήκουν σε μια ξεχωριστή κατηγορία ανθρώπων.
Είναι από εκείνους τους ανθρώπους, που άφησαν πίσω τους την Αυστραλία για να επιστρέψουν στην
Ελλάδα…
Επέστρεψαν για είναι κοντά στην οικογένεια τους.
Στους φίλους τους.
Επέστρεψαν γιατί ήθελαν να ζήσουν και να γευτούν μαζί με τα παιδιά τους την ελληνική κουλτούρα, τον ήλιο.
Επέστρεψαν γιατί όταν ένας άνδρας δίνει στη σύντροφο του μία υπόσχεση,τότε αυτός πρέπει να την τηρεί.
Γιατί …τι είμαστε αν δεν μπορούμε να τηρούμε τις υποσχέσεις μας;
Ο Σπύρος γεννήθηκε στην Αυστραλία όπου και σπούδασε εκπαιδευτικός.
Επέστρεψε στην Ελλάδα για δώδεκα χρόνια και γνώρισε τη Γιάννα.
Με την οποία και παντρεύτηκε το 2004. «Γνωριστήκαμε στο φροντιστήριο ξένων γλωσσών της αδερφής μου, στην Πάτρα».
Μας λέει η Γιάννα.
Και συνεχίζει.
«…Όπου δίδασκε ως καθηγητής αγγλικών, μετά από την περιπέτεια του στο Έβερεστ.
Ο Σπύρος ήταν συντονιστής της πρώτης επιτυχημένης ελληνικής αποστολής». (Στις 16 Μαίου του 2004, η Ελλάδα κατέκτησε το Έβερεστ.
Ο Σπύρος υπήρξε μέλος αυτής της ομάδας μαζί με τον Παναγιώτη Κοτρωνάρο, Παύλο Τσιαντό, Γιώργο Βουτυρόπουλο, Αντώνη Αντωνόπουλο και τον Μιχάλη Στύλλα).
H Γιάννα πήρε την απόφαση να διδάξει ελληνικά ως απεσπασμένη στη Μελβούρνη και μας μεταφέρει τις εμπειρίες της.
Η Γιάννα είναι εκπαιδευτικός.
Την περίοδο εκείνη παρακολουθούσε κάποια σεμινάρια, «τα ελληνικά ως δεύτερη γλώσσα».
«Είχα αποφασίσει ότι θα με ενδιέφερε να δουλέψω ως αποσπασμένη δασκάλα στο εξωτερικό.
Εκείνο το διάστημα έκανα ιταλικά για να πάω στο Μιλάνο αλλά τελικά λόγω του ότι ο Σπύρος ήταν Αυστραλός έκανα την απόσπαση μου στην Αυστραλία. Έτσι το 2007 πήγαμε στην Μελβούρνη. Ήταν ένα από τα όνειρα μου.
Να δουλέψω ως αποσπασμένη δασκάλα κι ήμουν πολύ ικανοποιημένη που τελικά το κατάφερα».
Έτσι κάπως ξεκίνησε το ταξίδι της κοινής ζωής τους…Η Γιάννα πραγματοποίησε το όνειρο της.
Δούλεψε ως εκπαιδευτικός σε πάρα πολλά σχολεία της πρωτοβάθμιας, δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην Αυστραλία. Κρατικά, ιδιωτικά, κολέγια…
Ήταν, όπως μας λέει πολύ δυνατή εμπειρία που την έκανε καλύτερο εκπαιδευτικό.
«Ειδικά, όταν διδάσκεις τα ελληνικά ως ξένη γλώσσα γιατί οι περισσότεροι μαθητές μου ήταν τρίτης και τέταρτης γενιάς από μεικτούς γάμους».
Μάλιστα η Γιάννα έγραψε για την ελληνική κοινότητα ένα βιβλίο.
Για την εκμάθηση των γραμμάτων στην πρώτη δημοτικού.
Έκανε σεμινάρια σε δασκάλους για τη χρήση του ipad, για την εκμάθηση των ελληνικών, τον προγραμματισμό της πρώτης δημοτικού.
Επίσης δούλεψε στην ελληνική κοινότητα τρία χρόνια στα advanceschool για παιδιά που έχουν έρθει πρόσφατα από Ελλάδα.
Το ταξίδι στην Αυστραλία, ολοκληρώθηκε μετά από 10έτη.
Ο Σπύρος είχε δώσει στην αγαπημένη του μία υπόσχεση.
Ότι θα επιστρέψουν στην Ελλάδα μετά από το τέλος της απόσπασης της Γιάννας.
Δηλαδή μετά από 3-5χρόνια.
Τελικά τα χρόνια έγιναν 10 αλλά η υπόσχεση, ήταν υπόσχεση κι ευτυχώς ο Σπύρος την κράτησε…
Το ταξίδι στην Αυστραλία κράτησε 10 δημιουργικά χρόνια, όμως η αγάπη για την πατρίδα Ελλάδα τους ώθησε να πάρουν το δρόμο της επιστροφής!
Η Ελλάδα και η Αυστραλία είναι δύο διαφορετικές χώρες. Με πολλές διαφορές.
Δεν γίνεται σύγκριση μεταξύ τους.
Για τον Σπύρο και τη Γιάννα δεν υπάρχει τέλεια χώρα. Η ζωή είναι δύσκολη παντού.
«Η ζωή είναι ένα χάος, δεν υπάρχει οργάνωση στη ζωή.
Είναι δύσκολη,απλά πρέπει να βρεις τον τρόπο να την αντιμετωπίσεις», τονίζει ο Σπύρος και προσθέτει:
«Στην Ελλάδα αφουγκραζόμαστε την προσωπική γκρίνια του Έλληνα.
Πρέπει ο ίδιος να πάρει την ευθύνη. Να κάνει κάτι γι’ αυτό.
Όχι να κατηγορούνε μόνο τους πολιτικούς.
Εγώ δε βλέπω κάτι διαφορετικό στην Ελλάδα σήμερα από το 2007».
Και συνεχίζει η Γιάννα…
«Αυτό που μας γοητεύει είναι ότι μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά, να επηρεάσουμε θετικά προς το καλύτερο την κοινωνία μας. Η Πάτρα είναι μία μικρή κοινωνία και πιστεύω ότι μπορούμε να προσφέρουμε πάρα πολλά».
Η αντίδραση του κόσμου απέναντι στην απόφαση των παιδιών…
Είχε μια ποικιλία…
Κάποιοι τους θεωρούν τους τρελούς του χωριού ενώ κάποιοι άλλοι ενθαρρύνουν την απόφαση τους.
«Οι νεοφερμένοι Έλληνες μας περνούσαν για τρελούς.
Έλληνες, που είχαν έρθει πάνω από τέσσερα πέντε χρόνια μας είπαν, καλά κάνετε. Και μακάρι να καταφέρουμε να επιστρέψουμε κι εμείς κάποια στιγμή.
Οι δε Αυστραλοί που είναι πολύ ενημερωμένοι για τα οικονομικά, πιστεύανε ότι όντως η Ελλάδα έχει δυνατότητες και μπορεί να υπάρξει εξέλιξη στο μέλλον.
Υποστήριζαν πάρα πολύ την απόφαση μας, γνωρίζοντας καλά και τον πολύ διαφορετικό τρόπο ζωής.
Ημασταν σίγουροι για την απόφαση μας».
Μας λέει η Γιάννα.
Αλλά και ο Σπύρος, το ανήσυχο πνεύμα της οικογένειας, θεωρεί ότι ο καθένας βλέπει τα πράγματα από τη δική του αντίληψη.
«Πάντα ήμουν ο τρελός του χωριού και στην Αυστραλία κι εδώ.
Εγώ θεωρώ τρελούς αυτούς που ξυπνούν το πρωί, πηγαίνουν με το ρολόι στη δουλειά τους και επιστρέφουν σπίτι 7 η ώρα το απόγευμα.
Κάθε μέρα, κάθε βδομάδα, κάθε μήνα, κάθε χρόνο και πεθαίνουνε.
Ο Έλληνας ζει.
Ήρθα σε αυτή τη χώρα για να ζήσω. Να ζήσω τη ζωή που είναι ελάχιστη, που είναι μικρή.
Κι είναι πολύτιμη.
Οπότε, η απόφαση μου δεν ήταν επαγγελματική, δεν ήταν για να κάνω καριέρα και να βγάλω χρήματα. Επιστρέψαμε για να είμαστε κοντά στην οικογένεια μας.
Σε ένα κλίμα όμορφο.
Σε ένα γεωγραφικό σημείο του πλανήτη που δεν υπάρχει πουθενά αλλού στον κόσμο και το λέω αυτό, αφού έχω ταξιδέψει σε όλες τις ηπείρους.
Γι’ αυτούς και άλλους πολλούς λόγους επιστρέψαμε στην Ελλάδα…».
Ο Σπύρος κι η Γιάννα μαζί με τα δυο τους παιδιά, χαμογελαστοί και γεμάτοι όρεξη για ζωή…
Εδώ και τέσσερις μήνες ο Σπύρος, η Γιάννα και τα δύο τους παιδιά, ο Ορέστης και η Μελίνα ζούνε στην Πάτρα.
Προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα, έχοντας δίπλα τους πολλές αγκαλιές αγαπημένων ανθρώπων. «Η τελική απόφαση βγήκε έχοντας ως κριτήριο την ηλικία των παιδιών μας.
Αποφασίσαμε για το καλύτερο των παιδιών να επιστρέψουμε όσο γίνεται νωρίτερα.
Τώρα που είναι μικρά, προκειμένου να προσαρμοστούνε στον διαφορετικό τρόπο ζωής, και στο διαφορετικό εκπαιδευτικό σύστημα».
Και συνεχίζουν.
«Το σχολείο αποτελεί το 20% της μάθησης.
Τα υπόλοιπα ποσοστά, κινούνται σε άλλους τομείς.
Είναι η οικογένεια, τα ταξίδια, οι φίλοι.
Θέλουμε τα παιδιά μας, να αποκτήσουν νέες εμπειρίες.
Να ζήσουν διαφορετικά πράγματα.
Η ζωή είναι δύσκολη και πρέπει να είναι δύσκολη για να καταλάβουν την αξία της…».
Ο Σπύρος κι η Γιάννα έχουν όνειρα κι είναι σίγουροι ότι θα τα καταφέρουν.
Άλλωστε αυτό που θέλει πιο πολύ ο Σπύρος είναι να είναι σωστός πατέρας και σύζυγος, να χαμογελάει, να παίζει με τα παιδιά του και να ταξιδεύει πολύ μαζί τους.
«Το επαγγελματικό κομμάτι δε με ενθουσιάζει.
Η δουλειά είναι δουλειά.
Σημασία έχει να μαθαίνω καινούρια πράγματα, να έχω διαφορετικές εμπειρίες. Κάνω όνειρα για βουνά, ταξίδια και αθλήματα που κάνω.
Θέλω να ζω κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία μου γιατί κανείς δεν ξέρει τι θα του ξημερώσει».
«Είμαι στην Ελλάδα τέσσερις μήνες και έχω δει άπειρες ευκαιρίες.
Αυτό που χρειάζεται είναι να υπάρχει σωστή συνεργασία με έντιμα άτομα κι όρεξη για δουλειά», απαντάει ο Σπύρος στην ερώτηση για την ελληνική κρίση.
Στο ερώτημά μας, αν υπάρχουν ευκαιρίες στην Ελλάδα της κρίσης…
Ο Σπύρος απαντά πως ευκαιρίες υπάρχουν μόνο μέσα στην κρίση.
«Είμαι στην Ελλάδα τέσσερις μήνες και έχω δει άπειρες ευκαιρίες.
Αυτό που χρειάζεται είναι να υπάρχει σωστή συνεργασία με έντιμα άτομα κι όρεξη για δουλειά.
Δεν χρειάζονται λεφτά…αλλά όραμα, όρεξη και δουλειά.
Βασικός τομέας της Ελλάδας, ο τουρισμός.
Που αυτή τη στιγμή η Ελλάδα εκμεταλλεύεται μόνο το 20% του.
Η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα για τουρισμό 12μήνες το χρόνο.
Ήδη ασχολούμαι με αυτό.
Αυτό που λείπει από την Ελλάδα, είναι η οργάνωση κι η στρατηγική. Και η μακροπρόθεσμη σκέψη, η επιχειρηματική σε αυτά τα ζητήματα.
Μη ξεχνάμε ότι ο Ωνάσης στην κρίση έκανε λεφτά…». «Ευκαιρία να τα βρούμε με τον εαυτό μας και να ασχοληθούμε με καινούρια πράγματα», συμπληρώνει η Γιάννα.
Για την οικογένεια του Σπύρου δεν υπάρχει μια Ιθάκη. Το Ταξίδι έχει σημασία.
Η ομορφιά της ζωής είναι το άγνωστο.
Η Ιθάκη ίσως είναι το τέλος…
«Θέλουμε να περνάμε καλά όπου κι αν είμαστε.
Αν κοιτάμε το μέλλον, χάνουμε το παρόν.
Είμαστε πολίτες του κόσμου.
Αυτό που έχει σημασία για εμάς είναι να είμαστε μαζί, σαν οικογένεια.
Να είμαστε αγαπημένοι και να περνάμε καλά όπου και να βρισκόμαστε».
http://www.humanstories.gr/mia-ikogenia-ellinon-pou-akolouthisan-ton-antistrofo-apo-o-ti-synithizete-simera-dromo/
