Γράφει ο Φώτης Μιχαήλ, ιατρός. Για το μίσος των Φράγκων εναντίον των Ρωμηών, θα μπορούσε να πει κανείς πολλά. Θαρρώ, όμως, ότι ...
Γράφει ο Φώτης Μιχαήλ, ιατρός.
Για το μίσος των Φράγκων εναντίον των Ρωμηών, θα μπορούσε να πει κανείς πολλά.
Θαρρώ, όμως, ότι εκείνο που έχει για εμάς
ιδιαίτερο ενδιαφέρον να τονισθεί, είναι η προέλευσή αυτού του μίσους.(1)
Δεν πρόκειται για μίσος συναισθηματικής τάξεως.
Δηλαδή ρηχό, επιπόλαιο και ευκόλως αναστρέψιμο.
Είναι μίσος τάξεως οντολογικής.
Ξεκινάει από τα κατάβαθα της θρησκευτικής τους
συνείδησης, η οποία είναι εντελώς διαφορετική από την δική μας.
Ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος Βλάχος, διακεκριμένος μελετητής των σχέσεων Ανατολής-Δύσης, γράφει σχετικά:
’’Τό μίσος αυτό εκδηλώθηκε ακόμη από την Ζ” Οικουμενική Σύνοδο, η οποία θέσπισε την προσκύνηση των ιερών εικόνων και συνεχίσθηκε αργότερα.
Η πολιτική των Φράγκων συνδέθηκε με μια θεολογία, που ήταν αντίθετη με την θεολογία της Ορθοδόξου Ανατολής’’. (2)
Πράγματι, πίσω από κάθε απανθρωπία και σκληρότητα των Δυτικών εναντίον μας, κρύβεται η αναπηρία της θεολογίας τους.
Θέλετε να θυμηθούμε την πολιτική του Όθωνα και της τρόϊκας των ευρωπαίων επιτρόπων του;
Τετρακόσια Ορθόδοξα μοναστήρια κλείνουν διά της βίας, καταληστεύονται, και το προϊόν της λεηλασίας φυγαδεύεται στα φράγκικα αρχοντικά.
Ο θρυλικός Παπουλάκος διώκεται και φυλακίζεται, με την συγκατάθεση δικών μας ενδοτικών.
Προωθείται το αυτοκέφαλον της Εκκλησίας της Ελλάδος, που ταλανίζει μέχρι και αυτή την ώρα τα εκκλησιαστικά πράγματα της Πατρίδας μας, όχι μονάχα σε επίπεδο διοικητικό, αλλά προπαντός σε θέματα Πίστεως και Ορθοπραξίας.
Θέλετε να θυμηθούμε την γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και τα γεγονότα της Μικρασιατικής καταστροφής;
Δεν ήσαν οι Δυτικοί, εκείνοι που οργάνωσαν στρατιωτικά, που ενίσχυσαν οικονομικά και που κάλυψαν πολιτικά την θηριωδία του Κεμάλ;
Θέλετε να μιλήσουμε για την Κατοχή;
Για τα 2.000 χωριά μας που παραδόθηκαν στην φωτιά;
Για τα δωδεκάχρονα παιδιά που εκτελέστηκαν εν ψυχρώ στα Καλάβρυτα;
Για τον εξανδραποδισμό αθώων γυναικόπαιδων και υπερηλίκων ανδρών απ’ άκρου εις άκρον της Ελλάδος;
Για τις ξεκοιλιασμένες εγκύους, τις καρφωμένες με ξιφολόγχες στα δένδρα του Διστόμου;
Για την πείνα και το θανατικό;
Δεν ήταν το μίσος των Γερμανικών φύλων εναντίον των Ελλήνων Ρωμηών, που τα προκάλεσε όλα αυτά;
Θέλετε να μιλήσουμε για τα μνημόνια τα σημερινά;
Για το ξεπούλημα της πατρίδας μας;
Για την ανεργία και την φτώχεια που μαστίζουν την Ελλάδα μας τα τελευταία χρόνια;
Για τα νιάτα μας που φεύγουν για τα ξένα;
Για την υπογεννητικότητα και τον εποικισμό της πατρίδας μας από τα στίφη του Ισλάμ;
Δεν είναι, όλα αυτά τα δεινά, δαιμονικές μεθοδεύσεις της γερμανικής Ευρώπης, εναντίον της εν Ελλάδι Ρωμηοσύνης;
Πάντως, αυτό που ματιάζει πρώτο-πρώτο το φράγκικο μίσος, δεν είναι τα υλικά μας πλούτη.
Επειδή η ρίζα του μίσους εναντίον της Ρωμηοσύνης είναι τάξεως θεολογικής, το πρώτο και κύριο όνειρό τους είναι να μας υποτάξουν εκκλησιαστικώς και να μας αλλάξουν την Πίστη.
Να μας αναγκάσουν με κάθε τρόπο να αναγνωρίσουμε εκκλησιαστικότητα στην ’’κουρελού’’, όπως έλεγε και ο άγιος γέροντάς μας Παΐσιος.
Δηλαδή, στον κάθε αιρετικό του λεγόμενου παγκοσμίου συμβουλίου των εκκλησιών, στους οποίους η ξεθωριασμένη εκκλησιολογική μας συνείδηση έχει ήδη , δυστυχώς, αναγνωρίσει μυστήρια, συνεπώς και ιεροσύνη.
Το μήνυμα είναι σαφές:
Απέναντι στο άσβεστο μίσος των Δυτικών, οφείλουμε από την πλευρά μας να είμαστε διαρκώς εξαιρετικά προσεκτικοί και να φυλαγόμαστε δεόντως.
Και όπως έχουν αποδείξει τα γεγονότα, αυτό δεν μπορεί να γίνει με τακτικές δικές τους.
Δηλαδή, με αγαπολογίες και δημόσιες σχέσεις.
Μπορεί να επιτευχθεί μονάχα με τον τρόπο τον δικό μας.
Δηλαδή, με ειλικρινή μετάνοια, με φιλότιμο, με αγωνιστικότητα, με προσήλωση στην Πατερική μας παράδοση, και πάνω απ’ όλα με αναφορά στο θέλημα και στην Πρόνοια του Τριαδικού μας Θεού.
Με δυο λέξεις:
Με επιστροφή στις ρίζες μας.
(1). Η Πτώση της Πόλης ωφείλετο σε δυο κυρίως λόγους: Πρώτον, στην προηγηθείσα καταστροφή και καταλήστευση της Πόλης από τους Φράγκους το 1204 και δεύτερον, στο μίσος των Δυτικών εναντίον της Ρωμηοσύνης.
(Συμπέρασμα του Στήβεν Ράνσιμαν)
(2). Από το άρθρο του Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου ’’Η Πόλις εάλω, αλλά ζη’’.
