ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΠΛΑΝΗ Είναι γνωστές οι απόψεις, που έχουν οι αναρχικοί και οι πάσης φύσεως αντιεξουσιαστές για τους αστυνομικούς. ...
ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΠΛΑΝΗ
Είναι γνωστές οι απόψεις, που έχουν οι αναρχικοί και οι πάσης φύσεως αντιεξουσιαστές για τους αστυνομικούς.
Για αυτούς είναι οι μπάτσοι, είναι τα κομπλεξικά ανθρωπάκια που κρύβονται πίσω από την
δύναμη της στολής που φοράνε.
Που χωρίς αυτή είναι ένα τίποτα, απλά μηδενικά. Που δεν έχουν δικαιώματα.
Είναι οι «εχθροί» της κοινωνίας.
Είναι ο μηχανισμός της κρατικής βίας και επιβουλής της θέλησης των ισχυρών (σ.σ. οι οποίοι όμως στην πραγματικότητα έχουν την ευχέρεια να έχουν ιδιωτική αστυνομία-private security) της πλουτοκρατίας σε βάρος των αδυνάτων.
Αυτή είναι με λίγα λόγια η «αριστερή» λογική.
Όμως για την πλειοψηφία της κοινωνίας οι αστυνομικοί διατηρούν την ιδιότητα του ανθρώπου χωρίς να τους αλλάζει μια στολή.
Είναι «ένστολοι» πολίτες.
Προσπαθούν να κάνουν όσο καλύτερα μπορούν τη δουλειά τους χωρίς κανένα ίχνος αλαζονείας απέναντι στους συμπολίτες τους.
Η βία και τα μέτρα καταστολής αποτελούν την τελευταία τους επιλογή.
Για να καταφύγουν στη βία πρέπει να υπάρχει σοβαρός λόγος και να έχουν εξαντλήσει όλα τα ηπιότερα μέσα.
Άνθρωποι που ξέρουν να συμπεριφερθούν και ξέρουν να χειρίζονται καταστάσεις χωρίς να προκαλούν.
Που όσα προβλήματα και αν έχουν στο σπίτι δεν θα έρθουν να τα βγάλουν πάνω στον πολίτη.
Δεν είναι προβοκάτορες.
Με απλά λόγια είναι αυτοί που εφαρμόζουν την εκπαίδευση τους στην πράξη και κάνουν αυτό που πρέπει ως αστυνομικοί.
Που λειτουργούν στο πλαίσιο του Συντάγματος, των Οργανικών Νόμων και Κανονισμών της Αστυνομίας ως θεσμού προληπτικής αποτροπής του εγκλήματος.
Είχαμε γράψει το Δεκέμβριο 2015: «Πολύ συζήτηση γίνεται τελευταία για το «άβατο» των Εξαρχείων, τους προπηλακισμούς προσώπων (πολιτικών, αστυνομικών, ελεγκτών κ.λ.π.) και την αντιμετώπιση της μικροεγκληματικότητας (περίπτωση μικροπωλητή καστανά κ.λ.π.).
Είδαμε τον μικροπωλητή να μην υπολογίζει τη νομιμότητα και τις δικαστικές αποφάσεις και να δημιουργεί κλίμα ανυπακοής και απείθειας στους νόμους και στις αρχές, το οποίο-δυστυχώς- να ασπάζεται και μέρος της κοινωνίας!
Μια κοινωνία που δεν συμπαρίσταται στην Αστυνομία, αλλά που, ότι και να κάνει, την κατακρίνει.
Και μια Πολιτεία αναποφάσιστη, που αμφιταλαντεύεται στο ερώτημα «τι αστυνομία θέλουμε;»…
Επίσης το Νοέμβριο 2016 γράφαμε:… «Πολλές είναι οι ενστάσεις για τη δράση των αστυνομικών δυνάμεων στη χώρα μας.
Σε όλες τις χώρες του κόσμου οι αστυνομικές δυνάμεις κάνουν λάθη, αλλά μόνο εδώ οι παραλείψεις της αστυνομίας, αποτελούν το έναυσμα για την απαξίωση των θεσμών αστυνόμευσης, αντί για τον παραδειγματισμό προς βελτίωση των μεθόδων και πρακτικών δράσης.
Είναι γεγονός ότι μερικές φορές η επιχειρησιακή τακτική και δράση της Αστυνομίας επηρεάζεται ή υπακούει στις πολιτικές σκοπιμότητες και τα «θέλω» της πολιτικής ηγεσίας.
Το αποτέλεσμα είναι αρνητικό για την αποτελεσματικότητα της Αστυνομίας.
Στην περίπτωση των πρόσφατων επεισοδίων κατά την «επέτειο» του Πολυτεχνείου διατυπώθηκαν ενστάσεις και κατηγορίες για την αδυναμία ή «αδράνεια» της Αστυνομίας να συλλάβει τους δράστες συγκεκριμένων αυτόφωρων (ορισμένες φορές κακουργηματικού χαρακτήρα) εγκλημάτων (είδαμε και την κατάθεση σχετικής μήνυσης).
Η εμπειρία με τις παλαιότερες δηλώσεις των αρμοδίων πολιτικών προϊσταμένων για «ακούνητα στρατιωτάκια» και για «αμυνόμενη αστυνομία» επαναλαμβάνεται.
Η «υποταγή» της φυσικής ηγεσίας στις πολιτικές επιλογές, φέρνει τα γνωστά αποτελέσματα και τραυματίζει βαριά το κύρος της Αστυνομίας, ενώ ταυτόχρονα αφήνει άναυδους και σε κατάσταση σοκ τους πολίτες.
Η «δικαιολογία», ότι τυχόν επέμβαση των αστυνομικών δυνάμεων θα είχε θύματα (νεκρούς), μόνο σαν αδυναμία ή «άλλοθι» μπορεί να εκληφθεί»…
Οι αρμόδιοι της Κυβέρνησης, πολλάκις, με τις δηλώσεις και τις ενέργειές τους (όπως αυτές σχετικά με την εκδήλωση-συγκέντρωση της Π.Ο.ΑΣ.Υ. στην Πλατεία Εξαρχείων), φάνηκε σαν να μην αντιλαμβάνονται, ότι όσοι υπηρετούν στην Αστυνομία, δεν είναι μπάτσοι, αλλά αστυνομικοί και ταυτόχρονα πολίτες που απολαμβάνουν το σύνολο των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, που κατοχυρώνουν τόσο το Σύνταγμα, όσο και οι Διεθνείς Συμβάσεις. Γενικώς η Κυβέρνηση δεν φαίνεται να έχει καλή σχέση με το Σύνταγμα και το Κράτος Δικαίου, ούτε με τους Θεσμούς και τις Ανεξάρτητες Αρχές.
Δεν αντιλαμβάνεται την διάκριση των Εξουσιών. Καίτοι προεκλογικά διακήρυττε, ότι θα ήταν η κάθε λέξη του Συντάγματος και θα «έσκιζε» τα Μνημόνια. Τελικά φαίνεται, ότι «σκίζει» το Σύνταγμα, όπως αποδεικνύουν, τόσο οι ρυθμίσεις που θεσπίζει, όσο και οι δηλώσεις των μελών της (βλ. περιπτώσεις τηλεοπτικών αδειών, περικοπής συντάξεων, συμβασιούχων Ο.Τ.Α, κατάργησης διοικήσεων των νοσοκομείων, παραγραφής φορολογικών υποθέσεων κ.α.)
Τελικά τι έγινε με την απαγόρευση των συγκεντρώσεων;; Υπήρχε ποτέ περίπτωση να «πειθαρχήσουν» οι αντιεξουσιαστές;; Συνελήφθη κανένας για τα αυτόφωρα εγκλήματα (κακουργήματα) που τελέστηκαν;;
Είχαμε καμιά προσαγωγή;;
Αν η Π.Ο.ΑΣ.Υ. πραγματοποιούσε τη συγκέντρωση προφανώς θα εφαρμόζονταν οι διατάξεις του άρθρου 171 Π.Κ. (Θρασύτητα κατά της Αρχής) σε συνδυασμό με τις διατάξεις του Πειθαρχικού Δικαίου. Εξ υπαρχής λοιπόν η απαγόρευση ήταν στην ουσία μονομερής. Ήτανε η «εύκολη λύση».
Και στόχευε αποκλειστικά την Π.Ο.ΑΣ.Υ. Κινούνταν στο πλαίσιο της αριστερής ιδεοληψίας και λογικής. Και ποιο το αποτέλεσμα;;
Η Πολιτεία ανέδειξε την αδυναμία και την ανικανότητά της να διασφαλίσει τη δημόσια τάξη.
Παραιτήθηκε από την υποχρέωσή της να εξασφαλίσει το δικαίωμα του συνέρχεσθαι.
Φανέρωσε τις προκαταλήψεις της. Έδωσε το τέλειο άλλοθι στην Ηγεσία της Αστυνομίας να ισχυρίζεται, ότι οι πολιτικές σκοπιμότητες δεν την αφήνουν να κάνει τη δουλειά της.
Και έτσι να μη λογοδοτεί στην Κοινωνία και στο Λαό για την τυχόν αναποτελεσματικότητά της.
Τέλος επιβεβαίωσε το άβατο και κατέστησε «ρυθμιστή» της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους αντιεξουσιαστές, τους οποίους ενθάρρυνε ακόμη περισσότερο.
Και τούτο γιατί, κάθε φορά που θα εξαγγέλλεται μια συγκέντρωση ενός συλλογικού φορέα, είτε αυτός είναι πολιτικός, είτε συνδικαλιστικός, είτε επιστημονικός κ.ο.κ. και εφόσον οι τελευταίοι προχωρούν σε ταυτόχρονη συγκέντρωση, τότε θα απαγορεύεται η συγκέντρωση του πολιτικού ή συνδικαλιστικού κ.λ.π. φορέα.
Δηλαδή με απλά λόγια καταργούμε τη Δημοκρατία και ορίζουμε ρυθμιστή του Πολιτεύματος την ....Αναρχία;;;
Συμπερασματικά η επιλογή αυτή είναι σχεδόν βέβαιο, ότι θα έχει μεγαλύτερο κόστος για την κοινωνία και τους πολίτες.
Οι επιθέσεις και οι φθορές της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας θα ενταθούν και θα πολλαπλασιαστούν.
Το τίμημα της πολιτικής του κατευνασμού, της αδράνειας και της ατιμωρησίας θα είναι μεγαλύτερο.
Το «πληρώνουμε» ήδη.
Ας ευχηθούμε αυτό να περιοριστεί μόνο στις υλικές ζημιές και όχι στην σωματική ακεραιότητα και τη ζωή των πολιτών, αλλά και των αστυνομικών (και όχι μπάτσων). Οψόμεθα!!!
Νικόλαος Αθ. Μπλάνης
Αντιστράτηγος Αστυνομίας ε.α.
Επίτιμος Προϊστάμενος Κλάδου Οργάνωσης
και Ανθρώπινου Δυναμικού Α.Ε.Α./Υ.Δ.Τ.
Πτυχιούχος Νομικής Σχολής Αθηνών
